“Prayer is the solemn and religious offering up of devout acknowledgments and desires to God, or a sincere representation of holy affections, with a design to give unto God the glory due unto his Name thereby, and to obtain from him promised favours, and both through the Mediator.” – Matthew Henry

 ‘n Nuwe Kategismus: Vraag 18

Vraag:

Sal God toelaat dat ons ongehoorsaamheid en afgodery ongestraf bly?

Antwoord:

Nee. Elke sonde is teen die oppermag, heiligheid en goedheid van God en teen sy regverdige wet. God is met reg kwaad oor ons sondes en sal dit straf in sy regverdige oordeel, beide in hierdie lewe en die lewe wat nog kom. [Onderstreepte gedeelte is die antwoord vir kinders.]

Teksvers:

Dit moet julle goed besef: iemand wat ontug pleeg, onsedelik lewe of ‘n gierigaard is – want gierigheid is afgodery – het nie deel aan die koninkryk van Christus en van God nie. Moenie dat iemand julle met allerlei onwaarhede mislei nie, want daardeur kom die straf van God oor die mense wat aan Hom ongehoorsaam is (Efesiërs 5:5 – 6)

Kommentaar:

As Jesus nie seker gemaak het van ons posisie nie, sou ons tot ons vernietiging geval het. Adam het geval en as ons federale hoof, het ons in hom geval …”God, sê die apostel, het almal onder die sonde ingesluit.”  Wat is sonde anders as ‘n oortreding van die wet; die sonde lei tot die dood, elke oortreding van die wet lei tot verdoemenis … ons moet sterf, ons is wetlik dood …On het God se wet verbreek, en is dus aan die ewige verdoemenis onderworpe … elkeen van ons, sonder uitsondering; ons is almal op dieselfde vlak … dit is nie grootheid of uitwendige verskille  wat ‘n verskil maak aan die toestand van die siel nie … Dit is ons houding teenoor God, ons het in oortredings en sonde geleef en is dus wetlik dood … Maar afgesien van die wetlike dood is daar ‘n geestelike dood en die gevolge daarvan is die ewige dood as ons in daardie toestand sterf. Dan sterf ek vir altyd, dit wil sê ek is ‘n skepsel wat vir ewig van God verban is. Dit is onmoontlik om te weet of te waardeer die lewe wat Jesus Christus aan ons oorgedra het toe Hy na die wêreld gekom het, sonder om die aard van die dood waarvan Hy ons verlos, te oorweeg.

Hierdie kommentaar  is deur George Whitefield (1714 –1770) geskryf. Hy was ‘n Engelse Anglikaanse leraar wat 13 keer oor die Atlantiese oseaan gevaar het. Vir 34 jaar preek hy dwarsdeur Engeland en Amerika. Dit was deel van wat bekend staan as die Groot Ontwaking. Sy stem kon oor groot afstande gehoor word. Dit word gesê dat hy by een geleentheid vir meer as 30 000 mense in die opelug gepreek het. Hy het meer as 18 000 preke gepreek – minder as 90 het behoue gebly.

Uit: “Sermon LXXI: Neglect of Christ, The Killing Sin” in Sermons on Important Subjects by the Rev. George Whitfield (London: Fisher, Son & Jackson, 1832), 741–743.

Verdere leesstof:

 “Mortality” en “Judgment Seat” in Concise Theology, by J. I. Packer.

Gebed:  

Het die Seun van God mens geword en aan die kruis gesterf, net om die fondament vir ‘n nuwe godsdienstige denominasie in die wêreld te lê? Om die onderwerp van gesprekke af en toe te word? Of is dit dat Hy die hoop van die skuldiges en die verlosser van sondaars is – die voorwerp van hulle vertroue, van hulle liefde en van hulle onvoorwaardelike gehoorsaamheid? … As Christus nie joune is nie; as jou hart nie aan Hom toegewy is nie; en as jy in daardie toestand sterf, is die beter dat jy nooit gebore was nie. Mag die Here jou red  van die toorn wat kom en jou vir die hemelse toestand voorberei. Amen.

