God dwells in eternity, but time dwells in God. He has already lived all our tomorrows as He has lived all our yesterday­s – A. W. Tozer

Bybelverse wat verkeerd gebruik word: Gee leiding aan ‘n jongmens

Eric J. Bargerhuff het ‘n baie interessante boek – The Most Misused Verses in the Bible – geskryf. In hierdie reeks gaan ek onder andere van hierdie boek gebruik maak.

Gee leiding aan ‘n jongmens oor hoe hy moet leef, en hy sal ook as hy al oud is nie daarvan afwyk nie (Spreuke 22:6).

Niemand het nog ooit gesê dat om ‘n ouer te wees maklik is nie. Dit vereis geduld, nederigheid en opoffering. As ons eers kinders het, besef ons hoe selfgesentreerd ons vantevore was – dit herinner ons dat die lewe nie net oor ons gaan nie. Die Bybel het baie oor ouerskap te sê – veral oor hoe mense hulle kinders se geloof beïnvloed. ‘n Goeie voorbeeld is noodsaaklik – kinders doen wat hulle ouers doen.

Maar ouers moet ook doelbewus vir hulle kinders die Bybel leer: Jy moet dit inskerp by jou kinders en met hulle daaroor praat as jy in jou huis is en as jy op pad is, as jy gaan slaap en as jy opstaan (Deuteronomium 6:7).

Daar is nie so iets soos ‘n volmaakte ouer nie – almal maak foute. Ons moet egter ‘n kultuur van genade in ons huise vestig – gesonde kommunikasie , Bybelse beginsels en geestelike vorming geniet almal aandag.

Spreuke 22:6 is ‘n vers waaraan ouers van ouer kinders vasklou as hulle kinders opstandig word of probleme ondervind. Dit is hartverskeurend om jou kind te sien afdwaal van die pad wat jy hom geleer het, want jy voel daar is niks wat jy nou daaraan kan doen nie. Hoe sou die ouers van die verlore seun gevoel het toe hulle hom sien wegstap het?

Beteken Spreuke 22:6 dat as ‘n kind afdwaal dit net ‘n kwessie van tyd is voor hy na sy ou weë sal terugkeer? Spreuke maak dit baie duidelik dat daar ‘n regte en ‘n verkeerde pad is – die pad van die wyse en die pad van die dwaas. Die “regte pad” vereis harde werk, onderrig en dissipline van die ouer. Dit is harde werk, want die kind se natuurlike neiging is gewoonlik na die verkeerde pad.

Ons moet bewus wees van die persoonlikheid van ons kind en ons benadering daarvolgens aanpas. Dit is nie wat hierdie vers sê nie. Sê die vers dat as die kind  op die regte pad onderrig word dit ‘n waarborg is dat hy altyd daarna sal terugkeer – dat die opstand net tydelik is? Dit is nie ‘n waarborg nie. Meeste spreuke is beginsels en nie beloftes nie. Hulle is insigte en waarnemings, maar nie waarborge nie. die doel van hierdie spreuk is om ouers te vermaan om leiding aan hulle kinders te gee oor die weg van wysheid – oor hoe hy moet leef. Dit is God se pad. Deur waarneming sê hierdie spreuk vir ons dat as die regte leiding gegee word dit gewoonlik positiewe resultate tot gevolg het – veral as die kind ouer word.

Wie ons vandag is, het baie te doen met ons opvoeding – veral in ons vroeë vormingsjare omdat kinders maklik beïnvloedbaar is. Harte en denke word op ‘n vroeë ouderdom gevorm. As ouers dus in die huis ‘n kultuur skep waar gesonde dissipline gehandhaaf word, sal dit waarskynlik lei tot gesonde denke en gedrag soos die kinders ouer word. Hierdie is nie ‘n belofte nie, maar ‘n beginsel wat uit jarelange waarneming voortspruit. Hierdie vers moedig ouers aan om hulle kinders reg te leer. Hierdie vers is nie bedoel om skuldgevoelens by ouers op te wek as hulle kinders afdwaal nie. Hierdie vers mag ook nie ‘n bron van trots wees as die kinders goed doen nie. Dit is bloot ‘n aanmoediging om die regte ding te doen as jy jou kinders grootmaak.

Ouers moenie moed verloor nie; hou aan om die geloof te modelleer – selfs as die kinders al uit die huis is.

Volgende keer kyk ons na Filippense 4:13.`

New opinions are always suspected, and usually opposed, without any other reason but because they are not already common. -John Locke, filosoof (1632-1704)

Die kerk is ‘n gebou!

As ons praat van ‘n kerk dink ons aan ‘n spesifieke bouvorm met ‘n toring – met ‘n kruis of weerhaan bo-op – en ‘n boodskap voor die gebou. As kinders het ons geleer wat ons mag en nie mag doen in die “huis van God” nie. Miskien het ons hierdie beeld verwerp. Dit is egter steeds ‘n gebou, maar nou sonder toring en preekstoel. Dit is egter steeds ‘n gebou waarheen ons gaan.

