Every yielding to sin is a welcoming of Satan into our very bosoms. —Thomas Brooks

Apologetiek: Hoekom is die redelikheid van die Christelike geloof belangrik?

 [Apologetiek = Grieks Apologia = verdediging van die Christendom]

Alister McGrath het ‘n belangrike boek – Mere Apologetics – geskryf waarin hy op ‘n praktiese manier sê hoe gelowiges die Christelike geloof kan verdedig. Ek gaan ‘n hele paar blogs hieraan spandeer, want ek voel dit is ‘n belangrike taak vir gelowiges in ons sekulêre wêreld

Dit is baie moeilik om idees wat teen die grein van die dominante kultuur se denke gaan, te verdedig. Ons kan nie geloof verdedig as dit irrasioneel  voorkom nie.

Wat beteken dit om die redelikheid van die geloof te bewys? Jy is in staat om te bewys dat daar goeie gronde is om te glo dat geloof betroubaar is – byvoorbeeld deur te wys die Christelike geloof maak sin van dit wat ons waarneem en ondervind. Die Christelike geloof word gesien as ‘n lens wat dinge in fokus bring – dit verlig die werklikheid beter as alternatiewe verduidelikings. Jy bepaal nie die krag van ‘n ligbron deur na die gloeilamp te kyk nie, maar deur hoeveel voorwerpe verlig word. Die waarde van ‘n godsdienstige lewe word waardeer deur hoe dit die dinge van hierdie wêreld verlig.

Dus: daar is goeie redes om te glo die Christelike geloof is waar en een van hulle is die mate waartoe dit sin maak van die dinge wat ons om ons en in ons sien. If you see things as they are from the place where you’re standing, you’re standing in the right place (Brian Leftow).

Beide die wetenskap en die Christelike geloof wil die beste getuienis, wat berus op bewyse om te verduidelik wat ons in die wêreld waarneem en ondervind, vind.  Is geloof in God ‘n redelike reaksie op die werklikheid? Om onsself te beperk tot wat die rede en die wetenskap kan bewys, beteken ons kyk net na die oppervlak van die werklikheid en ontdek nooit die dieptes daaronder nie. Geloof reik uit na waarhede , maar beperk hom nie tot waar die rede stop nie.

If I can stop one heart from breaking,
I shall not live in vain;
If I can ease one life the aching,
Or cool one pain,
Or help one fainting robin
Unto his nest again,
I shall not live in vain.

     –Emily Dickinson

God is naby – baie naby

Daar is ‘n pragtige verhaal uit die ooste van Engeland. Op ‘n stadium was dit die middelpunt van die wolhandel in Engeland. Een van die skaapwagters sterf en met hom in die kis is van sy wol – wol wat hy self van sy eie skape geskeer het. Hoekom? As die oordeelsdag kom, sal Christus die wol sien en besef dat hierdie man ‘n skaapwagter was.

Omdat Christus self op ‘n stadium ‘n herder was, sal Hy onmiddellik die probleme van hierdie man besef – Hy sal weet hoeveel tyd is nodig om om te sien na skape wat gereeld afdwaal. Daarom sou Christus verstaan waarom hy nie so dikwels in die kerk was nie.

Ons lag hieroor, maar hierdie storie maak ‘n belangrike punt – iets wat ons moet waardeer as ‘n waardevolle insig: Ons God is nie ver weg nie; ons God is nie iemand wat niks van siekte en swakheid weet nie. God weet en God verstaan. Daarom kan ons met vrymoedigheid na die genadetroon gaan, sodat ons barmhartigheid en genade ontvang (Hebreërs 4:16).

In the face of suffering, one has no right to turn away, not to see. -Elie Wiesel

Apologetiek: Verstaan die die aard van geloof

 [Apologetiek = Grieks Apologia = verdediging van die Christendom]

Alister McGrath het ‘n belangrike boek – Mere Apologetics – geskryf waarin hy op ‘n praktiese manier sê hoe gelowiges die Christelike geloof kan verdedig. Ek gaan ‘n hele paar blogs hieraan spandeer, want ek voel dit is ‘n belangrike taak vir gelowiges in ons sekulêre wêreld

 Hoekom glo ons in God wanneer dit nie met absolute sekerheid bewys kan word nie? Die nuwe ateïste beweer dat geloof irrasioneel is – jy hardloop weg van die bewyse en weier om te dink. Kom ons kyk na die stelling: verkragting is verkeerd. Ons kan nie met rede of die wetenskap bewys dat hierdie stelling reg is nie. Dit maak nie dat ons hierdie stelling nie meer glo nie.

Geen gemeenskap kan oorleef sonder die konsep van geregtigheid nie. Ons kan egter nie bewys dat enige spesifieke siening van geregtigheid reg is nie.

Sir Isaiah Berlin, bekende filosoof, sê dat menslike oortuigings in drie kategorieë val:

1. Dié wat met empiriese waarnemings bewys kan word
2. Dié wat deur logiese afleiding gemaak kan word.
3. Dié wat nie deur een van bogenoemde bewys kan word nie.

Hierdie derde kategorie bevat die waardes en idees wat die mens se kultuur vorm – dinge wat ons glo wat sin, rigting en doel aan die mens se lewe gee.

Die VN sê dat hulle in fundamentele menseregte glo. Hierdie stelling is baie belangrik, maar die stellings in Die Universele Verklaring van Menseregte kan nie bewys word nie – nie logies of wetenskaplik nie. Ons kan hulle nie bewys nie, maar vir hulle verdedigers is hulle redelik. Gevolgtrekking: Ons onderwerp ons aan die groot wêreldsienings van ons tyd sonder absolute bewyse.

