It is a sweet mercy to have to go through the floods, if some filthiness may thereby be removed. —C.H. Spurgeon

Eredienste op ‘n Sondag

Die week eis sy tol. Daarom is Sondae belangrik vir gelowiges. Ons het ‘n veilige plek teen die gevare van die wêreld nodig. Soms kan ons onsself oortuig dat Sondae se byeenkomste net ‘n roetine is – iets wat van Christene verwag word. Die chaos en besigwees van die week sê vir ons dat Sondae daar is om te slaap. Die korporatiewe byeenkomste van die gelowiges, daarenteen, sê dat ons ware rus in Jesus Christus is.

Sondae moet gebruik word om ‘n Bybelse wêreldsiening in gelowiges te vestig. Dit moet op drie maniere bekelmtoon word.

1. Ons roep Christus se werk in herinnering

Tydens die erediens verklaar ons individueel en gesamentlik die werklikheid van die evangelie – ons roep Christus se werk vir ons in herinnering. Ons is mense van die verlede – ons kyk terug om vorentoe te kan kyk. Ons verklaar aan mekaar dat Christus ons deur sy dood gekoop het en ons verlossing verseker het deur sy opstanding. Ons verklaar midde in ‘n wêreld vol slegte nuus dat daar inderdaad goeie nuus is. Deur Christus se werk in herinnering te roep, help ons gelowiges om te besef dat alles in hulle lewens van Christus afhang.

2. Ons onthou ons identiteit

In die week is die versoeking groot om ons identiteit in ons prestasies te vind. Ons moet gereeld daaraan herinner word dat ons in Christus is. Ons het ‘n nuwe bestaan in Hom. Ons is saam met Hom gekruisig; ons het saam met Hom opgestaan. Ons verklaar nie net die evangelie nie, maar neem daaraan deel deur ons nuwe identiteit in Christus. Sondae onthou ons dat ons werklik in Christus is. Christus se werk vir ons in die verlede het sekere implikasies vir ons. As ons onthou wie ons is, kan ons weer op ons doel vir die huidige fokus.

3. Ons oefen vir die nuwe skepping

Na ons terug gekyk het na Christus se werk vir ons en as ons ons nuwe identiteit onthou, kyk ons vooruit na die nuwe skepping. In Christus is ons reeds deel van hierdie nuwe skepping maar die erediens is ‘n oefening vir die finale voltooiing vir God se verlossingsplan. Ons oefen en leef die nuwe skeppingswerklikheid van God se koninkryk nou. Dit rig ons visie op die werklikheid van die toekoms.

Die eredienste op Sondae is noodsaaklik vir ons voortbestaan. Ons word aangemoedig om terug te kyk, ons oordink die huidige en ons verlang na die toekoms. Sondae is uniek. Sondae is God se dag

The measure of our love for others can largely be determined by the frequency and earnestness of our prayers for them. —A.W. Pink

Psalm 33(4)

[Ek gaan dwarsdeur van die Nuwe Testament en Psalms. ‘n Direkte Vertaling van die Bybelgenootskap van Suid-Afrika (2014) gebruik maak.] Ek gaan ‘n paar blogs aan hierdie psalm spandeer.

Billy Graham lees elke maand al 150 psalms. Vir hom het hulle duidelik ‘n besondere betekenis. Meeste van ons, ek ingesluit, lees die psalms nie so sistematies nie – ons pik hier en pik daar. Daarom het ek besluit dat ek hierdie jaar ‘n bietjie dieper in die psalms wil delf. Ek het veral gebruik gemaak van John Goldingay se drie-volume kommentaar – Psalms.

33:13 – 19:

Die res van die stellings oor die Here brei uit op die punt van vers 9 – 11. Dit begin met ‘n veralgemening van die Here se verhouding met die wêreld (vers 13 – 15). Hierdie punt word dan op politieke sake toegepas (vers 16 – 17). Daarna kyk die psalmis na die betekenis van hierdie veralgemening vir die Here se mense.

¹³ Uit die hemel kyk die Here, Hy sien alle mense.

 ¹⁴Uit die plek waar Hy woon beskou Hy al die bewoners van die aarde,

Die Here se woonplek is die Hemel. Hy sien alle mense – dit beskryf die volledigheid van die Here se sien. Kyk … sien … beskou, beklemtoon die intensiteit van die Here se kyk. God kan alles ontdek wat Hy wil ontdek.

