Jesus cannot simply be liked, you either kill Him or crown Him in your life – Tim Keller

Verskille tussen ‘n gelowige en ‘n Christen

Jarrid Wilson noem tien verskille tussen ‘n gelowige en ‘n Christen.

Glo jy dat daar net een God is? Dit is reg. Die bose geeste glo dit ook – en hulle siddr van angs (Jakobus 2:19).

1. ‘n Gelowige glo in Jesus. ‘n Christen voer sy opdragte uit.
2. Die gelowige gaan kerk toe op geestelike vakansiedae. Die Christen weet dat die geloofsgemeenskap die paradigma van hulle geloof is.
3. ‘n Gelowige lees sy Bybel as tye moeilik is. ‘n Christen lees gereeld sy Bybel.
4. ‘n Gelowige bid as tye moeilik is. ‘n Christen dank God maak nie saak wat die omstandighede is nie.
5. ‘n Gelowige pas die Bybel aan om by sy lewenstyl aan te pas. ‘n Christen pas sy leefstyl aan by die onderrig van die Bybel.
6. Die gelowige offer op as dit hom pas. Die Christene offer op maak nie saak wat die potensiële uitkoms is nie.
7. ‘n Gelowige gee sy tiende as daar geen risiko is nie. Die Christen gee sy tiende onder alle omstandighede.
8. ‘n Gelowige pas aan onder druk van die kultuur. ‘n Christen gee nie in op versoeking nie.
9. ‘n Gelowige deel sy geloof as dit gemaklik is. ‘n Christen deel sy geloof maak nie saak wat die omstandighede is nie.
10. ‘n Gelowige weet van Christus. ‘n Christene ken Jesus as sy Here en Verlosser.

Repentance is not a discrete external act; it is the turning round of the whole life in faith in Christ. —Sinclair Ferguson

Die boek Job en lyding

Wat leer die boek van Job vir ons van lyding wat ons nie kan verklaar nie? Basies kom dit daarop neer dat al is daar sekere swaarkry en lyding wat ons nie verstaan nie, weet ons dat God steeds wys en regverdig is.

Om mee te begin moet ons die konteks van Job verstaan. Spreuke, Prediker en Job is deel van die wysheidsliteratuur van die Bybel. In Spreuke lees ons dat God wys en regverdig is. Die tema is: Die goddeloses sal gestraf word en die regverdiges sal beloon word – jy kry wat jy verdien. Prediker het ‘n nederige en siniese siening van die wêreld en van geregtigheid in die besonder. Die skrywer sê vir ons dat die lewe nie altyd regverdig is nie – soms is dit baie moeilik om die wêreld te verstaan.

Dit is baie maklik om verlore te raak in die boek Job – die poëtiese taal wat gebruik word en die lang toesprake van Job se vriend en sy antwoorde daarop. Die boek beweeg emosioneel op en af. Soms is hy oortuig dat God regverdig en goed is; soms glo hy dat God onregverdig is. Sy emosionele uitbarstings beteken dat ons hom as ‘n alledaagse mens sien – hy reageer op sy lyding. Hy is nie net ‘n mens wat ongelooflik volhard het te midde van sy swaarkry nie, maar ook ‘n persoon wat nie sy lyding verdien het nie.

Job vra vir God om sy optrede te kom verduidelik. In plaas daarvan dat God Job se situasie spesifiek hanteer, neem God vir Job op ‘n virtuele toer deur die heelal. God vra vir hom of hy verstaan hoe die wêreld werk en hoe om dit te onderhou. Die doel van God is om vir Job te laat verstaan dat hy nie die kompleksiteit van die werklikheid wat God hanteer, kan verstaan nie – al wil hy. Dit is net te groot vir hom. Dit maak Job nederig. Hy leer nie waarom hy ly nie; hy leer wel dat God wys en regverdig is. En dat ons nie vanuit ons beperkte perspektief  die hele beeld van wat God doen, kan verstaan nie.

Aan die einde van die boek ontvang Job dubbel van wat hy vantevore gehad het. Hierdie beteken nie dat Job ‘n toets geslaag het en dat God hom nou beloon nie. Ons weet nie hoekom God besluit het om dit te doen nie. Job is nou die tipe persoon wat, maak nie saak wat gebeur nie, op God se wysheid kan vertrou.

Dag 22: Vrede op aarde

Die Billy Graham Center for Evangelism het ‘n aantal leraars gekry om vir 25-dae stukkies te skryf vir Advent. Ons gaan oor die volgende 25 dae elke dag een van hierdie stukkies plaas.

[Advent word gewoonlik toegepas op die vier weke voor Kersfees. Latyn: ad – na + venire – kom. Dit dui dus op die naderende koms van Christus – sy eerste en tweede koms.]

In die Rome van Jesus se tyd was daar beslis nie vrede op aarde nie. Die vrede wat daar was, was ‘n vrede afgedwing deur Rome vir Rome. Vir meeste mense was die antieke wêreld nie ‘n plek van vrede nie – dit was ‘n plek van vrees en onsekerheid. Toe Jesus kom was Hy die Vredevors waarvan Jesja 9:6 gepraat het.

