When thou prayest, rather let thy heart be without words, than thy words without  a heart – John Bunyan

‘n Nuwe Kategimus: Vraag 48

Vraag:

Wat is die kerk?

Antwoord:

God kies en bewaar vir Homself ‘n gemeenskap verkies vir die ewige lewe, verenig deur geloof en wat saam God liefhet, volg, leer van en aanbid.  God stuur hierdie gemeenskap uit om die evangelie te verkondig en om as model vir sy koninkryk te dien deur die gehalte van hulle lewe saam en hulle liefde vir mekaar. [Onderstreepte gedeelte is die antwoord vir kinders,]

Skrifgedeelte

Ons moet God altyd vir julle dank, broers. Die Here het julle lief, en God het julle uitverkies om van die eerstes te wees wat gered word. Julle is gered deurdat die Gees julle vir Hom afgesonder het en deurdat julle die waarheid glo (2 Tessalonisense 2:13).

Kommentaar

Broers, julle moet te alle tye soos Christus wees. Boots Hom in die openbaar na. Baie van ons woon in een of ander vorm van publisiteit; baie van ons is geroep om elke dag voor ons medemense te werk. Ons word dopgehou; ons woorde word gehoor; ons lewens word ondersoek. Die wêreld met sy arendsoë sien alles wat ons doen; skerp kritici is op ons. Laat ons die lewe van Christus in die openbaar lewe. Laat ons seker maak dat ons ons Meester ten toon stel – nie onsself nie. Dan kan ons sê dat dit nie langer ons is wat lewe nie, maar Christus in ons. Jy moet dit ook in die kerk indra … wees soos Christus in die kerk. Hoeveel is daar wat nie die kalklig soek nie? Hoeveel van ons wil nie waardigheid en mag oor ons mede-Christene hê nie. Die basiese reël van alle kerke is dat alle mense gelyk is – soos broers en moet as sulks ontvang word. Dra die Gees van Christus uit in jou kerk en waar jy ook al is. Laat jou medelidmate van jou sê: Hy was met Christus.

Hierdie kommentaar is deur Charles Haddon Spurgeon (1834 – 1892), ‘n Engelse Baptiste prediker geskryf. Spurgeon word die pastor van New Park Street Church (later die Metropolitan Tabernacle) toe hy slegs 20 jaar oud was. Hy preek dikwels vir meer as 10 000 mense sonder enige klankversterking. Hy skryf baie en sy gedrukte werke is baie. Toe hy sterf het hy amper 3 600 preke gelewer. Hy het 49 volumes kommentare, liedere en dagstukke geskryf.

Hierdie kommentaar kom uit   “Christ’s People—Imitators of Him” in Sermons of the Rev. C. H. Spurgeon (New York: Sheldon, Blakeman & Co.,1858), 263–264.

Verdere leesstof

 “Church” en “The Kingdom of God” in Concise Theology, deur J. I. Packer.

Gebed

My daaglikse gebed, broers, sal wees dat in hierdie tyd waar so baie mense van die waarheid afdwaal, en dit selfs teenstaan aan die een kant;  daar is ‘n groot onverskilligheid ten opsigte van die dinge van God; min van die oorblywendes word bruikbaar vir God gemaak deur ‘n kombinasie van ywer vir die waarheid en die vermoë om dit te verdedig. Jy sal hulp van Bo kry en bemoediging om op alle maniere moontlik betrokke te raak deur die evangelie van Jesus Christus te versprei en om voortdurend te werk om te verseker dat die waarhede van God nie onder die voete van mense vertrap word nie; dat jy nie moeg word nie ten spyte van al die teenstand, veragting wat jy sal ondervind; dat jy nie sal afdwaal en met foute en valshede betrokke raak nie; dat jy naby die gesonde woorde van die leer van die evangelie bly; dat jy as ‘n lig sal skyn te midde van ‘n skewe wêreld en perverse geslag. Jy weet tog dit is nog net ‘n kort tydjie voor Hy weer kom. Ja, kom Here Jesus, kom.

“The Doctrine of the Saints’ Perseverance Explained and Confirmed” in The Works of John Owen, geredigeer deur Thomas Russell, Volume VI (London, 1826), xxix–xxx.

Copyright © 2012 by Redeemer Presbyterian Church

We encourage you to use and share this material freely—but please don’t  charge money for it, change the wording, or remove the copyright information. Ek het slegs die gedeeltes vertaal.

God does not, for our convenience, become a direct object of scientific investigation, since God by definition is not finite and thus not subject to the measurements required by empirical sciences. — Thomas Oden

Het die kultuur ons geloof vasgevang?

Nadat Konstantyn, die Romeinse keiser,  die Christelike geloof gewettig het, het Pous Sylvester (pous van 314 – 335) ‘n droom gehad. Hy verstaan sy droom soos volg: “Nou is gif in die kerk gegooi.” Of die pous nou werklik dit gedroom het, is onseker, maar dit weerspieël ‘n werklikheid dat iets giftig besig is om met die kerk te gebeur. Marcus Borg sê dit het gebeur toe die kerk ‘n bondgenoot van die heersende kultuur geword het.

 Hierdie beeld van die kerk wat vergiftig is, verwys na “die kulturele gevangeneming van die kerk.” Dit beteken dat die kerk gekoöpteer word deur en die gebruike van die kultuur navolg. Hierdie gebruike gaan meestal oor oorheersing, mag en rykdom.

 Die nakom deur die kerk van die waardes van die dominante kultuur is deel van die geskiedenis tot vandag toe nog. Toe die heersende kultuur slawerny goedgekeur het, het meeste Christene dit aanvaar. Hierdie kulturele gevangenskap vorm steeds Christene. Ons kan nie verhoed dat die kultuur waarin ons grootgeword en gelewe het ons vorm nie, maar ons moet bewus wees op watter maniere ons gevorm is en dat die Christelike geloof se siening van hierdie dinge mag verskil.

 Borg bespreek dan een so ‘n waarde wat ons Christelike geloof gevorm het: die etos en ideologie van individualisme. Ons moenie individualisme as ideologie met die waarde van individue verwar nie. Vir God is almal belangrik. Individue, individuele regte en menseregte is belangrik.

 Individualisme as ideologie is iets heeltemal anders. Dit is die siening dat ons lewens bepaal word deur ons individuele prestasies. Diegene wat goed doen in die lewe, doen goed, want hulle het hulle geleenthede gebruik – die “selfgemaakte mens.”

 Diegene wat sukses behaal verdien die vrugte van dit wat hulle bereik het. Dit gaan egter verder. Moraliteit gaan nou primêr oor persoonlike optrede. Dit staan in teenstelling met sosiale moraliteit: kommer oor die welstand van die gemeenskap. Die blatantste voorbeeld van individualisme is die voorspoedsteologie.

 Die Christelike verstaan van verlossing word ook nou individualisties: dit gaan oor die verlossing van individue. Die Christelike geloof word nou ‘n lewenspolis vir individue wat glo en hulle reg gedra – hulle gaan hemel toe.

 Natuurlik gaan die Christelike geloof oor individue en ons verhouding met God as individue. Maar as dit opreg is, gaan dit ook oor God se droom van ‘n wêreld van geregtigheid en vrede. Dit gaan oor die welstand van almal en nie net oor die welstand van die individu nie.