Vyf dinge wat God nooit gesê het nie

If you do all the talking when you pray, how will you ever hear God’s answers?”  – AW Tozer

Vyf dinge wat God nooit gesê het nie

“God help diegene wat hulleself help.” Mense gebruik dit as bewys dat jy jou plek na die hemel kan oop werk. Maar God het dit nooit gesê nie. Wat die Bybel wel sê, is:Die genadegawe wat God gee, is die ewige lewe in Christus Jesus ons Here (Romeine 6:23). Hierdie is ‘n genadegawe – die ewige lewe is gratis.

Hier is vyf ander wanindrukke oor wat God se woord vir ons sê. Ongelukkig beïnvloed hulle ons uitreik na nie-Christene op ‘n negatiewe wyse:

 

  • As jy nie weet watter datum jy gered is nie, is jy nie gered nie

Daar is natuurlik ‘n moment wanneer ‘n persoon van die duisternis na die lig oorgaan. Nadat jy besef dat jy ‘n sondaar is en dat Christus vir jou gesterf en opgestaan het, plaas jy jou vertroue in Hom. Net omdat jy nie weet presies wanneer daardie sekonde was nie, beteken nie dat jy nie gered is nie. Dit gaan hier nie oor ‘n datum en tyd nie, maar oor ‘n feit. As jy op Christus alleen vertrou as jou enigste weg na die hemel is jy gered – maak nie saak wanneer jy die lyn oorgesteek het nie. Hierdie is belangrik, want hoe kan ek met iemand oor sy verlossing praat as ek onseker oor my eie verlossing is?

Natuurlik is daar mense wat dramaties tot bekering kom. Die ontmande Etiopiër (Handelinge 8:26 – 39) en Paulus (Handelinge 9:1 – 22) sou vir jou ‘n datum kon gee. Daar is baie wat dit nie kan doen nie. Hulle het miskien in ‘n Christelike omgewing grootgeword. Op een of ander stadium het hulle hulle sondige toestand besef en op Christus begin vertrou. Maar hulle weet nie die presiese tyd nie.

 

  • As jy gered wil word, nooi net vir Jesus in jou hart in

Kyk, Ek staan by die deur en Ek klop. As iemand my stem hoor en die deur oopmaak, sal Ek by hom ingaan en saam met hom die feesmaal hou, en hy saam met My (Openbaring 3:20). Hiervan lei sommige mense af dat ek net vir Jesus in my hart moet innooi. Die hart sou dan ‘n deur wees waaraan Jesus klop en wag om ingenooi te word. Hierdie vers is egter aan Christene en nie aan nie-Christene gerig. Dit gaan hier oor gemeenskap en nie oor verlossing nie. Sommige mense dink dat  as hulle net ‘n eenvoudige gebed opsê waarin hulle Hom in hulle harte innooi, hulle gered is. Hulle vertrou op ‘n gebed en nie op die Verlosser wat vir ons aan die kruis gesterf het nie. Ons moet op Christus, ons enigste weg na die hemel, vertrou. Om ‘n gebed op te sê sal ons nie red nie – vertroue in Jesus Christus red ons.

 

  • As jy ‘n geleentheid om iemand van Christus te vertel nie gebruik nie, is jy verantwoordelik as hy nie gered word nie.

Baie mense hou nie van evangelisasie nie. As hulle dit doen, doen hulle dit omdat hulle skuldig voel. Hoekom voel hulle skuldig? Hulle is vertel dat as hulle ‘n geleentheid het om vir Christus te getuig en hulle doen dit nie en daardie persoon gaan hel toe is hulle verantwoordelik. Hierdie siening berus op die verkeerde verstaan van Esegiël 3:19 – 20: Wanneer Ek vir ‘n goddelose sê hy gaan sterwe, en jy waarsku hom nie, jy praat nie en jy waarsku nie die goddelose teen sy bose optrede om hom so in die lewe te hou nie, dan sal hy deur sy sonde sterwe, maar Ek sal van jou rekenskap eis vir sy dood. As jy hom waarsku en hy bekeer hom nie van sy goddeloosheid nie, van sy bose optrede nie, sal hy deur sy sonde sterf, maar jy sal jou eie lewe behou. Hierdie verse het niks met evangelisasie te doen nie. Esegiël is deur God as ‘n wag vir Israel aangestel (3:17). Sy taak was om teen naderende gevaar te waarsku. Sy uitroep gee aan die mense wat buite die mure is die geleentheid om beskerming te soek. Dit gee ook die mense die geleentheid om die poorte toe te maak en reg te maak vir die verdediging van die stad. Die dood waarvan Esegiël praat is fisies en nie geestelik nie.

