Nothing puts life into men like a dying Savior –C. H. Spurgeon

Het ons ons godsdiens afgewater? Haat God die sonde?

Daar het die afgelope aantal jare heelwat boeke verskyn waarin gesê word dat die kerk sy boodskap afgewater het. (Michael Horton se  Christless Christianity en David Platt se Follow Me. A call to die; a call to live is goeie voorbeelde hiervan) Ons aanvaar sekere waarhede en bid die sondaar se gebed en glo alles is reg – ons is nou Christene. Maar dit is nie waar nie.

In die vorige blog het ons gesien dat God de inisiatief neem en ons as sy kinders aanneem. Maar wat dan van die sonde?

U is nie ‘n God wat onreg verdra nie, die kwaad het by U geen plek nie. Hooghartiges durf nie voor U kom nie. U haat almal wat onreg doen (Psalm 5:5 – 6). Maar die sonde is deel van ons en ons kan ons nie self van die sonde verlos nie – ons het Iemand van buite nodig om dit te doen. Jesus Christus het ondervind wat ek en jy veronderstel was om te ondervind – die volle straf vir ons sondes. Hoe moet ons dit verstaan?

• Hoe kan God sy regverdige toorn en heilige liefde vir ons terselfdertyd betoon? Deur die kruis van Jesus Christus.
• Haat God die sondaars? Beslis. Kyk net wat moes Jesus Christus aan die kruis verduur.
• Het God die sondaars lief? Beslis. Kyk na die kruis van Jesus Christus en ons besef dat Hy ons van alles wat ons verdien, gered het.

Vra ons vir mense: Hoe weet jy dat jy van jou sonde verlos is? Luister na sy antwoord. Dit begin meestal so: “Omdat ek …” Ons word verlos van sonde oor iets wat Christus 2 000 jaar gelede vir ons gedoen het – nie oor iets wat ons doen nie. Die liefde van God, soos gesien in die lewe en sterwe van Jesus Christus, is die enigste fondament vir ware verlossing.

As ons dan al hierdie dinge weet, moet ons vra: Hoekom is ons godsdiens so oppervlakkig?

I know of nothing which I would choose to have as the subject of my ambition for life than to be kept faithful to my God till death, still to be a soul winner, still to be a true herald of the cross, and testify the name of Jesus to the last hour. It is only such who in the ministry shall be saved – C. H. Spurgeon

Het ons ons godsdiens afgewater? Ek word as kind aangeneem

Daar het die afgelope aantal jare heelwat boeke verskyn waarin gesê word dat die kerk sy boodskap afgewater het. (Michael Horton se  Christless Christianity en David Platt se Follow Me. A call to die; a call to live is goeie voorbeelde hiervan) Ons aanvaar sekere waarhede en bid die sondaar se gebed en glo alles is reg – ons is nou Christene. Maar dit is nie waar nie.

In die vorige blog het ons na bekering gekyk. God gebruik dikwels die beeld van aanneming as Hy sy verhouding met sy kinders bespreek. Aanneming is altyd die ouers se inisiatief – nooit die inisiatief van die kind nie.

Dit is die hart van die Christelike geloof. Dit is nie ons wat Christus in ons harte nooi nie – die inisiatief kom van Hom af. Voor ons nog gebore is, was God aan die werk om ons aan te neem. Hy sê vir Jeremia: Voordat Ek jou in die moederskoot gevorm het, het Ek jou geken; voordat jy gebore is, het Ek jou aan My gewy (1:5). Paulus gaan nog verder as hy die mens beskryf: Almal het afgedwaal, almal het ontaard. Daar is nie een wat goed doen nie, selfs nie een nie … Niemand sal hom dus kan verweer nie, en die hele wêreld is strafwaardig voor God (Romeine 3:10 – 18). Dit is baie duidelik: dit begin nie by ons wat God soek nie, maar by Hom wat ons soek.  Julle was dood as gevolg van julle oortredings en sondes wat voorheen julle lewenswyse gekenmerk het. Julle het gelewe soos hierdie sondige wêreld (Efesiërs 2:1 – 2). As ons dan dood is, hoe kan ons iemand anders uitnooi om in ons hart te kom woon. Dis tog onmoontlik. Ons het iemand anders buite onsself nodig.

Jesus Christus roep sy dissipels nie oor wie of wat hulle was nie, maar ten spyte van wie of wat hulle was. Hulle het maar min eienskappe gehad wat in hulle guns getel het. Julle het My nie uitgekies nie, maar Ek het julle uitgekies en julle aangestel om uit te gaan en vrugte te dra, vrugte wat sal hou (Johannes 15:16). Dit is duidelik: die inisiatief kom volledig van Jesus Christus af.

Dit geld steeds vir elke persoon wat vir Jesus Christus volg. Ons is deur Jesus Christus gesoek en gevind – Hy het die inisiatief geneem. Maar wat nou van die sonde?

This is the one unbuttressed pillar on which all prayer must lean. Take this away, and it comes down with a crash –  C. H. Spurgeon

Het ons ons godsdiens afgewater? Hoe word jy ‘n volgeling van Jesus Christus?

Daar het die afgelope aantal jare heelwat boeke verskyn waarin gesê word dat die kerk sy boodskap afgewater het. (Michael Horton se  Christless Christianity en David Platt se Follow Me. A call to die; a call to live is goeie voorbeelde hiervan) Ons aanvaar sekere waarhede en bid die sondaar se gebed en glo alles is reg – ons is nou Christene. Maar dit is nie waar nie.

In die vorige blog het ons na die twee paaie gekyk wat Jesus vir ons voorgehou het – die aanloklike breë pad met baie mense op en die nou pad waar swaarkry algemeen is. Dit is duidelik ons moet ‘n keuse maak.

