KEN GOD SE LIEFDE

I love mankind! It’s people I can’t stand – Linus, Charlie Brown se vriend. ‘n Mate van waarheid hierin?

Ken God se liefde

Wie kan ons van die liefde van Christus skei? Lyding of benoudheid of vervolging, honger of naaktheid, gevaar of swaard? … Maar in al hierdie dinge is ons meer as oorwinnaars deur Hom wat ons liefhet (Romeine 8:35, 37).

Op een of ander stadium bevraagteken ons God se liefde vir ons – veral as dinge skeefloop.

Hoe meer ons God se soewereiniteit aanvaar, hoe meer bevraagteken ons sy liefde – hoekom doen Hy nie iets om ons swaarkry te verlig nie? Ons hoef nie tussen God se soewereiniteit en sy liefde te kies nie – die Bybel bevestig beide.

God is liefde (1 Johannes 4:8). Daarmee saam sê Johannes: God is lig (1 Johannes 1:5). [Lig = heilig]. Liefde en heiligheid som God se karakter, soos in die Bybel geopenbaar, op. Omdat God liefde is, is dit ‘n noodsaaklike deel van sy wese om goed te te doen en barmhartigheid aan sy kinders te bewys. Psalm 145 praat oor God se ondeurgrondelike grootheid, dat Hy vol  liefde is en vir almal goed is. Hy is goed vir alles wat Hy geskep het (145:8 – 9, 17). Selfs in sy rol as regter oor opstandige mense sê Hy: Ek wil nie hê die sondaar moet deur sy sonde sterf nie, Ek wil hê hy moet van sy optrede afsien en lewe (Esegiël 33:11).

As rampe ons tref, is ons geneig om aan God se liefde te twyfel. In die proses kom Satan en versoek ons verder. Ons kan nie keer dat ons versoek word nie, maar ons kan God eer deur op Hom te vertrou. Aan die begin van sy swaarkry sê Job: Die Here het gegee en die Here het geneem. Prys die Naam van die Heer (1:21). Later sê Hy: God laat nie aan my reg geskied nie … Dit baat ‘n mens nie om die wil van God te doen nie (34:5, 9).

As ons dan aan God se liefde vir ons twyfel, aan watter waarhede moet ons dan vashou as wapens teen hierdie versoekings?

 

 



God verduidelik nooit nie

 “You will not see anyone who is truly striving after his spiritual advancement who is not given to spiritual reading.” – St. Athanasius

God verduidelik nooit nie

Ons weet dat God alles ten goede laat meewerk vir dié wat Hom liefhet, dié wat volgens sy besluit geroep is (Romeine 8:28).

God verduidelik nooit wat Hy doen en hoekom Hy dit doen nie. Hy gee nooit vir Job redes vir sy lyding nie. 

God het ‘n groter doel met Satan se aanslae. Na Job 2 verdwyn Satan heeltemal van die toneel en die boek eindig met ‘n gesprek tussen Job en God – nie tussen God en Satan nie. Hierdie gesprek lei tot ‘n nuwe, dieper verhouding tussen God en Job: Tot nou toe het ek net gehoor wat mense van U sê, maar nou het ek U self gesien (42:5). Job sien eers later die voordele van teenspoed in sy lewe.

Presies dieselfde gebeur met Josef. Hy het beslis geen voordele gesien toe hy as slaaf na Egipte weggevoer is nie. Tog, toe die droogte kom, kon hy sy familie help. Dit maak nie saak of ons enige voordele in ons swaarkry sien nie – ons word opgeroep om God te vertrou. In sy liefde sal Hy die beste vir ons doen; in sy wysheid weet Hy hoe om die beste vir ons te bewerkstellig. Ons kan nie vir God vra hoekom Hy sekere dinge doen nie? Ons kan nie van God vra om sy optrede te regverdig nie.

