Ambition is like hunger; it obeys no law but its appetite. -Josh Billings,

‘n Nuwe Kategismus: Vraag 14

Vraag:

Het God ons so gemaak dat dit vir ons onmoontlik is om sy wet te onderhou?

Antwoord:

Nee, maar as gevolg van die ongehoorsaamheid van ons eerste ouers, Adam en Eva, het die hele skepping in sonde verval.  Ons is almal in sonde en skuld gebore, korrup/bedorwe van aard en nie in staat om God se wet te onderhou nie. [Onderstreepte gedeeltes is die antwoord vir kinders.]

Teksvers:

Deur een mens het die sonde in die wêreld gekom en deur die sonde die dood, en so het die dood tot al die mense deurgedring, omdat almal gesondig het (Romeine 5:12)

Kommentaar:

Ek glo dat God aan die begin die hemel en die aarde gemaak het met die verskeidenheid inwoners. Laastens, en uitstaande onder sy verbasende verskeidenheid van skepsels van sy almagtige mag en oneindige vaardigheid … het Hy die mens gemaak en hom meester van hierdie wêreld gemaak. Man en vrou het Hy hulle gemaak, na sy eie beeld, eerlik, onskuldig en heilig; die mens het die vermoë om sy vrygewige Skepper te dien en te verheerlik … ek glo die mens het nie lank in hierdie heilige en gelukkige omstandighede geleef nie; maar, oorgelaat aan die vryheid van sy eie wil het hy die wet  wat sy Skepper en Here gemaak het, oortree. Gevolglik verval hy in ‘n staat van skuld, verdorwenheid en vernietiging. En, omdat hy nie net die natuurlike, maar ook die federale hoof en verteenwoordiger van sy ongebore nageslag was nie, het sy hele nageslag in hom gesondig en saam met hom geval. Die skuld van sy eerste sonde is oorgedra en ‘n verdorwe natuur volg vir almal wat sy nageslag is. Daarom is alle mense van nature kinders van die toorn, teen alles wat geestelik goed is, geneig tot die bose, dood in die sonde onder die vloek van die regverdige wet … Uit hierdie toestand is daar geen verlossing behalwe deur Jesus Christus, die tweede Adam, nie.

Hierdie kommentaar is deur Abraham Booth (1734 – 1806), ‘n Engelse Baptiste leraar, geskryf. Hy was pastor van die Prescot Street kerk in Whitechapel, Londen, vir 35 jaar. Hy was ook die stigter van wat vandag die Regents Park College vir die opleiding van leraars in Oxford is. Sy bekendste werk is The Reign of Grace.

Hierdie kommentaar kom uit  “Confession of Faith” in Works of Abraham Booth: Late Pastor of the Baptist Church, Volume 1 (London: Button, 1813), xxxi–xxxii.

Verdere Leesstof:

 “The Fall” en “Inability” in Concise Theology, deur J. I. Packer.

Gebed:

Ons Vader, as ons u beskrywing van die menslike natuur lees, is ons seker dit is waar, want U het die mense sedert sy sondeval gesien, en U is in u hart bedroef oor hom … dit is vir ons ‘n wonder dat U hoegenaamd na die mens kyk, die haatlikste voorwerp in die skepping, want hy het u Seun doodgemaak, omdat hy herhaaldelik in opstand teen u regverdige en heilige wet kom. Tog, daar is niks wat vir U meer plesier verskaf as om die mens te sien nie, want Jesus was ‘n mens; sy helder heerlikheid bedek al ons sondes; die reinheid en volmaaktheid van sy gehoorsaamheid skyn soos die son te midde van donkerte. Om sy onthalwe is U tevrede en woon in ons … En nou, Here,  vir die paar dae wat nog vir ons oorbly op aarde, laat ons uitroep: “Kyk, die Lam!” Leer ons harte om altyd van u liefde bewus te wees en ons lippe – stel hulle in staat om met U hulp die verhaal van die kruis na die beste van ons vermoë te verduidelik. … Here, vergewe ons ons sondes; Here, heilig ons; Here, lei ons in moeilike tye; Here, voorsien aan ons behoeftes. Die Here leer ons; die Here maak ons volmaak; die Here vertroos ons; die Here maak ons gereed  vir ons ontmoeting vir die wederkoms van sy Seun uit die hemel.