Hierdie gebed is deur Abraham Booth (1734–1806) geskryf.  Hy was ‘n Engelse Baptiste prediker. Hy was pastor van Prescot Street Church in Whitechapel, Londen vir 35 jaar. Hy was ook die stigter van wat tans as Regents Park College vir die opleiding van leraars  in Oxford is. Sy bekendste werk was The Reign of Grace.

Hierdie gebed kom uit “An Address at the Interment of Mr. Joseph Swain” in Works of Abraham Booth: Late Pastor of the Baptist Church, Volume 3 (London: Button, 1813), 289–290.

Copyright © 2012 by Redeemer Presbyterian Church

We encourage you to use and share this material freely—but please don’t  charge money for it, change the wording, or remove the copyright information. Ek het slegs die gedeeltes vertaal.

 “Prayer is the breath of the new creature.”  Richard Baxter,

‘n Nuwe Kategismus: Vraag 17

Vraag:

Wat is afgodery?

Antwoord:

Afgodery is om te vertrou vir ons hoop en geluk, betekenis en sekuriteit op dinge wat geskep is, en nie op die Skepper nie.

Teksvers:

Omdat, al weet hulle van God, hulle Hom nie as God eer en dank nie. Met hulle redenasies bereik hulle niks nie, en deur hulle gebrek aan insig bly hulle in die duister … Dit is hulle wat die waarheid van God verruil vir die leuen. Hulle dien en vereer die skepsel in plaas van die Skepper, aan wie die lof toekom vir ewig (Romeine 1:21 en 25).

Kommentaar:

Wat beteken dit om ‘n god te hê? Of: wie is jou God? Antwoord: Dit is enigiets waarna ons kyk vir die goeie of ons toevlug in nood – dit is wat god beteken … die vertroue en geloof van die hart. Niks anders maak God en afgod nie … aan wie jy jou hart geen en aan wie jy jou lewe toevertrou, is jou God … Baie mense verbeel hulle dat hulle God en alles wat hulle nodig het,  het as hulle geld en eiendom het. Hulle vertrou hierop, spog hieroor en voel … onbeweeglik veilig … Maar kyk, hulle het ook ‘n god. Sy naam is Mammon, dit is die geld en eiendom aan wie hulle hulle hele harte gegee het. Mammon is die wêreld se gunsteling afgod. Iemand wat geld en eiendom het, het ‘n gevoel van sekuriteit en voel gelukkig en vreesloos … Aan die ander kant, iemand wat niks het, voel onseker en angsbevange asof hy nog nooit van God gehoor het nie … Net so het iemand wat roem op sy groot geleerdheid, intelligensie, mag, spesiale voordele, familieverbintenisse en wat hulle eer en op hulle vertrou ook ‘n god – nie die een ware God nie. Die bewys hiervoor is wanneer mense arrogant, verseker en trots is omdat hulle so baie besittings het, maar as hulle desperaat is as hulle dit nie het nie of dit verloor. Ek herhaal: om ‘n god te hê, beteken om iets te hê waarop jou hart volkome vertrou.

Nou kan ons maklik sien wat dit beyeken en hoeveel die eerste gebod vereis. Dit vereis dat ‘n mens se hele hart en al sy vertroue aan God alleen gegee word en aan niemand anders nie … Die ware aanbidding en diens aan God, dit wat Hom gelukkig maak en wat Hy ook vereis en wat, as ons dit nie doen nie, kan lei tot sy ewigdurende toorn … gebeur wanneer jou hart al sy vertroue op Hom rig en nie toelaat dat ons van Hom losgeskeur word nie;  dit beteken dat ek alles op aarde waag vir Hom en alles los vir Hom. Jy kan maklik sien hoe die aarde niks anders as vals aanbidding en afgodery beoefen nie. Elkeen het vir homself ‘n besondere god opgerig na wie hy kyk vir voordele, hulp en vertroosting … Afgodery bestaan nie net uit die oprig van ‘n beeld en die aanbidding daarvan nie; dit gebeur primêr in die hart wat elders kyk as na die een God en wat hulp en vertroosting soek in dinge wat gemaak is.