Die engelkoor wat die skaapwagters uitgenooi het om na Betlehem te kom, belowe vrede op aarde. Dit was ‘n gepaste boodskap vir daardie tyd. Die verlange in die harte van mense vir vryheid van vrees en die versekering van vrede was daar in die 1ste eeu – dit is steeds by alle mense teenwoordig.

Tydens die afgelope aantal dekades was daar heelwat studies om die mens se grootste vrese te bepaal. Bo-aan die lys was dinge soos praat in die openbaar, hoogtes, slange, kieme, vlieg, ens. Onlangs is daar ‘n aantal nuwe vrese wat vinnig op daardie lys klim: misdaad (moord, diefstal en inbrake), ekonomies (nie geld vir die toekoms nie), omgewing (globale verwarming, oorbevolking), en die regering (korrupsie, gesondheidsorg, ens). Dit is maar net ‘n paar van die dinge wat ons vandag bangmaak.

Hoe meer dinge verander, hoe meer bly hulle dieselfde. As ambassadeurs en volgelinge van Jesus in die wêreld het ons ‘n boodskap van vrede. Die wêreld moet weet dat die koms van Jesus na die wêreld is die koms van vrede vir hulle. Die beste geskenk wat ons vir mense hierdie Kersfees kan gee, is die boodskap van vrede. Sal mense na ons kyk en ‘n vreeslose vrede sien omdat ons verseker is dat ons die Verlosser ken? Ons kan vredemakers wees is sale vol mense, in verkeer wat stilstaan, in moeilike familieomstandighede en in die besigheid van die seisoen. As ons hierdie vrede uitdra, laat ons die lig van Jesus skyn.

Eer aan God in die hoogste hemel, en vrede op aarde vir die mense in wie Hy ‘n welbehae het (Lukas 2:14).

Everything is good when it looks to Him and bad when it turns from Him – C. S Lewis

Psalm 33 (1)

[Ek gaan dwarsdeur van die Nuwe Testament en Psalms. ‘n Direkte Vertaling van die Bybelgenootskap van Suid-Afrika (2014) gebruik maak.] Ek gaan ‘n paar blogs aan hierdie psalm spandeer.

Billy Graham lees elke maand al 150 psalms. Vir hom het hulle duidelik ‘n besondere betekenis. Meeste van ons, ek ingesluit, lees die psalms nie so sistematies nie – ons pik hier en pik daar. Daarom het ek besluit dat ek hierdie jaar ‘n bietjie dieper in die psalms wil delf. Ek het veral gebruik gemaak van John Goldingay se drie-volume kommentaar – Psalms.

Tema: Die regverdiges en opregtes – gelowiges – kan in die Here jubel deur Hom in die tempel te dank.

Hierdie psalm het geen opskrif nie. Dit het 22 verse – die aantal letters in die Hebreeuse alfabet – maar elke vers begin nie met die volgende letter in die alfabet nie. Psalm 33 is ‘n lofpsalm en skeppingspsalm. In die eerste drie verse vra die digter regverdiges om oor God se goedheid te sing. Daarna volg twee lofliedere. Die laaste drie verse sê die digter en die volk waarom hulle God op sy woord neem.

[Regverdiges verwys nie in hierdie psalm na mense wat deur hulle eie goeie dade regverdigheid verdien het nie. Dit is die naam vir mense wat God onverdiend as sy volk gekies het; wie se sonde Hy vergewe het en wat Hy regverdig verklaar het. Hulle dra daardie naam omdat God dit in sy genade aan hulle gegee het.]

31:1 – 3: Opdragte: Sing oor God se goedheid

Die Here is die voorwerp wat aanbid moet word, maar Hy is ook die rede waarom die psalmis aanbid. Die musiek betrek beide instrumente en sang. Hier kry ons geen rede vir die lof nie. Die motiewe en begeertes van die aanbidder verdwyn – al die fokus is op die Here.

Die vorige psalm is afgesluit met ‘n oproep aan die regverdiges en die opregtes. Hierdie psalm begin met ‘n oproep aan dieselfde twee groepe. Dit is immers hierdie groepe wat die reg het om die tempel binne te gaan. Waarskynlik moes hulle dit doen tydens ‘n groot dankfees – na ‘n besondere uitkoms wat die Here gegee het. Hierdie psalm is nie net vir een soort geleentheid bedoel nie, maar vir alle tye. Daar moet altyd ‘n nuwe lied wees, want God doen altyd verrassende nuwe dinge.

Regverdiges, jubel oor die Here! ‘n Loflied pas opregtes.

Wie word uitgenooi om by die lofprysing aan te sluit – regverdiges … opregtes. Hierdie name impliseer die mense van God. Dit is ook ‘n uitdaging vir hierdie mense om aan hierdie benamings getrou te bly. ‘n Loflied pas alle opregtes.

²Loof die Here met ‘n lier; speel vir Hom op die tiensnarige  harp!

Hier word die inhoud van die lof en die instrumente gekombineer. Twee instrumente is hier te sprake – die lier en die harp met tien snare.

³Sing vir Hom ’n nuwe lied; speel mooi op snaarinstrumete met uitroepe van vreugde.

Hierdie nuwe lied kan wees iets nuuts wat die Here gedoen het. Dit mag ook verwys na ‘n nuwe bewustheid van die Here wat met soewereine gesag optree en sy vyande verslaan.

Volgende keer gaan ons kyk na redes waarom die Here geloof moet word.