Van toe af het Jesus begin preek en gesê: “Bekeer julle, want die koninkryk van die hemel het naby gekom (Matteus 4:17). Johannes die Doper het vantevore gesê dat hy net die pad voorberei. Na Hom kom iemand wat sy meerdere is: Hy sal julle met die Heilige Gees en met vuur doop (Matteus 3:11). Na Petrus se preek op die pinksterdag vra die mense vir hom wat hulle moet doen: Bekeer julle en laat elkeen van julle gedoop word in die Naam van Jesus Christus (Handelinge 2:38)

Ons sien herhaaldelik die woord bekering. Wat is dit? Om van rigting te verander. Dit beteken dat iemand se hart, denke, lewe getransformeer word. Nou dink, glo, voel, leef en doen hulle anders. Jesus se woorde was veral gerig op mense wat op hulleself en hulle prestasies vir hulle verlossing vertrou het. Hulle het immers op spesifieke reëls en regulasie vertrou en op die feit dat hulle nakomelinge van Abraham – Jode – was. Volgens hulle was dit voldoende.

Maar Jesus Christus maak dit baie duidelik: moenie op julleself of julle voorgeslagte vir julle verlossing vertrou nie. Hy maak dit duidelik dat ons nie op dieselfde pad kan voortgaan nie. Ons moet letterlik ontslae raak van ons selfgerigtheid, selfverheerliking en selfgeregtigheid – dit is dood.  En nou is dit nie meer ek wat lewe nie, maar Christus wat in my lewe. Die lewe wat ek nou nog hier lewe, leef ek in die geloof in die Seun van God wat sy liefde vir my bewys het deur sy lewe vir my af te lê (Galasiërs 2:20).

Alles begin verander en vir die eerste keer besef ons hoe nodig ons werklik vir Jesus Christus het. Ons begeertes verander. Ons wil verander – ons gaan waar Jesus Christus sê ons moet gaan. Ons is bereid om ons lewens vir ander af te lê. Ons rede om te lewe verander – dit gaan nie meer oor ons besittings, status en gemak nie, maar God se heerlikheid is nou ons top prioriteit.

Ons verhouding met Jesus Christus  en ons status voor Hom word nie bepaal deur ‘n besluit wat ons geneem het of ‘n kaartjie wat ons ingevul het of ‘n hand wat ek lank gelede opgesteek het nie. Nee, dit gaan oor God se uitnodiging aan ons. Daarna kyk ons volgende keer.

God’s mercy is so great that you may sooner drain the sea of its water, or deprive the sun of its light, or make space too narrow, than diminish the great mercy of God –  C. H. Spurgeon

Het ons ons godsdiens afgewater? Volg My … al is die pad moeilik

Daar het die afgelope aantal jare heelwat boeke verskyn waarin gesê word dat die kerk sy boodskap afgewater het. (Michael Horton se  Christless Christianity en David Platt se Follow Me. A call to die; a call to live is goeie voorbeelde hiervan) Ons aanvaar sekere waarhede en bid die sondaar se gebed en glo alles is reg – ons is nou Christene. Maar dit is nie waar nie.

In die vorige blog het ons gesien dat ons die pad wat ons moet loop om Jesus te volg maklik probeer maak. Is dit reg? In Matteus 7:13 – 14 praat Jesus van twee paaie en twee poorte.

Jesus Christus ken die mens en daarom waarsku Hy ons hier teen ons neiging om altyd na die breë pad af te dwaal. Hoekom? Want dit is ‘n maklike pad en ‘n gewilde pad – daar is baie mense op daardie pad. Hoekom is dit maklik? Want ons neem een maal ‘n besluit vir Jesus en daarna het ons geen verdere bekommernisse nie – sy opdragte, standaarde en heerlikheid bekommer ons nie meer nie. Jy het nou ‘n kaartjie hemel toe en al jou sondes word langs die pad verdra.

Maar nou sê Jesus vir ons dat dit nie sy pad is nie. Hy sê dat die poort in die pad wat na die hemel toe lei nou is en dat min mense dit kry. Sy pad is een van pyn, swaarkry, verdrukking, vervolging, ens – ‘n moeilike pad om te loop. Hier waarsku Jesus sy dissipels dat swaarkry hulle voorland is. Daarom moet hulle op hulle hoede wees.

Niemand kan sê dat Jesus vir ons ‘n vals beeld voorgehou het nie. Hy sê presies vir sy dissipels wat hulle kan verwag:As iemand agter My aan wil kom, moet hy homself verloën, sy kruis opneem en My volg, want wie sy lewe wil behou, sal dit verloor, maar wie sy lewe ter wille van My verloor sal dit terugkry (Matteus 16:24 – 25). (Dit is interessant dat hierdie uitspraak van Jesus volg kort na Petrus se belydenis dat Hy die Seun van die lewende God is.) Geen wonder daar is maar min mense op hierdie pad nie.

Min mense is bereid om die prys wat Jesus hier van sy dissipels eis, te betaal. Ons is nie bereid om ons lewens te verloor en ons oor te gee aan sy wil nie – om Hom te volg waar Hy ons ook al lei. In ons haas om God se genade te verkondig, sê ons nie alles wat Jesus gesê het nie – dat ons aan ons vrugte geken sal word. Nog erger: Elke boom wat nie goeie vrugte dra nie, word uitgekap en in die vuur gegooi (Matteus 7:19).

As Jesus Christus mense se lewens verander, lyk hulle anders. Christene wie se lewens nie verander het en wie se lewens nie anders lyk as nie-Christene se lewens nie, is nie Christene nie – hulle mislei hulleself. Maar hoe word jy werklik ‘n volgeling van Jesus Christus? Daarna kyk ons volgende keer.