¹⁵Hy wat elkeen van hulle se denke vorm, insig het in alles wat hulle doen.

In die vorige verse het ons gelees dat die Een wat kyk die Here is. Dit het egter niks van sy wese gesê nie. Hier sien ons dat die Een wat kyk die oorspronklike Skepper is. Die Here vorm mense se denke.

¹⁶Geen koning word deur ‘n groot leër gered nie; ‘n krygsman red homself nie deur groot krag nie.

¹⁷’n Perd bied vals hoop vir oorwinning, deur sy groot krag kan hy nie red nie

Hier gaan dit oor ‘n koning in sy kapasiteit as opperbevelvoerder, ‘n krygsman. Die perd was die indrukwekkendste militêre toerusting in Israel se wêreld. Vers 16 praat van die mens se onvermoë om homself te red; die tweede reël sê dat selfs die perd nie die mens kan red nie. Oneffektiewe middels om mee te ontsnap is ‘n leër, krag en mag. Groot leër … groot krag … groot krag beteken niks nie – hulle help nie. Hulle bied almal vals hoop.

¹⁸Kyk, die Here hou sy oog op dié wat vir Hom ontsag het,

op dié wat hulle hoop vestig op sy troue liefde,

¹⁹om hulle lewens van die dood te red en hulle aan die lewe te hou tydens hongersnood.

Die rede waarom die Here kyk (vers 13 – 15), is nie uit nuuskierigheid of om mense uit te vang nie. Die Here hou ‘n oog oor Israel om seker te maak hulle word verlos as hulle dit nodig het (vers 16 – 17). Mense wat op ‘n leër, krag en mag vertrou, word nie gered nie. Redding berus nie op die bymekaarmaak van hierdie hulpbronne nie, maar op ‘n gesindheid van eerbied vir die Here (vers 8) en wag. Eerbied vir die Here behels nederige onderwerping aan die Here, om alles wat Hy stuur, te aanvaar en om te doen wat die Here sê. Verwag dat die Here iets nuut gaan doen – spesifiek dat Hy ons nie gaan los waar ons met al ons behoeftes sit nie. Dit impliseer dat ons die Here moet druk om vir ons in te tree.

33:20 – 22: Die verklaring van vertroue en ‘n gebed

Die lied eindig met ‘n verklaring van ons huidige hoop en toekomstige lof en en vertroue. Daar is ook ‘n gebed dat hierdie hoop nie tevergeefs sal wees nie.

²⁰Met ons hele wese wag ons op die Here; Hy is ons hulp en ons skild.

Die mens/wese wat die Here red, kan in hoop lewe, want die Here is sy hulp en skild. Die Here help deurdat Hy vir ons ‘n skild is.

²¹Want oor Hom is ons harte verheug, ja, op sy heilige Naam vertrou ons.

Hier kry ons ‘n beweging van die huidige werklikheid na vertroue in die toekoms. Die psalmis verwag dat mense rede sal hê om aan te gaan om die Here te loof, want Hy wys dat Hy ‘n betroubare skild is. Hulle het dus rede om Hom te vertrou.

²²Mag u troue liefde oor ons wees, Here, terwyl ons op U wag!

Die aanbidders aanvaar die stelling van mense wat hulle hoop op die Here vestig en wag (vers 18b). Hier word dit nou ‘n gebed. Om te vra dat die Here se troue liefde oor ons moet wees, herinner aan die beeld van ‘n skild.

No one ever told me that grief felt so like fear – C. S. Lewis

Die Plaaslike Gemeente

As jy weet dit is jou laaste gebed, waarvoor sal jy bid? In Johannes 17 kry ons Jesus se laaste opgetekende gebed – die nag voor Hy gesterf het. Hy bid eerstens vir Homself en dan vir sy dissipels. Dan doen Hy iets wat ons verbaas:

Ek bid egter nie net vir hulle nie, maar ook vir dié wat deur hulle woorde tot geloof in My sal kom. Ek bid dat hulle almal een mag wees, net soos U, Vader in My is en Ek in U, dat hulle ook in Ons mag wees, sodat die wêreld kan glo dat U My gestuur het. Die heerlikheid wat U My gegee het, het Ek ook aan hulle gegee, sodat hulle een kan wees net soos Ons een is.  Ek in hulle en U in My, sodat hulle volkome een kan wees, sodat die wêreld kan weet dat U My gestuur het en hulle liefhet net soos U My liefhet (vers 20 – 23).