Enigeen wat weier om Esegiël se waarskuwing te gehoorsaam, kan die fisiese dood verwag. Esegiël moes almal waarsku en nie net die goddeloses nie. As Esegiël die mense nie waarsku nie, is hy verantwoordelik vir hulle dood. Dit is ons taak om Christus na die goddeloses te bring; net God kan die goddeloses na Christus bring.

 

  • As jy na My toe kom, wil ek jou hele lewe of niks hê nie

Jy kan nie vir God halfpad ontmoet nie; as jy na Christus wil kom, moet jy jou volledig aan Hom oorgee. Lees net weer die Johannes-evangelie. Hy maak dit duidelik dat verlossing van een ding afhanklik is:glo en vertrou dat Christus jou enigste weg na die hemel is. As ek Hom so vertrou, is ek verlos. Verlossing is gratis, maar daar is ‘n koste aan dissipelskap verbonde. Dissipelskap is ‘n proses.

Wie van ons kan sê dat op hierdie gegewe moment elke aspek van my lewe aan Christus behoort? Sodra ek besluit het om Christus te vertrou en in Hom te glo vir my verlossing, word ‘n volkome oorgawe aan Christus ‘n doel waarna ek streef met behulp van die Heilige Gees en die geloofsgemeenskap.

Beklemtoon dat dit belangrik is om mense te vertel dat jy ‘n Christen is. Hy was nie skaam vir my nie so hoekom sal ek vir Hom skaam wees? Elkeen wat hom voor die mense openlik vir My uitspreek, vir hom sal Ek My ook openlik uitspreek voor my Vader wat in die hemel is. Maar hom wat My voor die mense verloën, sal Ek ook verloën voor my Vader wat in die hemel is (Matteus 10:32 – 33). Die konteks verduidelik dat dit hier oor dissipelskap gaan.

Maar is getuienis dan nie ‘n saak van verlossing nie? Kyk na hierdie drie sake:

  1. oJohannes 12:37 – 43: Die wondertekens wat Jesus gedoen het, moes as vlag voor die Jode gedien het. Dit sê: Christus is God. Alhoewel Jesus so baie wondertekens voor die mense gedoen het, het hulle tog nie in Hom geglo nie. Sommige het wel geglo: Nietemin het selfs baie van die lede van die Joodse Raad tog ook tot geloof in Hom gekom, maar uit vrees vir die Fariseërs het hulle dit nie openlik bely nie, sodat hulle nie uit die sinagoge geban sou word nie; want hulle het verkies om liewer deur mense geër te word as deur God.
  2. oDaar is baie verse in die Bybel wat sê dat die enigste voorwaarde vir verlossing geloof alleen is. Maar die mens wat nie op wetsonderhouding staatmaak nie, maar wat glo in Hom wat die goddelose vryspreek, hy kry die vryspraak deur sy geloof (Romeine 4:5).
  3. oDan kon ons na die misdadiger aan die kruis verwys. Een van die misdadigers vra vir Jesus: Is jy dan nie die Christus nie? Red jouself en ons ook! (Lukas 23:39). Die ander man plaas sy geloof in Jesus: Jesus, dink aan my wanneer U in u koninkryk kom. Jesus se reaksie was sekerlik die beste nuus wat ‘n sterwende man kan hoor: Ek verseker jou: Vandag sal jy saam met My in die paradys wees. Hierdie misdadiger kon vir niemand van sy verlossing vertel het nie. Hy is gered deur Christus te erken vir wie Hy gesê het Hy is: die enigste een wat hom van sy sonde kon red.

 

Wanopvattings kan skadelik wees. Ons het hier na vyf wanopvattings gekyk wat ons uitreik na nie-Christene kan belemmer. Die gevolg is verwarring van die boodskap, die bevraagtekening van ons eie verlossing en ‘n teruggetrokkenheid om met ander oor die Here te praat. Dit beteken nie dat ons nie mense moet aanmoedig om te getuig nie, maar hulle moet dit uit genade doen en nie omdat hulle skuldgevoelens het nie.