Daar is ook vals aanbidding, die hoogtepunt van afgodediens wat vertroosting en redding soek in hulle eie werke en glo dat hulle die hemel kan ingaan deur God onder ‘n verpligting  te plaas … wat alles self wil verdien deur hulle werke … Wat is dit anders as om God in ‘n afgod te verander en waar die aanbidder homself as sy eie god beskou. Ons moet op God alleen vertrou, na Hom opsien en verwag om net goeie dinge van Hom te ontvang. Ondersoek jou hart deeglik en jy sal weet of jy God alleen aanvaar of nie? Glo jy in jou hart dat jy net goeie dinge van God sal ontvang, veral as jy probleme of behoeftes het? Gee jou hart alles op wat nie God is nie? Dan het jy die een ware God. Of is jou hart geheg en vertrou op iets anders waarvandaan jy verwag om meer goed en hulp sal kry as van God? En as dinge skeef loop vlug jy na Hom of weg van Hom? Dan het jy ‘n ander god – ‘n vals god, ‘n afgod.

Hierdie kommentaar is deur Martin Luther (1483 – 1546) geskryf. Hy was ‘n Duitse Protestantse pastor en professor van teologie. Hy was die seun van ‘n mynfamilie. Dit was beplan dat hy ‘n advokaat sou word, maar  gaan na ‘n klooster. Op 31 Oktober 1517 spyker hy sy 95 leerstellings teen die deur van die kerk in Wittenberg vas. Dit lei tot die hervorming. Sy weiering om sy leerstellings terug te trek nadat Pous Leo X en Keiser Karel V dit geëis het, lei tot sy uitbanning uit die kerk. Luther het baie werke geskryf, insluitend sy klein en groot kategismusse en het honderde preke gelewer in kerke en by universiteite.

Hierdie kommentaar kom uit Luther se Groot Kategismus  (St. Louis, MO.: Concordia, 1978), 13–17.

Verdere leesstof:

 “General Revelation” en “Guilt” in Concise Theology, deur J. I. Packer.

Gebed:

 O God, die lig van elke hart wat U sien, die lewe van elke siel wat U liefhet, die sterkte van elke verstand wat U soek, gee aan my die wil om standvastig vas te hou aan u heilige liefde. Stort U uit in my hart en laat dit oorvloei sodat ek so volledig met U vervul sal wees, dat daar geen ruimte vir nietige trots sal wees nie. Ek is skaam en moeg om soos die wêreld te leef; die sig en hoor van verbygaande voorwerpe pla my: help my, my God, teen die aanslag hiervan. Wees U die vreugde van my hart; neem dit vir Uself, en bly U daar vir altyd, sodat ek alles hier onder kan agterlaat, dat ek U alleen kan dien en in U alleen kan woon.

Hierdie gebed is deur Augustinus  (354 – 430), die Biskop van Hippo in Noord-Afrika geskryf.  Hy was ‘n teoloog en filosoof. Beide die Katolieke en Anglikaanse Kerk beskou hom as ‘n heilige. Hy skryf oor sy bekering in sy Confessions, sy bekendste boek. Hy was ‘n produktiewe skrywer en het geskryf in Latyn Baie van sy werke het behoue gebly – honderde titels. Dit sluit in apologetiese werke, werke oor Christelike leerstellings en kommentare en meer as 350 preke wat behoue gebly het.

Hierdie gebed kom uit  Pious Breathings: Being the Meditations of St Augustine, his Treatise of the Love of God, Soliloquies and Manual, (London: J. Nunn & Co., 1818), 29–31.

Copyright © 2012 by Redeemer Presbyterian Church

We encourage you to use and share this material freely—but please don’t  charge money for it, change the wording, or remove the copyright information. Ek het slegs die gedeeltes vertaal.

“Prayer is an earnest and familiar talking with God, to whom we declare our miseries, whose support and help we implore and desire in our adversities, and whom we laud and praise for our benefits received.” – John Knox

Preek asof jou geloof daarvan afhang

Time Magazine (25 Maart 2013) het ‘n reeks artikels oor tien groot idees gehad. Een daarvan was Preach like your Faith Depends on it. Hulle wys daarop dat meer en meer mense – veral jongmense – die kerk verlaat. Die Christelike geloof het sy oorheersing in die kultuur verloor. Hoe reageer die kerk hierop?