Hierdie gebed is deur Charles Haddon Spurgeon (1834 – 1892) geskryf. Hy was ‘n Engelse Baptiste prediker. Hy word die pastor van New Park Church (later die Metropolitan Tabernacle) in Londen toe hy net 20 jaar oud was. Hy het gereeld vir meer as 10 000 mense gepreek sonder enige klankversterking. Hy het baie geskryf. Toe hy dood is het hy amper 3 000 preke gepreek en 49  volumes – kommentare, gesegdes, liedere en dagstukke – geskryf.

Hierdie gebed kom uit: “Prayer VII: Let All the People Praise Thee” in Prayers from Metropolitan Pulpit: C. H. Spurgeon’s Prayers (New York, Revell, 1906), 43–47.

Copyright © 2012 by Redeemer Presbyterian Church

We encourage you to use and share this material freely—but please don’t  charge money for it, change the wording, or remove the copyright information. Ek het slegs die gedeeltes vertaal.

Our meat and our drink is to do the will of him who sent us – C. H. Spurgeon

Musiek in die Ou Testament

Musiek was ‘n integrale deel van die kultuur van die antieke Nabye-Ooste – ook die kultuur van die Israeliete. Dit geld reeds van lank voor die tyd van Dawid. Argeologiese opgrawings het onder andere figuurtjies wat verskillende musiekinstrumente bespeel en ratels, fluite en simbale opgelewer.

Daar is tekeninge van mense wat dans en allerhande musiekinstrumente bespeel, gevind. In Megiddo is vloerteëls ontdek waarop soldate, jagters, dansers en ‘n vrou wat ‘n harp bespeel, gekry is. Reeds in Genesis 4:21 lees ons van Jubal die stamvader van dié wat op die lier en fluit speel.

Onder watter omstandighede lees ons van musiek in die Ou Testament?

• Oorlog

In Rigters 7 lees ons van Gideon se geveg teen die Midianiete. Hy gee aan elke groep ‘n ramshoring. Die teken vir die aanval was dat elke groep op die ramshoring sou blaas en erdekruike breek. Die vyand vlug. Nadat die Here die Israeliete by die Rietsee gered het, lees ons dat Mirjam ‘n tamboeryn gevat en al die vroue het met tamboeryne agternageloop en gedans (Eksodus 15). Nadat Dawid die Filistyne verslaan het, het die vroue van al die dorpe van Israel uitgegaan om te sing, en die danseresse het koning Saul tegemoet gegaan met tamboeryne en driesnarige musiekinstrumente (1 Samuel 18:6).

• Aan die koninklike hof

Musiek was ook algemeen aan die koninklike hof. Ons lees van Dawid wat vir Saul op sy lier gespeel het wanneer die boosaardige gees op Saul was (1 Samuel 16:23). Die bejaarde Barsillai sê vir Dawid toe dié hom nooi om Jerusalem toe te kom; Kan ek nog die stem van sangers en sangeresse waardeer? (2 Samuel 19:35). As Amos God se oordeel oor die volk uitspreek, kla hy die ryk manne aan: Julle maak liedjies vir die harp. Julle dink vir julle  musiekinstrumente uit soos Dawid (6:5).

• Profesie

Ons lees dikwels dat profesie en musiek saamgaan. Nadat Samuel vir Saul gesalf het, vertel hy vir Saul wat hy op sy terugreis kan verwag, onder andere dat hy op ‘n groep profete sal afkom: Hulle sal van die hoogte af gaan onder begeleiding van tamboeryne, fluite en liere (1 Samuel 10:5). In 2 Konings 3:15 lees ons: Terwyl die lierspeler gespeel het, het die mag van die Here vir Elisa in besit geneem.