Daar is sekere psalms wat begin met ‘n “waarom” vraag (Psalm 10, 22, 74). Hierdie waarom hou nie onbeperk aan nie, want hierdie psalms eindig almal met vertroue in God. Hierdie waarom-uitroepe is eintlik ‘n natuurlike reaksie op pyn. God antwoord nooit Job se hoekom/waarom vraag nie. Wat Hy wel doen is om vir Job te sê Wie. Job moes hoor Wie in beheer was.

Ons moet leer om God te vertrou as Hy nie ons waarom/hoekom-vrae beantwoord nie – as ons nie verstaan wat Hy besig is om te doen nie. Hy is in beheer.

 

 

 

 



God se soewereiniteit en ons verantwoordelikheid

 “When we are no longer able to change a situation, we are challenged to change ourselves.” 

—Victor Frankel

God se soewereiniteit en ons verantwoordelikheid

Ons het tot ons God gebid en dag en nag wagte teen hulle uitgesit (Nehemia 4:9).

Die groot gevaar van ons aanvaarding van God se soewereiniteit is ‘n fatalistiese gesindheid van ons kant. In Handelinge 4 verskyn Johannes en Petrus voor die Joodse Raad. Hulle kom terug by hulle medegelowiges en vertel wat alles met hulle gebeur het. Wat was die reaksie van almal daar bymekaar? Toe hulle dit hoor, het hulle almal saam tot God gebid (vers 24).

Later lees ons: Hulle (Herodes en Pontius Pilatus) het alles gedoen wat U vooruit beskik en besluit het. Die dissipels erken God se soewereiniteit, maar sien dit as ‘n rede om te bid – omdat God soewerein is, kan Hy hulle gebede verhoor. As Hy nie soewerein was nie, sou dit geen doel gedien het om te bid nie.

 

Hou sommer ook my huisvesting gereed, want ek hoop dat God, in antwoord op julle gebede, my aan julle sal teruggee (Filemon 22). Paulus maak nie asof hy God se wil ken nie; hy sê nie dat hy terugkom nie, maar dat hy hoop om na hulle terug te keer. Hy weet dat God se soewereiniteit kan verseker dat hy losgelaat word uit die gevangenis Daarom vra hy vir Filemon om te bid vir hom. Gebed is die uitdrukking van Paulus se vertroue in God se soewereiniteit.

 

Maar as ons dan so afhanklik van God is, is dit dan nodig dat ons self iets moet doen? ‘n Luiaard ploeg nie in die saaityd nie en soek in die oestyd na iets wat nie daar is nie (Spreuke 20:4); Luiheid laat die dak inval, slap hande laat die huis lek (Prediker 10:18). Ja, ons moet op die soewereine wil van God vertrou. Hy werk in die alledaagse omstandighede van die lewe. Dit beteken egter nie dat ons nie ook ‘n verantwoordelikheid het nie.

 

 

 



God heers oor die nasies

The primary qualification for a missionary is not love for souls, as we so often hear, but love for Christ. —Vance Havner

 

God heers oor die nasies

God is Here oor die mens se geskiedenis – Hy laat alles gebeur volgens sy raadsbesluit (Efesiërs 1:11). God se soewereiniteit is gewoonlik nie ooglopend nie. As ons kyk na Jesus se geskiedenis. Dit is keiser Augustus wat ‘n dekreet uitvaardig vir ‘n sensus. Die gevolg is dat Josef en Maria na Betlehem moet reis waar Jesus gebore word. Dit vervul die profesie van Miga 5:1: Maar jy, Betlehem-Efrata, jy is klein onder die families in Juda, maar uit jou sal daar iemand kom wat aan My behoort en hy sal in Israel regeer. Sy begin lê ver terug, in die gryse verlede! Augustus se doel wat sekerlik nie om ‘n Ou Testamentiese profesie te vervul nie.

