It is the mark of a hypocrite to be a Christian everywhere except at home. —Robert Murray M’Cheyne

Skatte in die Hemel

Jesus Christus het in ‘n droë, warm, stowwerige wêreld geleef. Kos was skaars – Hy het sekerlik honger en dors geken. Maar Hy het ook die ryk Jode en Romeine se huise en leefwyse in dorpe soos Tiberias gesien – hulle villas, baie kos en Romeinse baddens. Hy het sekerlik geweet wat armoede is en Hy het geleef tussen mense wat nog minder as Hy gehad het. Hy het ook mense gesien wat in weelde geleef het.   Daarom eis Jesus ‘n eenvoudige lewe, want Hy het dit geleef; Hy verwag dat die armes versorg moet word, want Hy het self armoede ondervind.

 As Jesus in Matteus 6:19 – 21 opstaan om sy dissipels te waarsku teen die bymekaarmaak van skatte kom Hy nie met iets nuut na vore nie. In die Ou Testament – die wet en die profete – is daar baie geskryf oor die gevare van afgodery, die bymekaarmaak van besittings, die verspreiding van oormaat om die armes te help, ens. Jesus kom hier en bevestig die geldigheid hiervan.

 Wat is die kern van Jesus se boodskap in 6:19 – 24? Leef eenvoudig. Besittings word maklik ‘n afgod – dit is nie moeilik om ons vertroue op geld in plaas van op God te plaas nie. Hy gebruik drie afsonderlike beelde – konkrete voorbeelde om ‘n belangrike waarheid aan sy dissipels oor te dra.

 In die gedeelte skatte in die hemel (5:19 – 21) kry ons drie elemente van belang:

• ‘n Verbod: Moenie vir julle skatte op aarde bymekaar maak nie. Dit gaan hier oor die bymekaarmaak van dinge wat dan die fokus van ons blydskap word – die begeerte om altyd meer te wil kry. Hoekom is dit verkeerd? Mot en roes verniel dit en diewe steel dit. Wat sê dit? Besittings is tydelik – dit het geen permanente waarde nie.
• ‘n Positiewe opdrag: Maak vir julle skatte in die hemel bymekaar. Ons moet ophou om dinge wat net tydelike waarde het, na te jaag en te konsentreer op daardie dinge wat permanente waarde het – die skatte in die hemel. Maar wat is ewig/blywend? Liefde. Ons moet op ons liefde vir God en vir ons naaste fokus. Jesus vra dat ons sal leef in die lig van die wêreld wat nog gaan kom.
• Hoekom moet ons nie skatte op aarde bymekaarmaak nie? Waar jou skat is, daar sal jou hart ook wees.  Hoe weet ek waaraan ek waarde heg? Dit is daar waar ek my geld, tyd en energie spandeer.

 Dink aan die dissipels wat hulle families en beroepe verlaat het om Jesus te volg. Dink aan Saggeus wat sy winsgewende besigheid net so gelos het om Jesus te volg. Is ek bereid om so iets te doen?

We all want progress, but if you’re on the wrong road, progress means doing an about-turn and walking back to the right road; in that case, the man who turns back soonest is the most progressive – C. S. Lewis

Die sewe ekumeniese konsilies (1)

[Konsilie = algemene kerkvergadering; ekumenies = verteenwoordig hele kerk]

Hierdie konsilies het met die eerste Konsilie van Nicea in 325 begin en die laaste een was die tweede Konsilie van Nicea in 787. Tussen hierdie twee was daar ‘n verdere vyf. Vir elkeen gaan ons kyk na die agtergrond en doel, die belangrikste rolspelers, die aard van die konflik, die resultate en die blywende betekenis.

 Kom ons begin met die eerste Konsilie van Nicea Hierdie eerste konsilie is deur keiser Konstantyn in 325 bymekaar geroep. Konstantyn het gehoop dat hy sy ryk onder die vaandel van die Christelike geloof sou kon verenig. Hierdie eenheid is egter deur ‘n dreigende en ernstige teologiese  geskil bedreig.  Hosius van Cordoba het ‘n konsilie voorgestel om die geskil te besleg. Konstantyn roep kerkleiers by Nicea (die huidige Iznik in Turkye) bymekaar. Tussen 250 en318 kerkleiers van oor die hele Romeinse Ryk woon die vergadering by.

 Die hoof besprekingspunt was die aard van Christus se goddelikheid en die verhouding tussen die Vader en die Seun. ‘n Sekondêre besprekingspunt was die viering van Paasfees.

