Apologetiek: Apologetiek en die werklikheid

I don’t know what your destiny will be, but one thing I do know: the only ones among you who will be really happy are those who have sought and found how to serve. -Albert Schweitzer, filosoof, geneesheer, musikus en Nobel-pryswenner (1875-1965)

Apologetiek: Apologetiek en die werklikheid

 [Apologetiek = Grieks Apologia = verdediging van die Christendom]

Alister McGrath het ‘n belangrike boek – Mere Apologetics – geskryf waarin hy op ‘n praktiese manier sê hoe gelowiges die Christelike geloof kan verdedig. Ek gaan ‘n hele paar blogs hieraan spandeer, want ek voel dit is ‘n belangrike taak vir gelowiges in ons sekulêre wêreld

Ons moet mense help om die krag, relevansie en oorredingskrag van die evangelie te ontdek en te waardeer. Jy moet mense help om dit wat reeds daar is, te waardeer

. Daarom moet ons ‘n diepe en ingeligte waardering vir die Christelike geloof ontwikkel. Maar ons moet ook die perspektief van ‘n buitestander ontwikkel. Ons moet verstaan hoe die waarhede van die Christelike geloof verdedig en verduidelik kan word aan mense wat nie met die woordeskat en praktyke van die geloof bekend is nie.

In 1666 het die wiskundige en fisikus Isaac Newton in sy laboratorium in Trinity College, Cambridge, ‘n belangrike ontdekking gemaak. Toe hy ‘n straal wit lig deur ‘n prisma geskyn het, word dit in die sewe kleure van die reënboog opgebreek. Hy besef dat ‘n soortgelyke proses die kleure van die reënboog moes verduidelik – reëndruppels breek die wit lig van die son in sy verteenwoordigende kleure op. Elke kleur was reeds teenwoordig in die wit lig, maar hulle individuele identiteit was nie sigbaar nie. Die prisma laat toe dat die kleure geskei en gesien kan word.

Die evangelie is soos ‘n straal van wit lig – ‘n ryk en ingewikkelde werklikheid bestaande uit ‘n aantal elemente. Elke element moet in eie reg bestudeer en waardeer te word. Ons moet hierdie verskillende elemente van Christelike verkondiging identifiseer en toepaslik gebruik.

Volgende keer kyk ons na die belang van die gehoor in apologetiek.



Die betekenis van die kruis (2)

. —C.H. Spurgeon

Die betekenis van die kruis (2)

Ons gaan nou verder na die betekenis van die kruis kyk.

  • Die kruis bring genesing vir ‘n stukkende en gebroke mensdom.

Hierdie tema is reeds deur die profete hanteer. God word vergelyk met ‘n son van redding met genesing in sy strale (Maleagi 4:2). Jesus se genesende bediening kan as ‘n voortsetting en uitbreiding van hierdie tema gesien word.

Hierdie tema word beklemtoon deur ‘n fokus op die kruis. Die Nuwe Testament sien dit as ‘n vervulling van die “lydende dienaar” tema in Jesaja. Tog het hy ons lyding op hom geneem, ons siektes het hy gedra. Maar ons het hom beskou as een wat gestraf word, wat deur God geslaan en gepynig word. Oor ons oortredings is hy deurboor, oor ons sondes is hy verbrysel; die straf wat vir ons vrede moes bring, was op hom, deur sy wonde het daar vir ons genesing gekom (Jesaja 54:4 – 5). Augustinus het gesê dat die wêreld soos ‘n hospitaal is – vol gewonde en siek mense wat besig was om te herstel onder die versorging van die goeie geneesheer.

Baie mense dink dat die samelewing – en hulleself – gebroke en gewond is. Hulle voel dat dinge nie reg is nie en dat dit herstel moet word na wat dit behoort te wees. Maar waar kan ons hierdie genesing kry? Hier kan ons ‘n sterk band met die Christelike geloof lê. Ons kan dit doen deur beelde – die bekende beeld van die gewonde, lydende Christus aan die kruis wat vertel van God se solidariteit met diegene wat swaarkry. Dit praat ook van die moontlikheid van vernuwing en herstel. Ons kan dit ook intellektueel doen – Christus tree die vallei van menslike hartseer en pyn binne om dit te verander. Geen wonder in die Nuwe Testament se visie van die nuwe Jerusalem is hartseer en pyn afwesig. Hy sal al die trane van hulle oë afdroog. Die dood sal daar nie meer wees nie. Ook leed, smart en pyn sal daar nie meer wees nie. Die dinge van vroeër het verbygegaan (Openbaring 21:4).

