Preaching without spiritual aroma is like a rose without fragrance. We can only get the perfume by getting more of Christ –  A. B. Simpson

Hoekom laat God ons wag?

Ons moet vir iets wag; ons voel gespanne en angstig; ons wonder hoe lank dit nog gaan neem. Daar is baie min mense wat daarvan hou om te wag. Sit net agter ‘n kar wat stadig ry. Dit frustreer ons. Ons is altyd haastig op pad na die volgende plek. Hierdie gesindheid mag oorspoel na ons geestelike lewe. Tog lyk dit nie of God haastig is nie – altans dit voel nie so nie. Hoekom? Omdat Hy ‘n doel en plan met alles het.

Die probleem met wag, is dat ons nie al die besonderhede het nie. Vanuit ons perspektief het ons alles uitgesorteer en ons verwag dat God binne ons raamwerk moet beweeg. Maar: Wag is deel van die lewe en een van die instrumente wat God gebruik om ons te ontwikkel. God beweeg selde volgens ons tydsraamwerk, en daarom raak ons gou mismoedig.

Lees weer die verhaal van Marta en Maria wat wag vir Jesus om te kom om hulle broer Lasarus te kom genees. Luister vir Marta: Here, as U hier was, sou my broer nie gesterwe het nie (Johannes 11:21). God het altyd goeie redes waarom Hy ons laat wag. Die Bybel is vol verhale van mense wat moes wag: Noag, Abraham, Moses, Josef, Dawid, Daniël, Jesus, Paulus, ens.

Hoekom het God hierdie mense laat wag?

• Ons ware motiewe word geopenbaar as ons wag. Wag bring die beste of die slegste in ‘n mens na vore. Mense met verkeerde motiewe sal nie lank wag nie, want hulle stel nie belang in die toewyding wat nodig is om dinge klaar te maak nie. Hulle stel belang in korttermyn resultate. Baie van dit wat ons wil bereik, is ‘n poging om ‘n naam vir onsself te maak – ons eie ego’s.
• Wag bou geduld in ons lewens. As ons nie kan wag om ‘n klein dingetjie te doen nie, kan ons beslis ook nie wag vir Hom om iets groot te doen nie. Ons glo die groot dinge in die lewe is finansies en besittings; God dink die groot ding is om mense te verander.
• Wag bou afwagting. Kyk maar na kinders kort voor Kersfees – die afwagting maak hulle opgewonde. Hoe langer ons vir iets moet wag, hoe meer waardeer ons dit.
• Wag verander ons karakter.  In die wagtyd word al die growwe rante van ons persoonlikheid afgeskuur. Moses moes veertig jaar in die woestyn wag sodat sy karakter verander kan word. Toe hy jonk was, was hy ongeduldig – hy slaan sommer ‘n Egiptenaar dood. Toe hy weer ‘n geleentheid kry, doen hy dit op God se manier en sy tyd.
• Wag bou intimiteit en afhanklikheid van God. Al die groot mense in die Bybel het geleer dat sukses in die lewe deur hulle intimiteit en afhanklikheid van God bepaal word. Hierdie is nie iets wat oornag gebeur nie. Wag tydens moeilike tye ontwikkel hierdie verhouding.

God stel net soveel belang is ons reis as in die bestemming Ons mag nie verstaan waarom ons moet wag nie, maar die goeie nuus is dat God ons nooit vra om sonder Hom te wag nie.

When we are devastated by someone’s critique it usually shows how addicted we are to their praise. – Tullian Tchividjian

Le Chambon-sur-Lignon

Tydens die Tweede Wêreldoorlog daag die Franse dorpie Le Chambon-sur-Lignon die Nazi’s uit. Andre Trocme was ‘n leraar wat besluit het om hom nie te onderwerp aan enigiets wat teen die Bybel is nie. Hy weier om die invallers se vlag te salueer en die kerkklok vir hulle te lui. Die hele dorp doen dieselfde. Hulle besluit ook dat hulle die Jode sal beskerm.

Die dorp was so uitdagend dat die kinders ‘n brief vir die regering geskryf het om te verduidelik dat daar Jode tussen hulle woon en dat hulle geen onderskeid tussen Jode en nie-Jode maak nie, want dit is teen die evangelie. Hulle voeg by: “As julle hulle probeer kry, sal ons hulle wegsteek.”

Die mense was gereed vir die ergste. Vroeëre vervolging deur onder andere die Rooms-Katolieke het hulle geleer om saam te staan en sterk te wees. Belangriker: dit het hulle die krag van geloof geleer. Toe kom die Nazi’s en hulle sê: Ons het al erger gesien. Hoekom sal dit nou anders wees?”