 Die twee belangrikste persone by die vergadering was Athanasius, ‘n jong diaken wat saam met Biskop Aleksander van Aleksandrië as metgesel gekom het en Arius, ‘n kontroversiële presbiter en priester van Aleksandrië. Konstantyn was teenwoordig as toesighouer, maar hy het nie gestem nie.

 Aan die een kant van die konflik was diegene wat geglo het dat Jesus Christus deur God die Vader geskep is. Aan die ander kant was diegene wat geglo het dat Jesus deur die Vader verwek was. Arius het geglo dat Jesus God se eerste skepping was en dat deur Hom God alles daarna gemaak het. Die Seun was uniek en die enigste skepping wat God direk gemaak het. Daarom is die Vader se goddelikheid groter as dié van die Seun. Daar was dus ‘n tyd wat die Seun nie daar was nie.

 Aleksander en Athanasius glo egter dat Jesus verwek is en daarom gelyk aan die Vader is. Hierdie siening is deur vergadering aanvaar. Athanasius sê: Jesus wat ek as my Verlosser ken, kan nie minder as God wees nie.

 Die debat het van20 Mei tot 19 Junie geduur. Hierna is ‘n voorlopige vorm van die Geloofsbelydenis van Nicea goedgekeur. Net twee lede het vir Arius se siening gestem en hulle is saam met Arius uit die kerk geban. Al Arius se geskrifte is gekonfiskeer en verbrand.

 Hierdie vergadering was baie belangrik, want die probleem oor die goddelikheid en menslikheid van Jesus Christus is hier besleg. Dit is verklaar dat Jesus Christus ewig en goddelik was – gelyk aan die Vader en groter as enige geskape wese. Die vergadering was die eerste poging om konsensus tussen Christene te kry deur ‘n debat tussen verteenwoordigers wat teenoorgestelde kante. Dit lei tot verdere vergaderings om leerstellige en praktiese kerksake te beslis. Hierdie besluite word dan in belydenisskrifte vervat.

 Eers 56 jaar later vind die volgende vergadering plaas: Die Eerste Konsilie van Konstantinopel

As the first step heavenward is humility, the first step hellward is pride. —John Mason

Jy kan nie vir twee base werk nie

Jy mag naas My geen ander gode hê nie (Eksodus 20:3)

In Matteus 6:24 praat Jesus van twee base: God en Mammon. Dit gaan oor waar ek my vertroue plaas: Is dit liefde vir God of is dit op die trapmeul van geld en besittings – Mammon. Ek het of vir God of vir Mammon lief. As ek dink ek kan beide liefhê, mislei ek myself.

 Jesus roep ons op om ons lewenstyl te vereenvoudig en eerder op sy koninkryk te fokus. Ek moet meer aan God se toekomstige koninkryk dink, want daardie koninkryk bepaal hoe ek nou lewe. Ek moet meer tyd spandeer om te dink oor wat God vir my van die toekoms vertel het. Deur na te dink oor die toekoms hoor ek wat God nou van my verwag – ek sien wat werklik nou saak maak.

 Geld vries my hande en voete; geld verhard my hart. As ons nie versigtig is nie, kan dit maklik iets word waarsonder ons nie kan klaarkom nie.

 Alles begin by God se genadegawes aan ons. Ons sien dit baie duidelik daarin dat Hy sy Seun na die wêreld gestuur het. Daarom moet ons ook aan ander gee – vrywillig, met blydskap, gretig en opofferend. Ek moet volgens my vermoë gee.

We are not necessarily doubting that God will do the best for us; we are wondering how painful the best will turn out to be – C. S. Lewis

Mense moet my sien

Moenie julle godsdienstige pligte in die openbaar nakom om deur mense gesien te word nie, want dan kry julle geen beloning van julle Vader wat in die hemel is nie (Matteus 6:1)

Jesus sê hier vir die mense hoe jy moet optree as jy die tora wil onderhou. In 6:1 – 18 kry ons drie voorbeelde oor wat dit in die praktyk beteken. Die voorbeelde wat Jesus gebruik is liefdegawes, gebed en vas.  Matteus 6:1 is die basiese riglyn wat in al hierdie geval geld.

 Ons kan 6:1 onderverdeel in ‘n paar elemente:

• Die Vader is direk by jou betrokke en daarom moet jy ook direk by Hom betrokke wees.
• Die Vader weet wat jy doen – Hy sien dit.
• Die Vader, en nie die mense nie, is die Regter oor jou optrede.
• Wat jy doen moet deur die Vader, nie deur mense nie, goedgekeur word..

 Opsommend: Dade van geregtigheid moet ons voor God en nie voor mense doen nie. Die probleem is dat ons so dikwels die goedkeuring van mense soek Jesus gaan nou deur drie voorbeelde vir ons wys dat dit verkeerd is