There is more mercy in Christ as sin in us (Richard Sibbes).

Die aansprake van Jesus

Ek gaan ‘n aantal blogs aan Tim Keller se nuwe boek Making Sense of God: An Invitation to the Skeptical spandeer. Hy wys dat die Christelike geloof in alle opsigte – emosioneel, kultureel en rasioneel – meer sin maak as die siening van ons moderne wêreld.

Teenoor Jesus se nederigheid en deernis staan die omvang van sy aansprake. Hy was selfs vir die swakstes toeganklik. Jesus sê dat Hy die God, die Skepper van die heelal is. Daar was natuurlik baie ander mense wat ook hierdie aanspraak gemaak het. Meeste van hulle was leiers van klein sektes. Jesus kombineer aansprake op goddelikheid met ‘n lewe as mens. Hoe verklaar ons dit?

1. Ons hoef dit nie uit te werk nie, want ons gee nie om nie. Hierdie is ‘n gesindheid en nie ‘n rede nie, maar is algemeen in ons moderne wêreld. Dit is tog dwaas om nie navraag te doen nie.
2. Jesus was ‘n groot leermeester van wysheid en dit is soos ons Hom moet sien. Hiermee waardeer ons sy buitengewone impak op mense, sonder om aan Hom ‘n plek bo ander leermeesters toe te ken. Maar Jesus het doelbewus gesê dat Hy sondes kan vergewe en dat Hy die gesag het om die wêreld te oordeel. Hy sê dat as ons Hom ken, ken ons vir God; as ons Hom sien, sien ons vir God; as ons Hom ontvang, ontvang ons vir God. Hy moes dus meer as net ‘n groot leermeester gewees het.
3. Jesus het nooit daarop aanspraak gemaak dat Hy God is nie. Hy het ‘n gewone lewe gelei en ‘n gewone dood gesterf. Al hierdie sogenaamde aansprake is woorde wat in sy mond gelê is. Paulus se briewe, die vroegste geskrifte in die Nuwe Testament, wys dat die vroeë Christene Hom reeds kort na sy dood aanbid het.
4. Jesus moes geestesongesteld gewees het om sulke megalomaniese aansprake te maak. Min mense vind dit ‘n oortuigende verduideliking.
5. Jesus is waarlik God. Hoe is die ondenkbare moontlik? Die opstanding.

Ons het hier ‘n groot raaisel. Hier is ‘n mens wat daarop aanspraak maak dat Hy God is. Sy lewe was van so ‘n aard dat Hy baie mense oortuig het dat Hy God is. Die enigste verklaring is dat Hy was wie Hy gesê het Hy is. Jesus was volledig mens; Jesus is ook God.

Dag 19: Uit die duisternis lig

Die Billy Graham Center for Evangelism het ‘n aantal leraars gekry om vir 25-dae stukkies te skryf vir Advent. Ons gaan oor die volgende 25 dae elke dag een van hierdie stukkies plaas.

[Advent word gewoonlik toegepas op die vier weke voor Kersfees. Latyn: ad – na + venire – kom. Dit dui dus op die naderende koms van Christus – sy eerste en tweede koms.]

Ons leef in ‘n wêreld waar die groen van die lente en somer moet plek maak vir die helder kleure van herfs. Herfs moet op sy beurt weer plek maak vir die slaap van die winter totdat lente weer kom. Tydens die koue, lang nagte verlang ons na die wonderlike dae van die somer wat ons in warmte toevou en lewe laat uitspruit. In die seisoene van donkerte lei enige lig tot nederige dankbaarheid, want dit herinner ons aan die krag van die kleinste ligstraaltjie het om die duisternis te breek.

Jesaja 9 praat van ‘n tyd toe God se mense na so ‘n ligstraal verlang het – ‘n klein bietjie hoop wat in hulle lewens van wanhoop sou inbreek. God se mense het nie ‘n toekoms vol hoop gesien nie; hulle kon nie lewe en bly wees nie – hulle sit in ballingskap. Maar daar sou ‘n dag kom wanneer die Lig van die wêreld, die ewige Woord, gebore word. In Johannes 8:12 verklaar Jesus: Ek is die lig vir die wêreld. Wie My volg, sal nooit in die duisternis lewe nie, maar sal die lig hê wat lewe gee. Wonderlike nuus vir ‘n wêreld wat juis lig nodig het. Jesus kom as mens om ons van sonde te verlos en ‘n lig te wees op ons pad na die ewige lewe. Inderdaad ‘n seisoen om ons oor te verheug.

Die volk wat in donkerte geleef het, het ‘n groot lig gesien, oor dié wat in die donker land was, het ‘n lig geskyn (Jesaja 9:1).

“The thing which breaks your heart is perhaps the very thing God wishes to do through you to move God’s mission forward.”

—Andy Stanley

Die karakter van Jesus

Ek gaan ‘n aantal blogs aan Tim Keller se nuwe boek Making Sense of God: An Invitation to the Skeptical spandeer. Hy wys dat die Christelike geloof in alle opsigte – emosioneel, kultureel en rasioneel – meer sin maak as die siening van ons moderne wêreld.

