“Flatter me, and I may not believe you. Criticize me, and I may not like you. Ignore me, and I may not forgive you. Encourage me, and I will not forget you.” ~William Arthur Ward

Wees altyd bly in die Here!

Hierdie teks kry ons in Filippense 4:4. Filippense is ‘n verbasende boek. Paulus sit in die tronk in Rome en tog is hy bly oor wat God vir hom gedoen het. In hierdie brief noem Paulus ‘n aantal blydskap-stelers. Kom ons kyk na ‘n paar:

• Ontevredenheid – ons het elke nuwe produk of toestel nodig anders is ons ontevrede. Ons glo dat ons blydskap in persoonlike vervulling sal kry – deur reise, verhoudings, avonture, besittings, ens. Mense is ontevrede en soek voortdurend na die sin van die lewe en vrede. Maar ware  tevredenheid en blydskap  is net moontlik as ons Jesus Christus ken. Met ons sonde vergewe, ons toekoms seker, ons lewens onder God se beheer, kan ons tevrede wees … en bly. Blydskap is nie die gevolg van uiterlike omstandighede nie, maar van innerlike krag.
• Selfsugtige en onsuiwere bedoelings (1:17). Later waarsku Paulus die Filippense teen selfsug en eersug: Julle moenie net elkeen aan sy eie belange dink nie, maar ook aan dié van ander  92:3 – 4).
• Kla en teëpraat (2:14).
• Net jou eie belange soek (2:21).
• Genotsug: Die verderf is hulle einde; die maag is hulle god; hulle skande is hulle trots, hulle is aardsgesind (3:19)
• Vrees: Moet oor niks besorg wees nie, maar maak in alles julle begeertes deur gebed en smeking en met danksegging aan God bekend (4:6).
• Slegte gedagtes: Verder, broers, alles wat waar is, alles wat edel is, alles wat reg is, alles wat rein is, alles wat mooi is, alles wat prysenswaardig is – watter deug of lofwaardige saak daar ook mag wees – daarop moet julle julle gedagtes rig (4:8)

Wat vir my verbasend is, is dat die Bybel net so van toepassing is vir ons as wat dit vir die Filippense was. As ons ‘n lysie moet maak van dinge wat ons blydskap steel, sal baie van die items op hierdie lysie van Paulus steeds daarop verskyn.

Christ has taken our nature into heaven to represent us, and has left us on earth with his nature to represent him. —John Newton

Christene en nederigheid

As daar nou iemand was wat kon spog, dan was dit Paulus. Maar ons lees: Ek beskou alles as waardeloos. Want om Christus Jesus, my Here, te ken, oortref alles in waarde … Al wat ek wens is om Christus te ken (Filippense 3:7 – 11). Paulus hou vir Jesus Christus voor as dié model om na te volg. Jesus Christus bewys sy nederigheid : Hy wat in die gestalte van God was, het sy bestaan op Godgelyke wyse nie beskou as iets waaraan Hy Hom moes vasklem nie, maar Hy het Homself verneder deur die gestalte van ‘n slaaf aan te neem en aan mense gelyk te word (Filippense 2:5 – 7).

Dit is noodsaaklik dat Christene hulle selfbelang opsy skuif. Ons is eerstens oor onsself bekommerd – ons maak seker ons is gemaklik en kry die krediet wat ons voel ons verdien. Maar as Christus se verteenwoordigers moet ons tog soos hy leef. Dit beteken ons plaas ander eerste – ons doen afstand van persoonlike erkenning. Dan kan ons die Here met liefde en blydskap dien. Ware nederigheid is wanneer ons onsself vanuit God se perspektief sien. Dan sal ons besef dat sonder Hom ons niks is nie.

Wat kan ek doen om ander te dien? Wat kan ek doen om ander hoër as myself te sien.

“Keep away from people who try to belittle your ambitions. Small people always do that, but the really great make you feel that you, too, can become great.” ~Mark Twain

Ander mense sal my aanstoot gee

“If you get upset, offended, and go off and sulk, and nurse your grievance, you will die.” (T. Austin-Sparks)

Frank Viola se nuwe boek God’s Favorite Place on Earth het pas verskyn. Daarin skryf hy oor hierdie onderwerp.

Toe Marta by Jesus oor haar suster Maria gekla het, kon Maria besluit het om aanstoot te neem. Nêrens lees ons dat dit gebeur het nie.

Sy kon ook aanstoot geneem het toe Judas en van die ander dissipels beswaar gemaak het oor die duur olie waarmee sy Jesus gesalf het. Daar is geen aanduiding dat sy aanstoot geneem het nie. Dat dit haar moes seergemaak het, is seker.  Hier is ‘n vrou wat Jesus met haar hele hart liefgehad het en sy word daarvoor gekritiseer – en dit nie eers deur haar vyande nie. Nêrens lees ons dat Maria haar optrede verdedig het nie. In stilte vertrou sy die saak aan Jesus toe en Hy kom tot haar verdediging.

Daar is ‘n ou gesegde: “Geen goeie daad sal ongestraf bly nie!” Ons dink ook aan Elbert Hubbard se gesegde: “To avoid criticism, do nothing, say nothing, and be nothing.” Viola noem dan ‘n paar dinge wat hy geleer het.

