And yet, somewhere along the way, we may have lost touch with what happened on that holy night, the heart of Christmas itself.

 Wat kan ons by die wyse manne leer?

[In die OAV word na wyse manne verwys. Die Direkte Vertaling verwys na sterrekenners.]

Hierdie manne het ‘n ster gevolg. Hoekom? Hulle was op soek na die koning van die Jode. Hulle was op soek na ‘n koning en ‘n paleis. Wat kry hulle? ‘n Kindjie saam met sy ma. Vir ons is daar ‘n belangrike les in wat hulle doen as hulle by die stal kom. John Maxwell noem drie dinge.

1. As die wyse manne by die stal kom, soek hulle vir God.

Wat doen ons as ons iets onverwags op ons pad kry? Paniek? Dis nie nodig nie – ons moet net rondkyk en ons sal vir God in hierdie stal kry.

• Josef word deur sy broers as slaaf verkoop. Na baie negatiewe ervarings word hy later aangestel as hoof van die farao se paleis. As hy broers voor hom kniel om verskoning te vra, sê hy vir hulle: Julle wou my kwaad aandoen, maar God wou daarmee goed doen (Genesis 50:20).
• Job: toe hy alles verloor het en op ‘n ashoop sit, sê hy: Die Here het gegee, en die Here het geneem. Prys die Naam van die Here (Job 1:21).
• Paulus sit en die tronk en skryf ‘n brief vol blydskap aan die Filippense.

Al drie hierdie mense was in ‘n stal, maar sien vir God in daardie stal raak. Swak Christene sien God net in die goeie; sterk Christene sien God in die goeie en die slegte.

2. As die wyse manne by die stal kom, gee hulle hulle allerbeste vir God

Kyk net na hulle geskenke: goud, wierook en mirre. Ons, daarenteen, as ons ‘n stal in plaas van ‘n paleis kry, is geneig om nie ons beste te gee nie. Gee ek die beste vir God ten spyte van die situasie waarin ek is? As Christen moet ek te alle tye my beste gee – vir God en my naaste – al lyk dinge nie baie belowend nie. Ons wil altyd die minste doen waarmee ons kan wegkom. Dit is nie wat die wyse manne gedoen het nie; dit is nie wat God van ons verwag nie.

3. As die wyse manne by die stal kom, verander hulle hulle rigting

Hierdie manne kom by die stal en daar sien hulle vir Maria en die kindjie. Wat gaan hulle nou doen? Gaan hulle teleurgesteld omdraai omdat hulle nie ‘n paleis gekry het nie? Nee … hulle kniel, bring aan Hom hulde en gee aan Hom geskenke. Ons lees hulle het met ‘n ander pad na hulle land teruggegaan.

Kersfees gaan oor ‘n baba – God se baba gebore in ‘n stal wat die wêreld vir altyd verander het. As ons by ‘n stal in ons lewens kom, wees wys en onthou om vir God daar te soek, ons beste vir Hom te gee en om ons lewensrigting te verander. Hoekom? Sodat ons die mense kan wees wat God graag wil hê dat ons moet wees.

The measure of our love for others can largely be determined by the frequency and earnestness of our prayers for them. —A.W. Pink

God is Koning

Dinge is maar deurmekaar. In die VSA het ons pas ‘n verkiesing gehad wat almal verbaas het; in Suid-Afrika gaan dit soms moeilik om ons vertroue in die politici te behou. Beteken dit nou ons moet in sak en as sit? Nee, beslis nie, want die politici is nie ons koning nie.

Hoe wonderlik klink op die berge die voetstappe van hom wat die goeie boodskap bring, wat vrede aankondig, wat die goeie tyding bring, wat die redding aankondig, wat vir Sion sê: “Jou God is Koning!” (Jesaja 53:7). Die Here sal koning wees oor die hele land (Sagaria 14:9). In die Nuwe Testament lees ons die belangrikste politieke stelling van alle tye: God het sy Seun as heerser oor alle dinge aangestel. Hierdie Seun sal eendag die koninkryk van God finaal en volledig vestig.

Te midde van tragedies en ongeregtighede bemoedig Israel se profete en die skrywers van die Nuwe Testament mense aan om op te kyk na ‘n God wat op sy troon sit en om vooruit te kyk na wanneer sy koninkryk finaal gevestig is en daar nie meer opstand is nie. Intussen moet ons getrou bid en getrou in die wêreld teenwoordig wees. Ons word egter maklik verlei om nie net in die wêreld teenwoordig te wees nie, maar ook van die wêreld te wees.