As ons die evangelies lees, wat let ons op? Ons kry geen beskrywing van Jesus se voorkoms nie. Ons leef in ‘n tyd wat baie waarde heg aan beelde en voorkoms. Wat vir die skrywers belangrik was, was nie Jesus se voorkoms nie, maar sy karakter. En sy karakter was merkwaardig.

In Jesus kry ons die deugde en eienskappe wat ons gewoonlik as teenstrydig in dieselfde persoon sou beskou. Jesus kombineer majesteit met nederigheid; Hy is aan geregtigheid toewy maar kombineer dit met genade en barmhartigheid. Ons sien teerheid sonder enige teken van swakheid, nederigheid sonder enige onsekerheid. Hy was toeganklik; Hy het op die waarheid aangedring, maar dit gaan altyd met liefde gepaard; sy mag gaan met sensitiwiteit gepaard, sy integriteit sonder rigiditeit en sy passie sonder vooroordeel.

‘n Interessante kombinasie was Jesus se waarheid en liefde.  Hy verbaas almal deur saam met tollenaars te eet – dit ontstel diegene wat teen die Romeinse beheer van Israel was. Hy eet  met prostitute; Hy raak doelbewus en met teerheid aan melaatses wat Hom seremomieel onrein maak. Hy vergeef sy vyande wat Hom gekruisig het – en sy vriende wat Hom in sy benoudste uur verlaat het.

Jesus getuig te alle tye van die waarheid. Saggeus, die gehate tollenaar, was verbaas deur Jesus se liefde om hom te aanvaar. Hy los onmiddellik sy uitbuitery.

As Jesus met mense wat deur die gemeenskap as sedeloos beskou is, verkeer, doen Hy dit met respek en genade wat diegene wat teenwoordig was verbaas. Maar Hy wys vir die Samaritaanse vrou op die wrakke van haar baie mislukte verhoudings, en sê sy moet van die ewige water drink. Toe die mense ‘n vrou wat in owerspel betrap is na Hom toe bring, sê Jesus vir haar dat Hy haar nie veroordeel nie, maar voeg dadelik by:  Gaan maar en moet van nou af nie meer sonde doen nie (Johannes 8). Hy is vol genade en waarheid (Johannes 1:14).

Jesus keer die dominante sosiale patroon van sy tyd op sy kop. Hy eet met uitgeworpenes. Hy was nie bang dat hulle Hom sal kontamineer nie; Hy verwag dat sy liefde hulle sal beïnvloed en verander. Dit is wat gereeld gebeur het.

I can no longer condemn or hate a brother for whom I pray, no matter how much trouble he causes me. —Dietrich Bonhoeffer

Psalm 32 (4)

[Ek gaan dwarsdeur van die Nuwe Testament en Psalms. ‘n Direkte Vertaling van die Bybelgenootskap van Suid-Afrika (2014) gebruik maak.] Ek gaan ‘n paar blogs aan hierdie psalm spandeer.

Billy Graham lees elke maand al 150 psalms. Vir hom het hulle duidelik ‘n besondere betekenis. Meeste van ons, ek ingesluit, lees die psalms nie so sistematies nie – ons pik hier en pik daar. Daarom het ek besluit dat ek hierdie jaar ‘n bietjie dieper in die psalms wil delf. Ek het veral gebruik gemaak van John Goldingay se drie-volume kommentaar – Psalms.

Teologiese implikasies

Mense het verskillende sienings oor die verband tussen sonde en lyding. Party beklemtoon dat daar ‘n verband is; ander fokus op gedeeltes wat ontken dat daar ‘n verband is. Beide sienings is ‘n oorvereenvoudiging. Die Bybel – beide Testamente – erken dat daar ‘n verband mag wees. In die Nuwe Testament impliseer Jesus die verband toe hy die verlamde man wat deur die dak neergelaat is, se sondes vergewe (Markus 2:1 – 12). In 1 Korintiërs 11 bespreek Paulus die ongepaste deelname aan die nagmaal. Hy sê onder andere: Want hy wat eet en drink sonder om te besef dat dit die liggaam van die Here is, bring daardeur ‘n oordeel oor homself.

Aan die ander kant ontken Jesus hierdie verband in die man wat blind gebore is: Dit is nie deur sy eie sonde nie en ook nie deur sy ouers s’n nie, maar hy is blind sodat die werke wat God doen, in hom gesien kan word (Johannes 9:3). Die verhaal van Job ontken ook hierdie verband. Die psalms sê dat beide perspektiewe waar kan wees. In baie van die psalms is die veronderstelling dat mense ly sonder dat hulle gesondig het.

As iemand siek is, is dit verkeerd as ons soos Job se vriende optree – as ons daarop aandring dat die sieke sonde het wat hy moet bely. Maar dit is net so gevaarlik om die verband tussen sonde en lyding te ontken. Dit is dikwels teenproduktief en vererger net die situasie. Belydenis is goed vir die liggaam en siel.