• In die tempel

Musiek staan sentraal in die aanbidding van die Here by die tempel. Hiervan getuig die psalms. In die psalms word dikwels verskillende musiekinstrumente genoem. Ook kry ons gereeld oproepe in die psalms om te sing: Sing, en slaan die tamboeryn, laat hoor die lieflike klanke van die lier en die harp (Psalm 81:3). In die opskrifte van die psalms kry ons ook aanduiding van musiek: Vir die koorleier: Op die wysie van “Lelies.” Van Dawid (Psalm 69).

• Ander

Musiek was egter ook deel van die alledaagse lewe. Toe Jakob van Laban gevlug het, sit Laban hom agterna en sê vir Jakob: Ek sou jou laat vertrek het met ‘n fees en met liedere, met tamboeryne en met liere (Genesis 31:27). In Jesaja 16:10 – 11 lees ons: In die wingerde word nie meer gesing en gejubel nie.

Hierdie is natuurlik nie ‘n volledige oorsig nie, maar is voldoende om te wys dat musiek en sang deel was van die lewe van Israel. Sing en juig ons nog oor die goedheid van ons Here?

“Nothing is more certain than the word of God. Hence neither science nor anything else is more certain than faith.” Tomas van Acquino

 God roep vir Jeremia; God roep vir ons

In Jeremia 1 lees ons van sy roeping as profeet. In hierdie roeping is daar ‘n paar betekenisvolle aspekte  wat ons altyd in gedagte moet hou.

• Dit is God wat roep: Die woord van die Here het tot my gekom.
• God het Jeremia vir sy taak uitgekies nog voor sy geboorte: Voordat Ek jou in die moederskoot gevorm het, het Ek jou geken; voordat jy gebore is, het Ek jou aan My gewy en jou as profeet vir die nasies aangestel.
• Roeping se kern is die verkondiging van God se woord. Ten spyte van Jeremia se besware sê God vir hom: Jy moet gaan na wie toe Ek jou ook al stuur, en alles wat Ek jou beveel om te sê, moet jy sê.
• God self bemagtig Jeremia om sy woord te verkondig. Moenie vir hulle bang wees nie, want Ek is by jou, Ek sal jou red.
• God beloof nie vir Jeremia rykdom en gemak nie, maar teenstand  en selfs vervolging. Die woord wat Jeremia moes verkondig, sou teenstand tot gevolg hê: Ek stel jou aan oor nasies en koninkryke om af te breek en uit te roei … Van die noorde af gaan Ek ‘n ramp stuur oor almal wat in hierdie land woon.
• God belowe egter vir Jeremia dat Hy hom nie alleen sal laat nie: Hulle sal teen jou veg, maar hulle sal jou nie oorweldig nie, want  Ek is by jou, sê die Here. Ek sal jou red.

As God ons roep, kan ons baie uit die roeping van Jeremia leer. Al roep Hy ons vir moeilike take het ons die wonderlike versekering: Ek is by jou … Ek sal jou red.

A superior man is modest in his speech, but exceeds in his actions. -Confucius,filosoof en leermeester (c. 551-478 vC)

Jakob Stoei

In Genesis 32 lees ons ‘n boeiende verhaal uit die lewe van Jakob – hy stoei die hele nag met God. Uit hierdie stoeiery leer ons belangrike lesse oor gebed:

• God se seëninge in ons lewens word deur gebed vrygestel

In Genesis 25:23 lees ons dat Rebekka God raadpleeg omdat haar tweeling teen mekaar gestamp het. God sê vir haar: Daar is twee nasies in jou, twee volke uit jou sal van mekaar geskei word. Een sal sterker wees as die ander, die oudste sal die jongste dien. God voorspel hier dat die seën Jakob s’n sal wees en nie Esau s’n nie. Maar dit is eers na sy stoeigeveg en nag van gebed  dat hy die belofte van God sy eie maak. Die Bybel is ‘n boek vol beloftes – ongeveer 3 000 van hulle. Baie van hulle is vir spesifieke mense en spesifieke situasies. Hy is die “ja” van God, die “ja” op al die beloftes van God (2 Korintiërs 1:20). Elke belofte is dus ‘n “ja” vir elke gelowige. Daarom moet ons nie net deur die Bybel lees nie – ons moet deur die Bybel bid en die beloftes van God vir ons toeeien.

