Dag 16: Lesse oor opofferende gee

Die Billy Graham Center for Evangelism het ‘n aantal leraars gekry om vir 25-dae stukkies te skryf vir Advent. Ons gaan oor die volgende 25 dae elke dag een van hierdie stukkies plaas.

[Advent word gewoonlik toegepas op die vier weke voor Kersfees. Latyn: ad – na + venire – kom. Dit dui dus op die naderende koms van Christus – sy eerste en tweede koms.]

Wat doen ons vir vlugtelinge in ons land? So dikwels gee ons ‘n klein bedraggie en voel dat ons daarmee ons plig gedoen het. Gee is eers waarlik gee as ons van onsself gee. Philip Yancey, bekende skrywer, praat van ‘Ander na Hart” evangelisasie. Dit is hierdie soort opofferende liefde wat die gees van Advent beliggaam.

As ons kyk na die Evangelie volgens Matteus 2:1 – 14 leer ons van ‘n ander vlugteling wat in Betlehem gebore is en wat die hoogste offer – sy lewe- betaal het. Sy Naam was Jesus. Mag ons in hierdie Kersseisoen leer om opofferend te gee – om op so ‘n manier te gee dat dit lewe aan ons geloof gee. Is ons geloof ‘n werklikheid in hierdie lewe wat so ‘n dringende behoefte aan hoop het? Dank ons God genoeg vir die ongelooflike offer wat Jesus Christus vir ons gebring het? Mag ander deur my voorbeeld van gee Jesus Christus se liefde, genade en barmhartigheid hierdie Advent ervaar.

Niemand het groter liefde as dit nie: dat hy sy lewe vir sy vriende aflê (Johannes 15:13)

My whole life I have been complaining that my work was constantly interrupted, until I discovered that the interruptions were my work – Henri Nouwen

Die Probleem van Morele Waardes – Sedes

Ek gaan ‘n aantal blogs aan Tim Keller se nuwe boek Making Sense of God: An Invitation to the Skeptical spandeer. Hy wys dat die Christelike geloof in alle opsigte – emosioneel, kultureel en rasioneel – meer sin maak as die siening van ons moderne wêreld.

Die moderne kultuur het ‘n probleem met die vestiging van ‘n morele kompas. Fyodor Dostoyevsky skryf: Without God and the future life … everything is permitted, one can do anything. Dit beteken nie dat ateïste minder sedelik as gelowiges is nie. Paulus sê dat alle mense deur God gemaak is, gemaak is met ‘n morele kompas (Romeine 2:14 – 15). Hy sê ook dat alle mense, insluitend gelowiges, afgedwaal het (Romeine 3:9 – 12). Wat wel verskil is die bron van morele waardes. In die geval van ongelowiges is dit gevoelens. Daar is morele gevoelens en oortuigings sonder God, maar nie morele verpligtings nie. Sedelikheid kan nooit gebruik word om ander uit te sluit nie. Kom ons kyk eers na die probleem van sedes vir sekulêre mense.

In vergelyking met die verlede word elke menselewe vandag waardeer. Groot klem word daarop gelê dat mense gelyk is. As daar egter gevra word: “Hoekom moet daar so geleef word?” kan ons moderne kultuurinstellings geen antwoord gee nie. Die moderne mens glo dat hy as individu of die gemeenskap gesamentlik alle morele waardes moet kies. Die probleem is dat as elke persoon individueel sy sedelike waardes kies, watter reg het hy om te verwag dat ander mense ook sy waardes moet aanvaar?

Die sosiale wetenskappe kon nie daarin slaag om ‘n teorie vir ‘n etiese leefwyse te ontwikkel nie. Daarom is mense voortdurend besig om te oordeel en te evalueer. Sosiale wetenskaplikes het veral twee teorieë om ‘n sedelike lewe te verduidelik.

• Ons sedelike oortuigings is die gevolg van evolusie. Diegene wat geglo het dat selfopoffering reg was, het in groter getalle oorleef. Min mense aanvaar vandag nog hierdie teorie.
• Alle morele wette is arbitrêr. Hulle is die produk van mag en nie rede nie.

Beide teorieë ontken dat daar iets soos ‘n absolute morele waarde of verpligting is. Daar is geen rede om nie te doen waarvoor ons lus is nie.

Die werklikheid van morele verpligtings is nie ‘n bewys vir die bestaan van God nie,  maar is ‘n sterk getuienis vir die bestaan van God. As jy oortuig is van morele feite en verpligtings maak dit net eenvoudig meer sin om te glo aan ‘n wêreld met ‘n God. As daar ‘n God van goedheid en waarheid is en ons leef in ‘n verhouding met Hom, moet daardie goedheid en waarheid nie ook in ons lewens manifesteer nie?

Heaven is much too serious a place for work. It will be all dance and play there –C. S. Lewis

Psalm 32 (3)

[Ek gaan dwarsdeur van die Nuwe Testament en Psalms. ‘n Direkte Vertaling van die Bybelgenootskap van Suid-Afrika (2014) gebruik maak.] Ek gaan ‘n paar blogs aan hierdie psalm spandeer.

Billy Graham lees elke maand al 150 psalms. Vir hom het hulle duidelik ‘n besondere betekenis. Meeste van ons, ek ingesluit, lees die psalms nie so sistematies nie – ons pik hier en pik daar. Daarom het ek besluit dat ek hierdie jaar ‘n bietjie dieper in die psalms wil delf. Ek het veral gebruik gemaak van John Goldingay se drie-volume kommentaar – Psalms.