 




‘n Nuwe Kategismus: Vraag 46

“If your friend becomes your enemy, he will be your enemy for life.” ~ Joodse spreekwoord

‘n Nuwe Kategismus: Vraag 46

Vraag:

Wat is die Nagmaal?

 Antwoord:

Christus het alle Christene beveel om brood te eet en uit die beker te drink in dankbare herinnering aan Hom en sy dood. Die Nagmaal is ‘n viering van die teenwoordigheid van God in ons midde; dit bring ons in gemeenskap met God en met mekaar; dit voed en versorg ons siele. Dit kyk ook vooruit na die dag wanneer ons met Christus in sy Vader se koninkryk sal eet en drink. [Onderstreepte gedeelte is die antwoord vir kinders.]

 

 Skrifgedeelte:

Die Here Jesus het in die nag waarin Hy oorgelewer is, brood geneem, en nadat Hy God daarvoor gedank het, het Hy dit gebreek en gesê: “Dit is my liggaam; dit is vir julle. Gebruik dit tot my gedagtenis.

Net so ook het Hy na die maaltyd die beker geneem en gesê: “Hierdie beker is die nuwe verbond, wat deur my bloed beseël is. Gebruik dit,elke keer as julle daaruit drink, tot my gedagtenis.

Elke keer as julle van hierdie brood eet en uit die beker drink, verkondig julle die dood van die Here totdat Hy kom (1 Korintiërs 11:23 – 26).

 Kommentaar:

Die Nagmaal … word doelbewus deur die Koning van die Heiliges voorsien vir … sy familie, ter verfrissing van dié wat afgemat is en om die hartseer siel bly te maak. Die aand voor sy bittere dood, het Hy die sakramentele fees ingestel. Hy laat die dissipels saam met Hom aansit, en nadat hulle aan die paasfees, die sakrament van belofte, deelgeneem het, en nadat hulle die ou wyn geproe het, gee Hy aan hulle die nuwe, die sakrament van die beter verbond en van die voller evangeliegenade. Hy leer vir hulle dat sy dood lewe vir hulle is; en wat sy bitterste lyding is, is hulle fees; en sy hartseer is hulle blydskap … die geslagte Lam van God ons paasfees wat vir ons geoffer is, wat die sondes van die wêreld verwyder, was die voedsel wat Hy self sakramenteel aan hulle gegee het en wat Hy die volgende dag vir hulle geoffer het … O watter skatte van genade word hier vir ons in ‘n sakrament aangebied. Hier het ons gemeenskap met ‘n versoende God en ons word in sy teenwoordigheid gebring deur die groot Versoener. Hier het ons gemeenskap met ons Verlosser, gekruisig en verheerlik en aan ons gebied as ons lewegewende, versterkende en instandhoudende Hoof. Hier het ons gemeenskap met die Heilige Gees, wat aan ons siele versoening bied, wat ons na die Seun toe aantrek en wat lig, lewe en krag van Hom na ons toe kommunikeer; wat sy gawes aan ons vermeerder en ‘n werklikheid in ons maak. Hier het ons gemeenskap met die liggaam van Christus, sy heilige mense en die erfgename van die lewe … Die verseëlde boodskap van God se versoening met ons en ‘n verseëlde vryspraak vir al ons sondes en ‘n verseëlde gawe van ewigdurende lewe. Die sakrament wat dit oordra is soet. Alhoewel ons onvolmaakte heiliges is en slegs in ‘n spieël sien, en maar net  klein onvolmaakte bietjies  wat ons in hoop verwag, proe, is dit meer  as alles wat die aarde en vlees kan lewer.

 

Hierdie kommentaar is deur Richard Baxter (1615 – 1691) geskryf.  Hy was ‘n Puritein en dien as kapelaan in die leër  van Oliver Cromwell en as pastor in Kidderminster. Toe James II afgesit is as koning, word Baxter vervolg en vir 18 maande in die tronk gegooi.  Hy hou aan preek en skryf:I preached as never sure to preach again, and as a dying man to dying men.” Hy was ook ‘n digter en skrywer van liedere. Hy het ook sy eie Family Catechism geskryf.

Hierdie kommentaar kom uit  “A Saint or a Brute” in The Practical Works of Richard Baxter, Volume 10 (London: Paternoster, 1830), 316–320.

 

Verdere leesstof:

  “The Lord’s Supper” in Concise Theology, deur J. I. Packer.