  • Die kruis demonstreer die liefde van God vir die mensdom.

Die kern van die Christelike geloof is ‘n betroubare God wat ons liefhet. God bewys hierdie liefde deur Jesus se kruisdood: Maar God bewys sy liefde vir ons juis hierin dat Christus vir ons gesterf het toe ons nog sondaars was (Romeine 5:8). Aan die kruis word die volle omvang van God se liefde geopenbaar. Baie mense voel hulle het so diep in die sonde vasgeval dat God hulle nie kan liefhê nie. Maar dit is nie wat die Bybel sê nie: Wie kan ons van die liefde van Christus skei? Lyding of benoudheid of vervolging, honger of naaktheid, gevaar of swaard? En dan die gevolgtrekking: Niks kan ons van die liefde van God skei nie, die liefde wat daar is in Christus Jesus ons Here (Romeine 8:31 – 38).

God is liefde (1 Johannes 4:8). Hy is soos die herder wat een skaap verloor het en die 99 ander skape in die veld los om daardie een skaap te gaan soek (Lukas 15:4 – 7). Dade spreek harder as woorde. God is ‘n dinamiese en lewende God wat optree om die volle omvang van sy liefde vir ons te wys.



Die betekenis van die kruis (1)

. —Corrie Ten Boom

 Die betekenis van die kruis (1)

Wat is die betekenis van die kruis van Christus? Die boodskap van die kruis is so ryk en ingewikkeld dat ons dit baie moeilik in net ‘n paar woorde kan opsom. Tog is daar ‘n paar elemente wat ons kan identifiseer – elkeen is relevant vir sekere groepe mense. Kom ons kyk na vier van hierdie elemente – ons kan nog baie ander byvoeg:

1.Die kruis van Christus is die basis van verlossing van die mens se sonde.

 

Paulus verklaar: Christus het vir ons sondes gesterf (1 Korintiërs 15:3).Wat belangrik is, is wat die feit dat Jesus aan die kruis gesterf het vir ons beteken. Dat Jesus gesterf het, is geskiedenis; dat Hy gesterf het sodat ons sondes vergewe kan word, is die evangelie. Vir Paulus beteken die kruis verlossing, vergifnis en oorwinning oor die dood. Dus: Jesus het gesterf sodat ons kan leef.

Hoe sien mense buite die kerk die verkondiging dat ware vergifnis vir sondes moontlik is? Hoe kan iemand die werklikheid van die evangelie ontdek deur die kruis? Kan ons die idee van vergifnis as brug na God gebruik? Een manier is om op menslike skuld te fokus. Sommige mense het so ‘n diep skuldgevoel oor iets wat hulle gedoen het dat hulle voel dat hulle nie werklik kan leef totdat die probleem opgelos is nie. Maar hoe word dit opgelos? In John Bunyan se klassieke werk, The Pilgrim’s Progress, kan die pelgrim skaars loop onder sy sondelas. Dit dwing hom op sy knieë. Uiteindelik is hy in staat om sy las aan die voet van die kruis neer te lê. Nou kan hy weer normaalweg loop. Dit is hoe baie mense voel: hulle dra swaar aan hulle las/skuld en besef hulle kan nie werklik leef voordat hulle nie vergewe is nie.

Sonde is nie meer ‘n groot probleem nie. Dit is nie iets nuuts nie. In 1945 skryf C. S Lewis reeds dat a sense of sin is almost totally lacking in modern culture. Ons leef in ‘n wêreld waar mense dink dat wat ook al verkeerd is, iemand anders se skuld is. Ons moet sonde weer verduidelik.

2.Die kruis en opstanding van Christus dui op die oorwinning oor sonde en dood.