Daar was een vrou wat Jode gehuisves het. Sy sê: “Ek het nie geweet dit is gevaarlik nie.” Sy sien haarself nie as die underdog nie. Daar was baie ander Christene in Frankryk wat nie so opgetree het nie. Hulle het hulleself as die underdogs gesien

Om die krag van ons geloof te onderskat het gevolge vir die wêreld.

I am well pleased not to publish anything unless it has been previously inspected, except for the pure Word of God—that must not and shall not be bound [cf. 2 Tim. 2:9]. — Martin Luther 

Dawid en Goliat

By die Catalyst Conference het Malcolm Gladwell vir Dawid en Goliat bespreek.

Israel was nog ‘n jong staat en hulle groot vyande was die Filistyne. Die Filistyne trek op om Israel aan te val; Israel trek uit om hulle te ontmoet. ‘n Dooie punt. Maar toe stuur die Filistyne ‘n reus, Goliat, uit om teen enige Israeliet te veg. Goliat was te groot. Geen Israeliet  waag dit om na vore te kom nie. Toe tree Dawid na vore

Dawid sê vir Saul: As ek die kleinvee vir my pa oppas, en daar kom ‘m leeu of ‘n beer en dra ‘n lam weg uit die kudde, gaan ek agter hom aan en slaan hom dood en red die lam uit sy bek; as hy op my afstorm, gryp ek hom aan sy baard en slaan hom dood. Ek het die leeu en ook die beer doodgeslaan, en hierdie heiden, hierdie Filistyn, sal soos hulle word, want hy het die linies van die lewende God verkleineer … Die Here, wat my gered het uit die kloue van die leeu en uit die kloue van die beer, Hy sal my red uit die mag van hierdie Filistyn … Saul het sy eie uitrusting vir Dawid laat aantrek … en Dawid het dit uitgetrek (1 Samuel 17:31 – 39)

Dawid tree na vore; Goliat kyk hom met minagting aan omdat hy jonk was, met ‘n rooi gelaatskleur en ‘n mooi voorkoms. Goliat vra vir Dawid: Is ek ‘n hond dat jy met kieries na my toe kom? Hy het Dawid toe in die naam van die Filistynse gode vervloek. Hy dreig om Dawid vir roofvoëls en wilde diere te voer. Hoe reageer Dawid? Jy kom na my toe met ‘n dolk en ‘n spies en ‘n swaard, maar ek kom na jou toe in die Naam van die Here die Almagtige, die God van die linies van Israel wat jy verkleineer. Vandag sal die Here jou in my mag oorgee sodat ek jou kan verslaan en jou kop van jou lyf afslaan … dan sal hierdie hele skare besef dat die Here nie deur swaard of spies verlos nie, maar dat die oorlog aan die Here behoort en dat Hy julle in ons mag oorgee.

Daarna hardloop Dawid die Filistyn vinnig tegemoet, sit ‘n klip in sy slingervel en gooi.  Die klip het in sy voorkop ingedring en hy het vooroor op die grond geval.

Ons sê dat Dawid die lydende party is. Hoekom? Hy is jonk; hy is klein; hy het net ‘n slingervel. Maar in antieke oorlogvoering was die slingervel een van die dodelikste wapens. Die klip beweeg so vinnig dat Goliat nie die geleentheid gehad het om te reageer nie. Ons weet ook dat die gebruikers van slingervelle dodelik akkuraat was. Dawid het eintlik ‘n voordeel gehad.

Goliat was ‘n groot, stadige, swaar infanteris. Swaar infanteriste baklei teen swaar infanteriste – daarom gee Saul sy wapenrusting aan Dawid. Maar Dawid speel nie volgens die gebruiklike reëls nie. Daarom het ons ‘n stadige reus met uitstekende tegnologie teenoor ‘n vlugvoetige jongman  gevul met die Here. Wie is die underdog?

Dawid weier om passief te wees. Die res van die Israeliete is. Dawid in die enigste een wat die krag van geloof verstaan. Dawid besef dat juis in oomblikke van swakheid en as ons voor hindernisse te staan kom ons beste leergeleenthede is.

Hier is twee belangrike lesse wat ons uit hierdie gebeure moet leer:

• Reuse is nie altyd wat ons dink hulle is nie.
• Iemand wat rats is, goeie tegnologie gebruik en met die Here gevul is, is nooit die underdog nie.