• Christene sal jou gevoelens seermaak. Soms tree iemand kwaadwillig op en probeer jou seermaak; soms maak hulle jou seer sonder dat hulle dit eers besef.
• As ander jou seermaak, sal jou geestelike volwassenheid duidelik word. Jy ontdek baie gou hoe opreg jou verhouding met Jesus Christus is as jou gevoelens seergemaak word. Hoe jy reageer as jou gevoelens seergemaak word, word bepaal deur jou geestelike volwassenheid. Mense reageer op twee maniere as hulle gevoelens seergemaak word: hulle hanteer dit voor die Here of hulle probeer ander vernietig. Maria het dit in die hande van Jesus gelaat.
• God gebruik hierdie slegte behandeling vir ons beswil. Dink maar aan hoe Josef se broers hom behandel het. Hy self sê later dat hulle hom kwaad wou aandoen, maar God het goed daarmee bedoel. Ons weet dat God alles ten goede laat meewerk vir dié wat Hom liefhet, dié wat volgens sy besluit geroep is (Romeine 8:28). As jy vrede gemaak het met God se oppermag sal jy vrede hê met diegene wat jou aanstoot gee. God is nie die outeur van die slegte behandeling nie, maar Hy gebruik alle dinge vir ons transformasie.
• Christene neem dikwels aanstoot deur dinge in woorde en dade in te lees. Dit gebeur veral as ‘n persoon oorsensitief is. Christene as groep is waarskynlik die mense  wat die maklikste aanstoot neem. Maria is twee keer sleg behandel, maar sy neem nie aanstoot nie.
• Christene neem dikwels aanstoot as hulle vals beskuldigings glo. Wyse Christene ignoreer skinderpraatjies wat ander Christene in ‘n slegte lig plaas. Enige stelling wat ander diskrediteer, word onmiddellik deur volwasse Christene verwerp. As hulle wel bekommerd is, stap hulle reguit na die persoon en vra vrae – hulle maak nie beskuldigings nie. Onthou: Skinder is een van die metodes wat Satan gebruik om verhoudings te vernietig.
• Wat jy doen as jy seergekry het, is jou keuse. Jy kan kies om aanstoot te neem en bitter word. Uiteindelik gaan dit jou vernietig. Of jy kan kies om jou seerkry na Jesus Christus te bring. Soms sal Hy jou lei om met die ander persoon te gaan praat en versoening te soek; ander kere mag Hy jou lei om dit te verdra en met jou lewe voort te gaan; soms wys Hy vir jou dat jy die optrede van die ander verkeerd geïnterpreteer het.
• Jy kan leef sonder om aanstoot te neem. Dit beteken nie dat jy nie sal seerkry nie Dit beteken nie dat jy nie sal kwaad word nie. Paulus waarsku ons immers dat as ons kwaad word ons nie moet sondig nie. Ons moet gou wees om te luister, stadig om te praat en stadig om kwaad te word.

God stel ons in staat om te lewe sonder om aanstoot te neem. Hy gee aan ons die wil en die krag om dit te doen.

“I have yet to find the man, however exalted his station, who did not do better work and put forth a greater effort under a spirit of approval than under a spirit of criticism.” ~Charles Schwab

‘n Sosiaal-aanvaarbare sonde?

Dit is oral in ons gemeenskappe – ook in die kerk, maar omtrent niemand praat daarvan nie. Christene sê graag dat daar nie so iets soos groot en klein sondes is nie. Ons sê dit, maar wat gebeur in die praktyk? Ons weet mos ‘n wit leuen sal nie jou leierskapsposisie in die kerk bedreig nie,

In die praktyk is daar sekere sondes wat vir die gemeenskap en die kerk aanvaarbaar is. As daar een sonde in besonder is wat ons dwarsdeur ons samelewing kry, is dit die voortdurende soeke vir meer – meer as wat genoeg is. Sommige mense noem dit gulsigheid.

As ons praat van gulsigheid dink ons onmiddellik aan kos. In meeste gemeentes kry ons kompulsiewe eters – dit is darem nie belangrik nie. Kyk ons na HAT sien ons dat gulsigheid meer is as wat ons dink: onbeskeie begerigheid; haastige gretigheid na die genot van iets; baie gretig om iets te bekom. Dit is die verslawing aan oormaat. Dit gebeur onder andere as ons begeertes ons behoeftes oorheers – ek het dit nie nodig nie, maar ek wil dit hê. Hoekom wil ek oormatig hê? Omdat ek nie tevrede is nie; ek is nie tevrede met my deel nie en daarom soek ek ‘n groter deel. Die probleem is dat ek nooit genoeg sal hê nie.

Die doderyk en die onderaardse diepte kry nie genoeg aan dooies nie;’n mens se oë kry nie genoeg van begeer nie (Spreuke 27:20). Sjoe – dit is kwaai. Ons is altyd aan die soek vir iets beter of meer; ons word net nie versadig nie.

Die begeerte na meer is nie inherent sleg nie – dit is dikwels net verkeerd gerig. Het ons ‘n onversadigbare begeerte na God? Sy genade? Daar is net een Bron wat ons bodemlose begeertes kan bevredig. Smaak en sien dat die Here goed is; welgeluksalig is die man wat by Hom skuil (Psalm 34:9 – OAV).