Christus is uit die dood opgewek en die gelowiges sal eendag in hierdie opstanding deel en vir altyd by Hom wees. Ons hoef dus nie meer die dood te vrees nie. Hierdie groot boodskap van hoop ten spyte van lyding en dood om ons, is belangrik vir alle Christene. Mense in die Weste sukkel om die werklikheid van ons sterflikheid te aanvaar. Jy kan nie van die werklikheid weghardloop nie.

Die kruis stel ons vry van die vrees vir die dood. Dit laat ons toe om die dood met stille en kalm vertroue tegemoet te gaan, want ons weet die angel van die dood is aan die kruis getrek. Deur sy dood het Christus dié een wat mag het oor die dood, dit is die duiwel, te vernietig, en om aan hulle wat uit vrees vir die dood hulle lewe lank in slawerny was, te bevry (Hebreërs 2:14 – 15). Hierdie verse sê dat ons deur Christus die oorwinning oor die dood behaal het. Dit moet die manier waarop ons dink en lewe verander. Dit is nie meer vir ons nodig om van die werklikheid weg te hardloop nie.

Volgende keer kyk ons verder na die belang van die kruis van Christus vir die mensdom.



Apologetiek: Plaas dinge in konteks (3)

. —Frederick Faber

Apologetiek: Plaas dinge in konteks (3)

 [Apologetiek = Grieks Apologia = verdediging van die Christendom]

Alister McGrath het ‘n belangrike boek – Mere Apologetics – geskryf waarin hy op ‘n praktiese manier sê hoe gelowiges die Christelike geloof kan verdedig. Ek gaan ‘n hele paar blogs hieraan spandeer, want ek voel dit is ‘n belangrike taak vir gelowiges in ons sekulêre wêreld

Apologetiek het ‘n sterk teologiese dimensie. Kom ons ondersoek dit verder:

  • Die verwysings na geloof in die Johannes-evangelie herinner ons daaraan dat bekering nie die gevolg van menslike wysheid of beredenering is nie – God doen dit. Paulus se prediking in Korinte berus nie op menslike wysheid nie: Dus is julle geloof nie op die wysheid van mense gegrond nie, maar op die krag van God (1 Korintiërs 2:5). Geloof beteken nie veranderde denke nie, maar persoonlike transformasie as gevolg van ‘n ontmoeting met die lewende God.
  • Die Nuwe Testament  beskryf die menslike natuur as gewond en beskadig deur sonde. Hulle is die ongelowiges wie se verstand deur die god van hierdie wêreld verblind is. Sodat hulle die lig van die evangelie nie kan sien nie. Dit is die evangelie van die heerlikheid van Christus, wat die beeld van God is (2 Korintiërs 4:4). Argumente genees nie blindheid nie; die opstapeling van bewyse, kragtige retoriek of ‘n oortuigende persoonlike getuienis genees nie blindheid nie. Blindheid moet genees word en dit kan net God doen. Net God kan die oë van blindes open en hulle in staat stel om die werklikhede van die lewe te sien.
  • Ons besef dat ons ‘n belangrike, maar beperkte, rol speel om mense tot geloof te bring. God bekeer mense, maar ons het die groot voorreg om mense tot op ‘n punt te bring waar God oorneem. Ons wys mense na die bron van genesing; God genees. Ons getuig van die krag van vergifnis; God vergewe. Ons verduidelik hoe God ons lewens verander het; God kom ons lewe binne en verander dit. Ons het ‘n bevoorregte rol om te speel, maar ons word nie aan ons eie oorgelaat nie. Ons werk altyd in die krag en teenwoordigheid van Christus.

Ons moet dus verduidelik dat die menslike natuur gewond, stukkend, gebroke, gevalle is en dat dit deur God se genade genees kan word. Ons genees nie. Ons mag wel uitstekende argumente op die tafel plaas dat genesing wel moontlik is; ons kan persoonlike getuienisse voorlê van mense wie se lewens verander is nadat hulle die genesing ontdek het. Maar uiteindelik word mense genees deur die genesing by Christus te kry, te ontvang en te gebruik. Sonder ons mag hulle dalk nie die genesing kry nie – hulle mag selfs nie eers besef dat hulle siek is nie. Maar die werklike proses van genesing is nie deur ons woorde nie.

Hoe lyk ons teologiese visie van die werklikheid? Daarna gaan ons volgende keer kyk.