Human kindness has never weakened the stamina or softened the fiber of a free people. A nation does not have to be cruel to be tough. -Franklin D. Roosevelt, 32ste President van die VSA (1882-1945)

 Jesus se geslagsregister in Matteus

Vir ons lyk dit snaaks om ‘n boek met ‘n geslagsregister te begin. Tog is dit presies wat Matteus doen. Hoekom? Die geslagsregister  is belangrik vir die teologiese  argument wat Matteus wou maak.

 Die belang van Matteus se openingsverse is om te beklemtoon dat God getrou aan sy verbondsbeloftes aan Israel  en al die nasies is. Met die geboorte van Jesus, die Messias, het verlossing vir alle mense ongeag ras, geslag en status gekom. Deur onverwagse name in die geslagsregister in te sluit, wys Matteus dat God enigeen kan gebruik om sy doel te bereik. Iemand is nooit te gemarginaliseer of te verag om te gebruik nie.

 Teen die agtergrond van ‘n wêreld wat toenemend vyandig is teenoor die Christendom, maak Matteus die kerk se identiteit as die ware kinders van God vas – daar is geen etniese of ekonomiese hindernisse nie – ons is almal een in ons navolging van Jesus Christus.

Ek het onder andere van die NIV Application Commentary on Matthew gebruik gemaak.

The soul’s deepest thirst is for God Himself, who has made us so that we can never be satisfied without Him. —F.F. Bruce

‘n Gees van welwillendheid

In Deuteronomium 15:1 – 11 gee Moses aan die volk ‘n visie van die geloofsgemeenskap en die gees van welwillendheid wat deel van so ‘n gemeenskap moet wees. Die sagte hart en oop hand waarvan hy hier skryf , sien ons duidelik in 1 Johannes 3:17 – 18: Wie aardse besittings het en sy broer sien gebrek ly, maar geen gevoel vir hom het nie – hoe kan die liefde van God in hom wees? Liewe kinders, ons liefde moenie net woorde en lippetaal wees nie, maar moet met die daad bewys word, en dan in opregtheid.

Hierdie gees van welwillendheid moet in die geloofsgemeenskap begin: Solank as ons die geleentheid het, moet ons dus aan almal goed doen, veral aan ons medegelowiges (Galasiërs 6:10). Daarna moet dit uitbrei na almal wat ekonomies swaarkry – insluitend armes, vreemdeling wat desperate situasies in hulle eie land probeer ontvlug … en die oues wat ons dikwels aan hulle eie lot oorlaat.

 Daar is geen beter geleentheid vir Christene om hulleself van die gemaksugtige samelewing te onderskei nie as juis deur barmhartigheid aan groepe wat op die rant van die samelewing staan, te bewys nie. Wie ‘n arm mens verdruk, beledig sy Maker; wie hom oor ‘n arm mens ontferm, eer God (Spreuke 14:31); Wie met ‘n arm mens spot, beledig sy Maker; wie hom verheug oor die ongeluk van ‘n ander, sal self nie vrykom nie (Spreuke 17:5).

 Gelowiges het ‘n spesiale motivering  om deernis teenoor die armes te bewys: God, in sy deernis, het ons van die slawerny van sonde bevry en ons as sy kinders aangeneem.  Ons moet ander behandel soos Hy ons behandel het. Die implikasies hiervan is diepgaande:

• Die armes behoort  nie hulle regte te verdedig en te bedel vir barmhartigheid van die gegoede mense nie. Kommer oor sosiale geregtigheid is ‘n barometer om die gesondheid van die kerk te meet.
• Rykes moet genadig wees teenoor diegene wat vir hulle iets skuld. Hulle moet meer bekommerd wees oor die bevrediging van die behoeftes van die armes as oor hulle eie regte.
• Gegoede mense in sosiale en ekonomiese magsposisies moet diegene vir wie hulle verantwoordelik is met deernis hanteer.
• God se kinders moet alle pogings om die mure van vervreemding en onderdrukking af te breek, ondersteun. Deur dit te doen, gehoorsaam ons die opdragte van die Here.
• Die rykes en magtiges moet nooit trots wees op wat hulle bereik het nie, maar hulle verheug in God se guns. Ons moet altyd onthou dat die seën van die Here nie ‘n reg is nie, maar ‘n uitdrukking is van die vrygewigheid en trou van die Here.
• Aanbidding dien as konteks waarbinne ekonomiese en sosiale mure afgebreek moet word. Ons moet die behoeftiges nooi om deel van ons gemeenskap te word en om saam met ons te aanbid.