Jesus bid hier, nie vir die hele wêreld nie, maar vir die gelowiges. Is Jesus nie selfsugtig nie? Gee Jesus nie om vir die wêreld nie? Tog weet ons dat Jesus mens geword het om die wêreld te red. Hoekom bid Hy dan net vir die gelowiges? Omdat die hoop vir enige gemeenskap juis die gelowiges in daardie gemeenskap is.

As jy vir ‘n groep wil bid, is die beste strategie om te bid dat God die gelowiges in daardie groep sal versterk. Die plaaslike gemeente is God se Plan A vir werk in hierdie wêreld. As ons vir die wêreld wil bid, moet ons vir die lewenskragtigheid van die gelowiges bid. Bid dat die gemeente gesond, vol moed en op die evangelie fokus. Jesus bid hier ook dat gelowiges God se liefde sal internaliseer. Hy bid dat ons Jesus sal liefhê soos Hy God liefhet en dat ons ander sal liefhê soos Hy ons liefhet. As ons dit doen sal mense weet dat Hy ‘n werklikheid is.

Die liefde in die plaaslike gemeente maak die onsigbare Christus sigbaar vir die gemeenskap. Hierdie liefde sien ons veral in:

• Ons maak Christus sigbaar op die manier waarop ons ons gemeenskap dien. Ons praat hier van ‘n liefde wat mense wat ons nie kan terugbetaal steeds liefhet Dit wys dat Christus onder ons aan die werk is.
• Sy liefde in ons is sigbaar in die eenheid wat ons saambind. As ons ons eenheid in die gemeente verloor, is daar iets wat vir ons belangriker as Jesus is. As ons ons perspektief stel, moet ons dit met ‘n gees van liefde en eenheid doen. Dit wys dat wat ons in Jesus het, is belangriker as ander dinge.

As ons so leef, sal ons nie mense na ons gemeente hoef uit te nooi nie – hulle sal vanself kom om te sien wat aangaan. Dan moet ons hulle van Jesus vertel.

As julle mekaar liefhet, sal almal weet dat julle dissipels van My is (Johannes 13:35).

The task of the modern educator is not to cut down jungles but to irrigate deserts – C. S. Lewis

Belydenis van sonde

Ons plig as Christene is om die sonde te haat, ons sonde te bely en om dan van sonde weg te vlug en geregtigheid na te jaag. Daar is ‘n paar beginsels as ons ons sonde bely:

1. Geen sonde is te klein om te bely nie

Elke sonde, maak nie saak hoe groot of klein, vervreem ons van God. Elke sonde vereis niks minder as die bloed van Jesus Christus as versoening nie. Daarom moet ons vinnig ons sondes bely, sodat ons nie van daardie “klein” sondes vergeet nie. Daarom het ons gewetes om te keer dat ons ons nie verhard teenoor klein sondes nie, want mettertyd word hulle groot sondes.

2. Geen sonde is te groot om ons te verdoem nie

Wat ‘n wonderlike vertroosting. Die grootste sondaars kan genade ontvang. Ons kan ons sondes met vertroue bely, wetende dat ons sonde nie ‘n onbeweeglike wig tussen ons en God ingedryf het nie.

3. Ons moet sonde spesifiek en nie net in die algemeen bely nie

Natuurlik kan ons nie al ons sondes onthou nie; soms weet ons nie eers dat wat ons gedoen (of nie gedoen het nie) sonde is nie. Maar ons kan nie net vaagweg bely dat ons sondaars is nie. Ons moet spesifieke sondes erken. As ons spesifieke sondes bely, kan ons daarvoor vergifnis vra en begin om ‘n nuwe pad van gehoorsaamheid te loop.

4. Ons moet voor God en voor enigeen wat ons te na gekom het, bely

As ons ons sondes voor God bely erken ons sy heerskappy oor ons. As ons in die openbaar gesondig het, moet ons belydenis in die openbaar wees. As ons teenoor ‘n individu gesondig het, moet ons teenoor hom bely. So eer ons mense gemaak na die beeld van God.

Hierdie is basiese waarhede oor die basiese Christelike geloof.