In die gebed van die gelowiges (Handelinge 4:27 – 28) lees ons: Herodes en Pontius Pilatus het met heidennasies en die volk Israel saamgespan teen  u heilige Dienaar, Jesus, wat deur U gesalf is, en hulle het alles gedoen wat U vooruit beskik en besluit het.

 

As die Bybel praat van God se soewereiniteit oor die nasies is daar sekere waarhede wat uitstaan.

  1. God vestig regerings vir die beswil van alle mense – gelowiges en ongelowiges. Elke mens moet hom onderwerp aan die owerhede wat oor hom gestel is. Daar is immers geen gesag wat nie van God kom nie, en die owerhede wat daar is, is daar deur die beskikking van God … want die owerheid is ‘n dienaar van God tot jou beswil (Romeine 13:1, 4). Ons aanvaar hierdie stelling baie moeilik. Ons moet altyd onthou dat God met ‘n ewigheidsperspektief werk en ons met ‘n tydelike perspektief. Daarom Paulus se oproep dat ons vir almal wat regeer en gesag uitoefen moet bid (1 Timoteus 2:2). Die feit dat die heerser se hart in God se hand is, is ‘n stimulus om te bid – dit is nie ‘n rede vir ‘n fatalistiese gesindheid nie.
  2. God bepaal wie heers. Nebukadnesar was die heerser in Daniël se tyd. So sal alle mense weet dat die Allerhoogste mag het oor al die koninkryke op aarde en dat Hy dit gee aan wie Hy wil; Hy stel selfs die onbelangrikste mens daarvoor aan (Daniël 4:17).
  3. God bepaal die tyd wat heersers regeer. Hy maak die vername mense tot niks, die heersers van die wêreld asof hulle nie bestaan nie. Skaars is hulle geplant, skaars is hulle gesaai,, skaars het hulle wortelgeskiet of Hy blaas sy asem oor hulle, en hulle verdor, die stormwind waai hulle weg soos stoppels (Jesaja 40:23 – 24). Ons sien dit in die lewe van Nebukadnesar (Daniël 4). God onthef hom van sy koningskap en hy word uit die samelewing uitgestoot – hy eet selfs gras. Dit duur ‘n beperkte tyd: Dan sal jy moet erken dat die Allerhoogste mag het oor die koninkryke op aarde en dit gee aan wie Hy wil (vers 32).Aan die einde van die tydperk herstel God hom weer. Geen regering of diktator is so magtig dat hulle buite God se soewereine heerskappy val nie.
  4. 4.God beheer alle besluite. Mense kan loot, maar die Here bepaal hoe dit uitkom (Spreuke 16:33). God beheer selfs daardie besluite wat die mens dink hy neem deur daaroor te loot. ‘n Baie interessante verhaal is dié van Absalom wat raad vra by Agitofel en Gusai. Dan lees ons: Maar eintlik was dit die Here wat die goeie raad van Agitofel verydel het, omdat die Here onheil oor Absalom wou bring (2 Samuel 17:14). Rehabeam vra raad by die ouer en jonger manne. Hy verwerp die raad van die ouer manne: Dit was ‘n beskikking van die Here sodat Hy sy belofte kon hou wat Hy deur Agija van Silo aan Jerobeam seun van Nebat gegee het (1 Konings 12:15). In beide gevalle word goeie raad verwerp; in beideword dit toegeskryf aan die soewereine werk van God wat leiers se denke kan rig om sy wil te bereik.

 

Uit wat ons tot dusver gesê het, kan ons sekere gevolgtrekkings maak.

  • God werk in die harte en verstand van heersers/regeerders om sy soewereine wil te bereik. Hulle neem elke besluit vryelik – meestal sonder dat hulle eers aan God en sy wil dink.
  • God veroorsaak soms dat heersers/regeerders dwase besluite neem om oordeel oor ‘n nasie te bring.

 

Ons plig is om te bid dat ons leiers wyse besluite neem, maar ons moet God vertrou as dwase besluite geneem word.