 

Gebed:

Aan U, Here, bied ons ons hele lewe en hoop. Teer Here, ons pleit by U en bid en smeek U: Maak ons waardig om aan hierdie Tafel deel te neem met ‘n skoon gewete, vir vergewing van sondes, vir gemeenskap met die Heilige Gees, om die koninkryk van die hemel te erf – nie vir oordeel of veroordeling nie. Maak ons waardig om U, die hemelse God, as Vader aan te spreek.

 

Hierdie kommentaar is deur Johannes Chrissostomus (347 – 408) geskryf. Hy was die aartsbiskop van Konstantinopel. Hy is in Antiogië gebore en kry later die titel Chrisostomus wat “goue mond” beteken, want hy was so ‘n goeie prediker. Hy word deur beide die Oosters-Ortodokse en Rooms-Katolieke kerke as heilige erken. Hy is bekend vir sy Divine Liturgy of St. John Chrysostom, en sy groot aantal preke – insluitend 67 preke oor Genesis, 90 oor die Matteus-evangelie en 88 oor die Johannes-evangelie.

Hierdie gebed kom uit The Divine Liturgy of St. John Chrysostom Archbishop of Constantinople (London: Joseph Masters, 1866), 70–71.

  

Copyright © 2012 by Redeemer Presbyterian Church

We encourage you to use and share this material freely—but please don’t  charge money for it, change the wording, or remove the copyright information. Ek het slegs die gedeeltes vertaal.

 




‘n Nuwe Kategismus: Vraag 45

. —Vance Havner

‘n Nuwe Kategismus: Vraag 45

Vraag:

Is die doop met water die afwassing van sonde?

 

Antwoord:

Nee, net die bloed van Christus en die vernuwing deur die Heilige Gees kan ons van sonde reinig. [Onderstreepte gedeelte is die antwoord vir kinders.]

 

Skrifgedeelte:

Daarop gee Johannes aan hulle almal die antwoord: “Ek doop julle met water, maar my meerdere kom, en ek is nie eers werd om sy skoene los te maak nie. Hy sal julle met die Heilige Gees en met vuur doop.” (Lukas 3:16)

 

 Kommentaar:

Hy sal julle met die Heilige Gees en met vuur doop.” Die vraag word gevra waarom Johannes nie gesê het dat dit slegs Christus is wat siele met bloed was nie. Die rede is dat dié was deur die krag van die Heilige Gees gedoen word. Johannes het gereken dit is voldoende om die hele effek van die doop deur die een woord – Gees – uit te druk. Die betekenis is duidelik: Christus alleen gee al die genade wat nodig is. Figuurlik word dit deur die uitwendige doop verteenwoordig, want dit is Hy wat die gewete  besprinkel met sy bloed. Dit is ook Hy wat die ou mens doodmaak en die gees van regenerasie gee. Die woord vuur word bygevoeg en op die Gees toegepas, want Hy neem ons besoedeling weg – soos vuur goud suiwer.

 Hierdie kommentaar is deur Johannes Calvyn (1509 – 1564) geskryf. Gebore in Frankryk as kind in ‘n streng Rooms-Katolieke familie was hy ‘n teoloog, administreerder en pastor. Vir die grootste deel van sy lewe het hy in Geneve gewerk en die Gereformeerde Kerk georganiseer Hy skryf  The Institutes of the Christian Religion, die Geneva Catechism, sowel as baie kommentare op die Skrif. Hierdie kommentaar kom uit Calvin’s Bible Commentaries: Matthew, Mark and Luke, Deel I, vertaal deur John King (Forgotten Books, 2007), 187.

Verdere Leesstof:

 “Illumination” en “Regeneration” in Concise Theology, deur J. I. Packer.

 

Gebed:

Ons vader … ons kom na U en bid dat, vir Jesus se onthalwe, en deur die bloed wat eenmaal vir baie gestort is vir die vergifnis van sonde, dat U ons volledig vergewe vir elke oortreding van die verlede. Verwyder al ons sondes, o God, dat hulle nooit weer gesien word nie. Gee aan ons ook die woord van vrede soos belowe en soos in die Heilige Gees verkry word, dat deur die vryspraak deur geloof ons vrede met God deur Jesus Christus ons Here mag ontvang. Laat ons vergewe word en dit weet, en mag daar geen voortslepende vraag in ons harte wees oor ons versoening met God nie – net ‘n vaste versekering gebou op geloof in die afgehandelde werk van Christus. Mag ons staan as mans en vrouens wat verlos is teenoor wie geen oortreding meer vermeld sal word nie. En dan, Here, het ons nog genade om te vra – iets wat ons in ons gebede sal voorlê. Dit is dat U ons sal help om sulke lewens te leef soos mense wat vrygekoop is. Ons het maar ‘n kort tydjie om hier deur te bring, want ons lewe is maar net ‘n wasem wat vinnig verdwyn. Maar ons is angstig dat ons die tyd van ons reis hier op aarde in heilige vrees sal lewe, dat genade  van die begin van ons Christelike lewe tot aan die einde van ons aardse bestaan op ons sal wees.