32:8 – 10: Ek wil ander vertel

⁸Ek wil jou insig gee, ek wil jou die pad leer wat jy moet loop. Ek wil jou raad gee, my oog op jou hou.

Die Here reageer op die psalmis. Hy gaan die psalmis leer om in die toekoms op die regte pad te loop. Vroeër in die psalm het ons die indruk gekry dat die psalmis nie altyd die pad van die Here geloop het nie. Na sy belydenis bied die Here aan hom die hulpbronne om te verseker hy ondervind nie weer dieselfde probleme nie. My oog op jou wys dat die Here aandag gee. Hoekom? Is dit omdat Hy vir ons omgee of  omdat Hy ons dophou? Miskien doen Hy beide.

⁹Moet julle nie soos ‘n perd, soos ‘n muil sonder verstand gedra nie: Met toom en stang moet sy krag beteuel word, anders bly hy nie by jou nie.

Die perd is gewoonlik ‘n simbool van krag. Hier word dit gebruik om aanbidders te waarsku dat hulle die Here moet gehoorsaam.

¹⁰Goddelose mense het baie smarte, maar wie op die Here vertrou – troue liefde omring hom.

Hierdie is ‘n algemene waarneming. Dit mag ook dien as leidraad van die psalmis se geheime mislukking en opstand. Ontrou veroorsaak smarte, maar diegene wat op die Here vertrou, ondervind sy liefde. Die psalmis ontdek dat ontrou aan die Here ‘n sonde is wat nie vergewe kan word nie.

Die digter het sy les geleer. Hy wil dit nie vir homself hou nie. As verloste het hy die verantwoordelikheid teenoor ander. Die mense se keuse is eenvoudig: of sonde (goddeloosheid) en smart of geloof en omvou met God se liefde. Die alternatiewe word so sterk en duidelik gestel dat dit amper onverstaanbaar is dat daar nog mense is wat sonde kies. Weereens staan ons voor twee paaie. Sommige mense is hardkoppig soos muile. Hulle weier om God se leiding te aanvaar, daarom moet Hy hulle voortdurend lei en dissiplineer. Gebeur dit nie, is hierdie mense nie bruikbaar vir God nie. Nee, ek moet op die Here vertrou en my sonde bely. Elkeen wat dit doen, troue liefde omring hom.

32:11: ‘n Oproep

¹¹Verbly julle in die Here, en juig, regverdiges: ja, jubel dit uit, almal met opregte harte.

Regverdiges kan hulle in die Here verbly. Hy is die voorwerp van ons blydskap.

Die tempelmusikante neem nou die voorafgaande tien verse en sing ‘n gemeenteloflied. Waaroor jubel hulle? Vergifnis? Nee, in die Here. Die digter het sy les geleer; hy kan dit nie vir homself hou nie. Daarom deel hy dit met die gemeente. Reeds in hierdie lewe kan hulle wat met God se liefde omvou is, bly wees en jubel. Hoekom? Want God het hulle tot regverdiges verklaar. Deur die regverdiges ook opregtes te noem, beklemtoon die digter dat ‘n mens se berou en skuldbelydenis nie net uit woorde kan bestaan nie. Om net vir God te sê: “Ek is jammer,” is nie goed genoeg nie. My berou moet blyk uit my dade. Dit moet sigbaar word in die manier waarop ek God met toewyding volg. Dit sal getoets kan word aan die opregtheid waarmee ek gaan probeer om aan sy wil gehoorsaam te bly.

Men despise religion. They hate it and are afraid it may be true –  Blaise Pascal

Agt padblokkades op pad na geestelike gesondheid

Pediaters moniteer gereeld die ontwikkeling van kinders. In sekere gevalle bevind hulle dat die groei afgestomp is – sy metings val onder ‘n sekere persentiel. Dieselfde gebeur met sekere Christene – hulle geestelike groei is afgestomp. Hulle openbaar ‘n ongesonde groeipatroon of mag selfs agteruitgaan.

Sorg daarenteen dat julle steeds toeneem in die genade en kennis van ons Here en Verlosser, Jesus Christus (2 Petrus 3:18). As gelowiges word ons beveel om te groei. Die Puriteinse pastor, John Owen (The Grace and Duty of Being Spiritually Minded), verwys na die agt sondes wat verhoed dat ons geestelik ontwikkel. Om hierdie padblokkades te identifiseer, is ‘n kritiese stap op pad na die herstel van volle geestelike ontwikkeling.

• Mense is agterlosig en hou nie wag oor hulle harte nie.
• Hulle verwaarloos hulle heilige pligte.
• Hulle beoefen nie nadenke en selfondersoek nie.
• Hulle jaag die dinge van die wêreld na.
• Hulle is nie bereid vir die swaarkry van ‘n hemelse lewe nie.
• Hulle is hooghartig in hulle gesprekke.
• Hulle is korrup in hulle kommunikasie.
• Hulle is onder die invloed van sekere begeertes.

Maak nie saak wat die oorsaak is nie, die oplossing bly dieselfde: Hernude vertroue in Jesus Christus, belydenis van sonde, vertroue in die Heilige Gees en gebed.

Soos pasgebore kindertjies smag na melk, moet julle smag na die suiwer geestelike melk, sodat julle daardeur kan opgroei en die saligheid verkry (1 Petrus 2:2).