• Soms word God se seëninge deur volgehoue gebed vrygestel

Martin Luther het gesê dat Jakob se gestoei met God ‘n beeld is van stoei met ‘n oënskynlike vyandige God. Nog ‘n voorbeeld is die Siro-Fenisiese vrou wat na Jesus kom met die versoek dat Hy haar dogter sal genees (Markus 7). Luister na Jesus se eerste reaksie: Wag dat die kinders eers klaar eet, want dit is nie mooi om die kinders se kos te vat en vir die hondjies te gooi nie.  Is Jesus besig om haar weg te stuur? Nee, Hy gaan die dogtertjie genees al lyk dit aanvanklik asof Hy vyandig gesind teenoor hulle is. God is nie vyandig of ongevoelig nie – dit kruis is bewys daarvan dat Hy liefdevol is. Jesus wys hier vir ons dat gebed soms die indruk skep dat Hy vyandig is. Daarmee toets Hy ons geloof in sy goedheid.  “Like a child trying to push against the hand of a parent, the parent gives only enough resistance to test the resolve of the child. So God resists us in prayer, to see our resolve in his goodness.” (Martin Luther)

• Die seëninge van God word nie verkry deur ons planne nie

Aan die einde van hulle stoeigeveg vra God vir Jakob: Wat is jou naam? Natuurlik weet God wat Jakob se naam was, maar Hy wou hê dat hy dit moes erken. Onthou toe die bejaarde Isak vir Jakob gevra het wat sy naam was, was sy antwoord Esau. So het hy Esau se eersgeboortereg gesteel. Nou vertel hy die waarheid: “Ek is Jakob, die bedrieër. Ek het probeer om self my seëninge deur manipulasie te verkry. Nou is ek jammer.” Daarom gee God aan hom ‘n nuwe naam – Israel. God gee die seën – Jakob kry nie die seën deur allerhande slinkse planne nie. Seëninge kom nie deur beter beplanning nie, maar deur onderwerping aan God.

• God self is die seën wat ons soek

God eindig sy ontmoeting met Jakob nie deur vir hom te sê dat alles nou reg is nie. Geen belofte dat hy sy ontmoeting met Esau gaan oorleef nie – om die waarheid te sê God maak hom mank sodat hy nie eers vir Esau kon weghardloop nie. Maar Jakob kry die grootste seën moontlik – die herstel van sy verhouding met God. Soms weerhou God seëning van ons sodat ons kan besef dat ‘n verhouding met God die grootste seën moontlik is. God verander nie altyd ons situasie nie – soms verander Hy ons identiteit. Hy verander ons van Jakob na Israel. ‘n Nag van gebed beteken nie al ons probleme is nou opgelos nie. Dit beteken wel dat ons belangrikste verhouding herstel is.

• Ons weet dat God ons hoor, want Hy het vir ons swak geword.

In hierdie geveg moes Jakob vermorsel word. Hy is nie. Dit beteken dat God Hom teruggehou het – God word vrywillig swak. God hou Homself swak sodat Jakob verlos kan word.  Eeue later word Jesus swak aan die kruis sodat ons verlos kan word.

Soms lyk dit vir ons asof God nie luister nie. Hy luister – die kruis verseker ons dat Hy luister. God gee so baie om dat Hy selfs aarde toe gekom het om met Jakob te stoei. God gee so baie om vir ons dat Hy mens geword het om met ons sonde te stry. Daarvoor het Hy sy lewe gegee; daarom is ons verhouding met God herstel. Bid; bid aanhoudend; moenie moed opgee nie.