 

 Hierdie gebed is deur Charles Haddon Spurgeon (1834 – 1892), ‘n Engelse Baptiste prediker geskryf. Spurgeon word die pastor van New Park Street Church (later die Metropolitan Tabernacle) toe hy slegs 20 jaar oud was. Hy preek dikwels vir meer as 10 000 mense sonder enige klankversterking. Hy skryf baie en sy gedrukte werke is baie. Toe hy sterf het hy amper 3 600 preke gelewer. Hy het 49 volumes kommentare, liedere en dagstukke geskryf.

Hierdie gebed kom uit  “Prayer XIII: The Wings of Prayer” in Prayers from Metropolitan Pulpit: C. H. Spurgeon’s Prayers (New York, Revell, 1906), 71–72

Copyright © 2012 by Redeemer Presbyterian Church

We encourage you to use and share this material freely—but please don’t  charge money for it, change the wording, or remove the copyright information. Ek het slegs die gedeeltes vertaal.




Hoekom gee mense vir die gemeente

. —John Stott

Hoekom gee mense vir die gemeente

As die gemeente moet groei, moet gelowiges gemotiveer word om hulle hulpbronne daar te belê. Dit is die verantwoordelikheid van die leierskap om die gelowiges te motiveer. Maar baie leiers hou nie daarvan om mense vir geld te vra nie. Hulle persoonlike vrese verhoed dus die uitbreiding van die koninkryk van God.

Rick Warren sê dat hy teen fondsinsameling is, maar dat hy mense leer om te gee. Hy sien fondsinsameling as geld kollekteer in ruil vir ‘n produk, diens, beloning of erkenning. Maar ons moet verstaan hoekom mense gee.

 

  • Mense gee as hulle die leierskap vertrou. Mense gee eers vir mense wat hulle vertrou, dan vir doelwitte en eers daarna vir programme. As ons mense wil leer om te gee, gaan dit eerstens oor verhoudings en eers daarna oor funksies. Die persoon wat vra, moet die persoon met die meeste geloofwaardigheid wees.
  • Mense gee as hulle ‘n visie aanvaar – nie as hulle ‘n behoefte sien nie. Maar dan moet jy seker wees wat die visie is. Geboue en geld is nie goeie visies nie. Wat met die geboue en geld gedoen kan word, is goed. Beklemtoon die lewens wat verander kan word as mense gee.
  • Mense gee om die vreugde van vrygewigheid te ondervind. Dit voel goed om vrygewig te gee. Die gelukkigste mense op aarde is dié wat gee. Skuldgevoelens motiveer nie mense om te gee nie – altans nie op die langtermyn nie. Jy moet vreugde en nie skuldgevoelens gebruik om mense te motiveer.
  • Mense gee as hulle deur modelle geïnspireer word. Ons leer deur modelle dop te hou. Daar is ‘n getuienis oor gee ‘n duisend maal meer effektief as ‘n preek oor gee. Modelle motiveer ons. Gee is aansteeklik.
  • Mense gee as hulle betrokke is. Mense wat betrokke is, is die mense wat bereid is om op te offer.
  • Mense vra as jy hulle vra om te gee. Jakobus sê dat ons nie het nie, want ons vra nie. Mense wat gee, groei in geloof en liefde en toewyding en karakter soos hulle leer om te gee.
  • Mense gee as jy dit vir hulle moontlik maak om te gee. Mense moet op soveel maniere as moontlik kan gee. Mense kan uitredeneer wat hulle kan gee terwyl ander dit ‘n gebedsaak maak.
  • Mense gee as hulle gawes waardeer word. Die hele Filippense-boek is een van dankbaarheid. Mense wat gee moet bedank word. ‘n Klein bietjie waardering bemoedig mense om vrygewig te wees.