In die proses vergeet ons die werklikheid – ons gaan nie kerk toe nie … ons is die kerk. Om ‘n vaste vergaderplek – tradisioneel, koffiewinkel, huis of wat ook al – te hê,  is goed. Dit is ‘n wonderlike manier om na die gemeenskap om die gebou uit te reik. Of dit nou ‘n tradisionele gebou of huis is, is nie belangrik nie

Vroeë Christene sou nie verstaan het as jy vir hulle gesê het: Kom ons gaan kerk toe, nie. Vir hulle was die kerk nie ‘n gebou of tent nie … dit was hulle. Hierdie werklikheid vergeet ons dikwels. As ons die kerk as ‘n gebou sien, kan dit verskeie probleme veroorsaak.

• Die kerk en daarom die Christendom word in kompartemente verdeel. Ons is geneig om ons lewe in kompartemente te verdeel en dit is dikwels as gevolg van plek – werk of skool of huis. Dit is hoekom ons dikwels Sondae as die totaliteit  van ons godsdiens sien. As ons die kerk as gebou sien, mag ons glo dat ons verhouding met God daar plaasvind – daardie spesifieke plek. Dit is maklik om Christus in ‘n plek waar almal om jou dink dat jy Christus moet volg, te volg. Om kerk te wees, word nie deur gebou en tyd beperk nie. As jou godsdiens net in ‘n gebou en om ander Christene beperk word, verstaan jy nie die Christelike geloof nie.
• Kerk en godsdiens word beperk as jy kerk as ‘n gebou sien. God ken mense se harte. As hy my vra om iets te doen of te sê en ek gehoorsaam Hom, kom ek in aanraking met mense wat Hom nodig het. As jy nie die kerk is nie, bereik jy nie jou volle potensiaal in sy koninkryk nie.
• Kerk en godsdiens word geïsoleer as ons kerk bloot as ‘n gebou sien. Jy isoleer jouself van die mense wat jou kan help om jou doel in die lewe te ontsluit. As jy ‘n aktiewe deel van ‘n plaaslike gemeente is, lei dit tot geestelike groei – jy kan nie jou geestelike lewe alleen uitleef nie. In die vroeë kerk het mense tyd met mekaar deurgebring, mekaar se behoeftes hanteer en hulle sonde teenoor mekaar bely. Persoonlike kontak, gesprekke en ‘n lewe saam verbreed ons perspektiewe. Moenie jou isoleer van die mense wat jou kan help om jou doel in die lewe te identifiseer nie.

In die Bybel verwys kerk altyd na mense en nie na ‘n plek nie. Die kerk is die beliggaming van Christus – sy mond en arms en bene – vir ‘n wêreld waarin so baie mense Hom nie ken nie. Dink net wat die kerk kan bereik as hy hom nie in kompartemente verdeel of beperk of isoleer nie – en dit net omdat ons dink die kerk is ‘n gebou.

 The more you know about Christ, the less you will be satisfied with superficial views of him. —C.H. Spurgeon

Sportgeleenthede op Sondag

Mense woon al hoe minder eredienste op Sondae by. Een van die redes wat aangevoer word, is sport op Sondae – ook vir kinders. Steve McMullin het onderhoude met kerkleiers en lidmate gevoer. Sy bevindings is in die Review of Religious Research gepubliseer. Beide groepe identifiseer  “kompeterende Sondagaktiwiteite” as ‘n rede vir ‘n daling in erediensbywoning.

Daar is ander studies wat egter bevind het dat dit juis die gesinne wat by sportprogramme   op Sondae betrokke is wat nog eredienste bywoon. Die vraag wat die kerk moet antwoord, is: Hoe reageer ons op hierdie uitdaging? Kan sport nie gebruik word om die waarde van ‘n holistiese Christelike lewe te beklemtoon nie?

Baie volwassenes weet nie meer hoe om te speel nie. Sport leer kinders dissipline, die waarde van vriendskap en spanwerk en etiek as dit reg benader word. Sport kan gebruik word vir ‘n bespreking oor karakterbou met jou kinders. Dit mag egter nie die bywoning van eredienste vervang nie. Ons moet versigtig wees, want sport kan tot misplaaste waardes lei. Dit wat ons kultuur hoog aanslaan is sukses en geluk.

Sport kan beslis inbreuk op eredienste maak. Ons kan dit veroordeel met baie min kanse op sukses. Is dit nie beter dat ons dit wat sport bied positief in ons gemeente gebruik nie?

“When both parties are right, it’s a bad day for ‘right.’” ~ Yiddish Proverb

Kleipotte wat maklik breek

Ons wat hierdie skat in ons het, is maar kleipotte wat maklik breek; die krag wat alles oortref, kom dus van God, nie van ons nie (2 Korintiërs 4:7).