Daar is ‘n aspek van God se koninkryk wat vandag min aandag geniet: die wese van God self. As ons die koninkryk van God wil verstaan en as ons in vrede te midde van al die aardse koninkryke wil lewe, moet ons verstaan dat die God van die Bybel Koning, Keiser en Here is. Die probleem is dat ons huidige siening van God radikaal verskil van die God wat ons in die Bybel ontmoet. Ons verlang verhoudings, maar nie ‘n hiërargie nie; ons het behoefte aan God se liefde, maar nie aan sy gesag en Heerskap nie. Ons soek ‘n gemaklike God

God as Vriend

Ons hou van die beeld van God as Vriend – nie sy lojale volgelinge nie. Dan dink ons aan die stelling in Jakobus 2:23: En hy (Abraham) is ‘n vriend van God genoem. Vriendskap bevat elemente van gelykheid; vriende ontvang sekere regte en voorregte; vriende beleef ‘n intimiteit wat ander nie deel nie. Maar vriendskap verminder nie koningskap nie. So lees ons dat die Joodse leiers vir Pilatus sê: As u hom loslaat, is u nie ‘n vriend van die keiser nie (Johannes 19:12). In Jesus se finale gesprek met sy twaalf dissipels noem Hy hulle sy vriende, maar terselfdertyd sê Hy: Julle is my vriende as julle doen wat Ek julle beveel (Johannes 15:14). Vriendskap skakel nie koninklikheid uit nie, maar word daardeur gevorm. Vriendskap beteken dat ons guns, beskerming en status van ‘n Here wat veel groter as die keiser is, ontvang.

Liefde en die Here

Vergeet van gesag en lojaliteit, want al wat tel is liefde. In ‘n koninklike konteks is liefde ‘n werkwoord wat trou aan ‘n heer beteken. Die Here van Israel verwag dat sy onderdane Hom sal liefhê. Liefde vir die Here is net ‘n ander woord vir gehoorsaamheid. Wie my opdragte het en dit uitvoer – dit is hy wat My liefhet (Johannes 14:21).

God se koningskap moet ‘n belangrike tema in ons lewens wees. As ons persepsie van God as Koning met wonder en eerbied oor sy grootheid en heerlikheid gepaard gaan, leer ons om Hom te vertrou. Dan besef ons dat Hy die outeur van ons en ons land se storie is. Ons kan in vrede lewe, want ons weet daar is ‘n Koning wie se koninkryk op pad is.

Dag 23: Van Woord tot Woord dieselfde

Die Billy Graham Center for Evangelism het ‘n aantal leraars gekry om vir 25-dae stukkies te skryf vir Advent. Ons gaan oor die volgende 25 dae elke dag een van hierdie stukkies plaas.

[Advent word gewoonlik toegepas op die vier weke voor Kersfees. Latyn: ad – na + venire – kom. Dit dui dus op die naderende koms van Christus – sy eerste en tweede koms.]

Die Evangelie volgens Johannes begin met Jesus, maar nie Jesus in ‘n krip of van skaapwagters wat vir Jesus kom besoek nie, maar voor tyd – iets wat vir ons onverstaanbaar is. Voordat Jesus mens geword het, staan Hy as die Woord van God bekend. Jesus as Woord demonstreer iets wonderlik vir ons – iets van die God wat die heelal skep uit niks nie. Hy verklaar slegs hulle bestaan en hulle is daar. God gee aan ons die gawe om by Hom in sy skeppingsproses aan te sluit. Hoe? Deur woorde wat lig versprei en lewe verklaar.

Vanaf die eerste koms van die Woord van God deur die menswording sien ons ‘n God wat nie net waardes verkondig nie, maar wat waardes in en deur Homself beliggaam. Hy is nie ‘n God wat net verklaar nie; sy hele wese word deur die Woord uitgedruk. Jesus as Woord is nie iets wat God sommer gesê het nie; Jesus as Woord is die tasbare demonstrasie van wie God is. Verkondiging bevestig die werklike teenwoordigheid van God.

Wat beteken dit om kinders van God te wees? Ons sluit by God aan om lig na die wêreld te bring deur ons woorde, veral deur die Woord, Jesus, te verkondig. As ons deelneem deur Jesus te verkondig, neem ons deel aan sy menswording toe lig en lewe na die wêreld toe gekom het.