In plaas van die evangelieboodskap te versag om dit meer bemarkbaar te maak vir mense wat toenemend skepties is oor instellings, lê kerke toenemend klem op Jesus se Groot Opdrag (Matteus 28). Die basiese dinamika van die vroeë kerk word weer ontdek. Die passie om die Groot Opdrag uit te leef en die wêreld te bekeer het verlore gegaan, want die kultuur wat oorwegend Christelik was, het die kerk se werk vir hom gedoen.

Vandag is dit nie meer die geval nie – die kultuur is of teen die Christelike geloof of neutraal. Nou moet die kerk die evangelie by elke moontlike geleentheid verkondig en radikaal uitleef as hy enigsins wil groei. Ywer vir die verkondiging van die evangelie is nodig in vandag se wêreld. Die artikel eindig met die vraag: Sal die kerk reageer op hierdie uitdaging? Hulle eindig met ‘n aanhaling van G. K. Chesterton: The Christian ideal has not been tried and found wanting; it has been found difficult and left untried.

Ons het die evangelieboodskap vir die mense probeer aantreklik maak. In die proses het lidmate die kerk verlaat. Nou gaan ons terug na die vroeë kerk in Handelinge. Hierdie kerk het ook in ‘n vyandige kultuur geleef, maar deur by elke moontlike geleentheid te getuig en sy ywer vir evangelisasie het die kerk dramaties gegroei. Is dit nie die antwoord nie?

The ear is the only true writer and the only true reader – Robert Frost (digter)

Die mens as beeld van God. Wat beteken dit?

Kom ons maak die mens as ons verteenwoordiger, ons beeld (Genesis 1:26)

Aan die een kant is die mens uniek; aan die ander kant is hy nes al die ander dinge, want soos hulle is die mens ook deur God gemaak. Maar nou is ons God se beeld. Op een of ander wyse is ons soos God en dan plaas Hy ons in die wêreld as sy verteenwoordiger.

Beteken dit ons fisiese voorkoms stem ooreen met dié van God? Kan tog nie wees nie, want ons lees: God is Gees (Johannes 4:24). Daar is al baie voorstelle oor wat hier bedoel word as God sê die mens is sy beeld:

• Die verwys na die mens se vermoë om sy rede te kan gebruik.
• Dit verwys na die mens se vermoë om etiese besluite te neem.
• Dit verwys na die mens se persoonlikheid.
• Dit verwys na die mens se vermoë om verhoudings te bou.
• Dit verwys na die mens wat gesag oor die skepping het.

Paulus sê: Die Seun is die beeld van God, van God wat self nie gesien kan word nie. Die Seun is die eerste, verhewe bo die hele skepping (Kolossense 1:15). Ons lees ook: Uit Hom (Jesus Christus) straal die heerlikheid van God, en Hy is die ewebeeld van die wese van God (Hebreërs 1:3).

Om sy beeld te wees, beteken dat die mens op een of ander manier  Hom weerspieël. Ons het die verantwoordelikheid om God vir die wêreld te wys – sy handewerk, sy wese, sy eienskappe moet in ons weerspieël word. Maar ons moet ook aanvaar dat hierdie beeld deur die sonde besmet is.

Miskien is daar ‘n beeld uit die antieke tyd wat ons kan help. Toe het konings beelde van hulleself dwarsdeur die land opgerig. Hoekom? Om aan die inwoners en die omliggende volke ‘n visuele beeld te gee van wie hier in beheer is. Hierdie land is onder die koning se jurisdiksie. God het die mens na sy beeld geskep om in nederigheid sy heerskappy op aarde te bemiddel – om die mense te herinner dat God die Koning van die wêreld is.

God het die mens na sy beeld geskep. Dit beteken eenvoudig dat God die mens gemaak het om Hom hier op aarde te weerspieël sodat die mense kan besef God is Koning. Om God te verteenwoordig is ‘n groot verantwoordelikheid. Ons voel dit is te groot en daarom moet ons soos die psalmis uitroep: Wie is die mens dat U aan hom dink, die mensekind dat U na hom omsien (8:5).

Kan die mense God in my en jou raaksien?