God maak dit baie duidelik: die rede waarom Hy gewone mense gebruik om die bonatuurlike werk – om die evangelie te versprei – te verrig, is sodat sy mag en heerlikheid duidelik word en sodat ons vertroue nie in onsself is nie, maar in Hom alleen. Dikwels gebruik God gewone, swak mans en vroue  om sy werk te doen.

Dit is een van die baie maniere waarop God se gedagtes en optrede nie ons gedagtes en optrede is nie (Jesaja 55:8 – 9). Jesus se roeping van sy twaalf dissipels is ‘n goeie voorbeeld hiervan: In daardie tyd het Jesus uitgegaan na die berg toe om te bid en die hele nag deurgebring in gebed tot God. Toe dit dag word het Hy sy dissipels nader geroep en twaalf van hulle uitgekies, wat Hy ook apostels genoem het. Hulle was Simon, wat Hy ook Petrus genoem het, en sy broer Andreas, Jakobus en Johannes, Filippus en Bartolomeus, Matteus en Tomas, Jakobus seun van Alfeus, Simon die Seloot, Judas seun van Jakobus, en Judas Iskariot wat die verraaier geword het (Lukas 6:12 – 16).

 Nadat Jesus die hele nag gebid het, kies Hy sy twaalf dissipels – vir Homself, vir sy doel. Hy noem hulle  ook apostels – sy amptelike verteenwoordigers. Maar wie was hierdie manne op wie Christus sy kerk wou bou? Hoogs geleerde mense? Mense wat goed kon praat? Nee, doodgewone manne – manne met baie gebreke.

• Simon/Petrus was ‘n visserman. Hy was ‘n man van uiterstes en baie sterk emosies. Soms vertrou hy vir Jesus, maar ander kere twyfel hy aan Jesus – hy verloën Hom drie maal. Op pinksterdag verander die Heilige Gees hom  in ‘n kragtige leier en prediker.
• Andreas, Petrus se broer, het Jesus eerste gevolg. Hy was ook ‘n visserman en hy het sy broer na Jesus gebring.
• Jakobus en Johannes was ook vissermanne – vurig van geaardheid. Jesus noem hulle die seuns van die donder.
• Filippus bly in dieselfde dorp as Petrus en Andreas. Hy het Natanael aan Jesus voorgestel. Toe hy voor 5 000 honger mans te staan kom, het hy nie vertroue in Jesus nie. Hy is oortuig dat daar geen manier was waarop hulle hierdie mense kon voed nie.
• Bartolomeus, ook Natanael genoem, kon nie glo toe hy Jesus ontmoet het dat daar iets goeds uit Nasaret kon kom nie.
• Matteus was ‘n tollenaar – gehaat deur alle Jode. Toe Jesus hom roep, los hy sy winsgewende besigheid om Jesus te volg.
• Tomas staan vir altyd bekend as “twyfelende/ongelowige Tomas.” Hy het nie onmiddellik geglo dat Jesus wel opgestaan het nie Hy was ‘n toegewyde man, maar het dikwels ook wanhopig gevoel.
• Jakobus die seun van Alfeus was waarskynlik baie kort.
• Simon die Seloot was ‘n voormalige lid van hierdie rebellegroep  wat terreur teen die Romeinse regering versprei het.
• Judas die seun van Jakobus staan ook as Taddeus bekend. Hy wou gehad het dat Jesus meer in die kollig moes gewees het.
• Judas Iskariot wat Jesus verraai het. Hy was ‘n bose, selfsugtige mens. Hy het geld liefgehad en ‘n vrou tereggewys het wat duur olie gebruik het om Jesus se voete mee te salf.

 Daar is niks spesiaal aan hierdie mense nie – geen groot kanonne nie. Hulle was gewone, alledaagse mense. Maar tog het hulle iets gehad wat ‘n verskil gemaak het. Wat was dit? In Handelinge 4:13 lees ons: Die Joodse Raad was verbaas toe hulle Petrus en Johannes se vrymoedigheid sien, want die Raad het geweet dit is maar ongeleerde en eenvoudige mense. Die raadslede het hulle ook herken as volgelinge van Jesus.

 Gewone mense, maar kosbare mense vir die Verlosser. Dink maar net hoe het Jesus vir hulle gebid die nag voor Hy deur Judas verraai is (Johannes 17:6 – 18). Hier lees ons van Jesus se liefde en deernis vir hierdie “gewone” mense. Jesus gaan verder: Ek bid egter nie net vir hulle nie, maar ook vir dié wat deur hulle woorde tot geloof in My sal kom (17:20) – Hy bid ook vir jou en vir my.

 Hierdie kort oorsig oor die twaalf apostels behoort ons te bemoedig. God soek nie supersterre nie – Hy soek gewone, alledaagse mense wat hulle volledig aan Hom en sy koninkryk sal oorgee. Hy gee aan ons die regte geestelike gawes om sy werk te doen. Hy het ook sy Heilige Gees aan ons gegee – die ware krag agter alles wat ons doen om God te verheerlik.