Om Jesus hierdie Kersseidoen te verkondig is een manier waardeur ons by God kan aansluit om lig en lewe uit niks na die wêreld te bring. Dit is goeie nuus. Jesus sal ‘n tweede keer as Woord geopenbaar word (Openbaring 19:11 – 13). Jesus as Woord sal eendag die wêreld herskep deur oordeel. Hy sal ‘n nuwe begin verklaar – alles sal nuut wees. Ons deel in God se skeppings- en herskeppingswerk as ons die Woord aan die wêreld verkondig.

Hy was in die wêreld – die wêreld het deur Hom tot stand gekom – en tog het die wêreld Hom nie erken nie. Hy het na sy eiendom toe gekom, en tog het sy eie mense Hom nie aangeneem nie. Maar aan almal wat Hom aangeneem het, dié wat in Hom glo, het hy die reg gegee om kinders van God te word. Hulle is dit nie van nature nie, nie deur die drang van ‘n mens of die besluit van ‘n man nie, maar hulle is uit God gebore (Johannes 1:10 – 13).

It’s so much easier to pray for a bore than to go and see one – C. S. Lewis

Psalm 33(2)

[Ek gaan dwarsdeur van die Nuwe Testament en Psalms. ‘n Direkte Vertaling van die Bybelgenootskap van Suid-Afrika (2014) gebruik maak.] Ek gaan ‘n paar blogs aan hierdie psalm spandeer.

Billy Graham lees elke maand al 150 psalms. Vir hom het hulle duidelik ‘n besondere betekenis. Meeste van ons, ek ingesluit, lees die psalms nie so sistematies nie – ons pik hier en pik daar. Daarom het ek besluit dat ek hierdie jaar ‘n bietjie dieper in die psalms wil delf. Ek het veral gebruik gemaak van John Goldingay se drie-volume kommentaar – Psalms.

33:4 – 7: Redes vir lof

Want lei die eerste stel redes vir die nuwe lied in. Hier word na twee redes verwys:

• Die algemene aard van die Here se verhouding met die wêreld; en
• Die manier waarop die Here aan die begin die wêreld gemaak het.

⁴Want die woord van die Here is reg, en al sy werk is betroubaar.

⁵Hy is lief vir reg en geregtigheid; die troue liefde van die Here vul die aarde.

Die Here het die eienskappe van die mense wat Hom moes loof. Nog eienskappe word bygevoeg. Hy is opreg en betroubaar, maar ook regverdig en vol liefde. Dit is sy woord wat reg is – sy beloftes sal ons nooit mislei nie. Hy is aan betroubaarheid toegewy. Hy vul die hele aarde met sy troue liefde.

⁶Deur die woord van die Here is die hemele gemaak en deur die asem van sy mond die hemel se hele leër.

Dit is deur hierdie woord genoem in vers 4 dat die hemel gemaak is. Deur Hom begin dinge lewe. Die skepping was ‘n voorbeeld waar die woord en optrede van die Here reg en betroubaar was. Ons sou verwag het dat na die skepping van die hemele die skepping van die aarde aan die woord sou kom, maar die psalmis verwys nou na die hemelse leër – die sterre en planete. Die asem van die Here verwys na sy dinamiese mag wat mag verwys na vernietiging, maar wat hier na skepping verwys. Die wêreld is gemaak deur sy gesagvolle woord en die uitoefening van sy dinamiese mag.

 ⁷Hy hou die water van die see soos ‘n dam bymekaar; Hy gaar die oewerwaters op in voorraadkamers.

Die skepping van die aarde word in negatiewe terme beskrywe – die negatiewe magte moet ingeperk word. Die water kan die aarde oorstroom as hulle nie binne perke gehou word nie. By die skepping het die Here hierdie negatiewe kragte ingeperk. Deur op hierdie manier vir die aarde te voorsien en te beskerm is ‘n uitdrukking van die Here se betroubaarheid. Die aarde is vol van die Here se toewyding.

3:8: Indirekte oproep tot lof

⁸Die hele aarde moet die Here vrees; vir Hom moet al die bewoners van die wêreld ontsag hê.

Die aarde word beskryf as al die bewoners van die wêreld.  Die hele aarde en al sy bewoners moet ontsag hê vir die Here.