Almal van ons glo dat sekere dinge waar is terwyl ons besef dat ons dit nie kan bewys nie. Kritici van geloof in godsdiens sê dat geloof ‘n vorm van geestesongesteldheid is wat tot godsdienstige mense beperk is. Dit is verkeerd: geloof is deel van menswees. Ateïste aanvaar nie dat menslike rede perke het nie. Hulle aanvaar egter dat hulle eie oortuigings betroubaar en verantwoordelik is. Maat die kernwaarhede van ateïste kan ook nie bewys word nie. Hulle kritiek van die Christelike geloof berus op sekere morele waardes (godsdiens is boos; God is nie goed nie; ens) wat nie bewys kan word nie.

Die Christelike idee van geloof is meer as om net te glo dat sekere dinge waar is. Dit is nie net om te glo dat God bestaan nie, maar ook om te ontdek dat hy wys, liefdevol en goed is – daarom wy ons ons toe aan Hom. You are not with an argument which demands your  assent, but with a Person who demands your confidence (C. S. Lewis)

Ludwig Wittgenstein sê dat hy nog nooit van iemand gehoor het wat tot geloof in God as gevolg van ‘n argument gekom het nie. Rasionele argumente het ‘n plek in apologetiek, maar ek kan glo dat God bestaan sonder dat my lewe verander. Dit is nie bekering of ware geloof nie. Jakobus 2:19: Glo jy dat daar net een God is? Dit is reg. Die bose geeste glo dit ook – en hulle sidder van angs. Daar is ‘n wêreldse verskille tussen rasionele aanvaarding en persoonlike transformasie.

Bekering is die taak van evangelisasie – die apologetiek berei die weg vir bekering voor deur te wys dat dit sin maak om in God te glo. Ons mag dalk nie kan bewys – in die absolute rigiede sin van die woord –  dat daar ‘n God is nie, maar ons kan wel daarop wys dat dit beslis redelik is om te glo dat God bestaan. Dit maak meer sin van die lewe, geskiedenis en ons ondervindings as enigiets anders. Dan kan ons iemand uitnooi om op hierdie liefdevolle Vader te reageer en op sy beloftes te vertrou.

Next to Christ I have one joy: to preach Christ my Lord. —Samuel Rutherford

Apologetiek: Paulus se regstoesprake (Handelinge 24 – 26)

 [Apologetiek = Grieks Apologia = verdediging van die Christendom]

Alister McGrath het ‘n belangrike boek – Mere Apologetics – geskryf waarin hy op ‘n praktiese manier sê hoe gelowiges die Christelike geloof kan verdedig. Ek gaan ‘n hele paar blogs hieraan spandeer, want ek voel dit is ‘n belangrike taak vir gelowiges in ons sekulêre wêreld

Rome was die dominerende mag in die destydse wêreld om die Middellandse See. Die owerhede het die opkoms van die Christendom met suspisie bejeën. Hoekom? Dit kon probleme in ‘n plofbare streek veroorsaak en was ‘n bedreiging vir keiseraanbidding.

Keiseraanbidding was ‘n burgerlike godsdiens as gevolg van ‘n verhewe siening van die keiser. Dit begin tydens die bewind van keiser Augustus. Toe die Christelike godsdiens ‘n betekenisvolle teenwoordigheid in die oostelike gedeeltes van die Ryk kry, was keiseraanbidding gevestig. Keiseraanbidding is gesien as ‘n belangrike manier om sosiale eenheid en stabiliteit te verseker. ‘n Weiering om aan hierdie kultus deel te neem word as opstand gesien. Die Christene was kwesbaar, want hulle weier om deel te neem.

Tertullus, ‘n advokaat, bring juis hierdie aanklag teen Paulus in (Handelinge 24:1 – 8). Hy beskryf Paulus as ‘n gevaarlike man wat skeuring in Joodse geledere bring. Hy is ‘n leier van die dwaalrigting van die Nasareners. Hierdie was ‘n ernstige aanklag  en Paulus sal op ‘n doeltreffende wyse moet reageer as hy vir Feliks, die goewerneur wil oortuig. Hierdie toesprake van Paulus gebruik patrone wat bekend was aan die regsprosedures van destyds.

Regstoesprake het gewoonlik vier of vyf standaard komponente gehad. In Handelinge 24:10 – 21 reageer Paulus op die aanklagte van Tertullus. Hy verwerp die aanklagte punt vir punt. Hy beklemtoon die kontinuïteit tussen wat hy en wat die Jode glo. Die fynere punte van wetsargumente van die Romeine is nie vir ons van belang nie, maar wel dat Paulus geweet het hoe Romeinse howe gewerk het – hy kon binne die sisteem gewerk het.

• Paulus maak gebruik van die reëls van die Romeinse regstelsel. Hy besef die belang van sekere argumente vir diegene  wat die kritiese besluite oor sy toekoms moes neem. Omdat hy weet wat saak maak, kan hy homself baie doeltreffend verdedig. Ons moet steeds die evangelie teen baie kritici verdedig. Hierdie mense is nie een homogene groep nie. Die redes waarom mense die Christendom aanvaar, of verwerp, verskil. Pas jou verduideliking by jou gehoor aan.
• Dit is duidelik dat Paulus en die evangelie deur sy aanklaers verkeerd voorgestel word. Paulus se strategie is om baie duidelik dit wat hy glo uiteen te sit. ‘n Verwerping van die evangelie hang af van die verstaan van wat dit is. Dit is baie moontlik dat dit ‘n verwringing van die evangelie is wat verwerp is. Dit is moontlik dat die evangelie nooit werklik verstaan is nie. Vir Paulus is een van die beste verdedigingsmeganismes die akkurate verduideliking van die evangelie.

Volgende keer kyk ons na die gehoor – wie is hulle?