 Christene moet voor loop in bewegings wat die welstand van die minderbevoorregtes probeer verbeter. Soos Boas vir Rut gesê het: Mag die Here jou beloon vir wat jy gedoen het. Mag jy ‘n welverdiende beloning ontvang van die Here die God van Israel onder wie se vleuels jy kom skuil het (Rut 2:12).

We cannot grow into holiness, but we must grow in it (Oswald Chambers)

Dissipelskap: Net vir super-Christene? (4)

 Man’s whole life is a continual contradiction of what hy knows to be his duty. In every department of life he acts in defiant opposition to the dictates of his conscience and common sense (Leo Tolstoy) Hierdie lewe wat Tolstoy beskryf, lei tot ‘n gevoel van hopeloosheid en waardeloosheid – ‘n gevoel dat ek nooit in hierdie wêreld sout en lig vir ander sal wees nie. Ons is soos sout wat verslaan het: Dit is nie eers bruikbaar vir die grond of vir die mishoop nie (Lukas 14:35)

Nog iets wat ons dikwels hoor, is: Doen wat ek sê en nie wat ek doen nie. Luister wat sê Jesus van die skrifgeleerdes en Fariseërs: Julle moet alles doen en onderhou wat hulle vir julle sê, maar hulle voorbeeld moet julle nie navolg nie, want hulle doen self nie wat hulle sê nie (Matteus 23:3). Wat sou Jesus van ons vandag sê? Is dit nie wat ons ook maar doen nie? Is dit nie die gevolg daarvan as ons dissipelskap opsioneel maak nie?

Ons praat nie nou van volmaaktheid of om God se gawe te verdien nie. Niemand kan verlossing verdien nie, maar ons moet optree asof dit ons s’n is. Paulus kon in een asem sê: Ek sê nie dat ek dit alles al het of die doel al bereik het nie, maar ek span my in om dit alles myne te maak omdat Christus Jesus  my reeds Syne gemaak het (Filippense 3:12). Paulus se tekortkominge lê agter hom, maar hy leef na vore, na die toekoms. Hy kon dus sê: Volg my. Ek is gevind.

Omdat die kerk besluit het dat dissipelskap opsioneel vir Christene is, word dié soort lewe wat die koers van die samelewing kan verander uitgesluit uit die boodskap van die kerk. Ek kan tog nie sê dat ek Christus vertrou, maar ek volg Hom nie. Om Christus te volg is nie net ‘n noodsaaklikheid nie, maar is die vervulling van die hoogste menslike moontlikheid.

The Christian stands, not under the dictatorship of a legalistig ‘You ought,’ but in the magnetic field of Christian freedom, under the empowering of the ‘You may.’ Helmut Thielicke

 A pound of meat would surely be affected by a quarter pound of salt. If this is real Christianity, the salt of the earth, where is the effect of which Jesus spoke (William Iverson)

Dissipelskap: Net vir super-Christene? (3)

Ons praat baie oor die koste van dissipelskap en die opoffering wat dit vra so asof nie-dissipelskap niks kos nie. Is dit waar?

In 1937 skryf Dietrich Bonhoeffer sy bekende boek The Cost of Discipleship. Daarin praat hy onder andere van goedkoop genade. Hiermee bevestig hy dat dissipelskap nie goedkoop is nie.

Hy was reg: jy kan nie ‘n dissipel van Christus wees sonder om afstand van sekere dinge te doen nie. Die koste van nie-dissipelskap is egter baie hoër.

Dit kos blywende vrede – ‘n lewe gekenmerk deur liefde, geloof wat alles in die lig van God se goedheid sien, hoop wat in die ontmoedigendste omstandighede vas staan, krag om te doen wat reg is en die kragte van goddeloosheid te weerstaan. Jesus het belowe: Ek het gekom sodat hulle die lewe kan hê, en dit in oorvloed (Johannes 10:10). Die kruis van Christus is ‘n instrument van vrylating en krag vir diegene wat in Hom woon. Dit is nie vir die nie-dissipel beskore nie

Volgende keer eindig ons met ‘n paar opmerkings oor dissipelskap.