Ons hou nie van wag nie

Come to the edge, He said. They said: We are afraid. Come to the edge, He said. They came. He pushed them, And they flew . . .Guillaume Apollinaire

Ons hou nie van wag nie

In hierdie tyd waarin alles kits-iets is, hou ons niks van wag nie. Ons word gefrustreer as ons moet wag. ‘n Onlangse artikel in die New York Times sê dat mense ‘n webblad minder sal besoek as dit meer as 250 millisekondes stadiger is as dié van ‘n mededinger! Dit is ‘n kwart sekonde – geen normale mens kan so lank wag nie!!

Wat is die probleem? As ons wag voel dit vir ons asof ons tyd mors en niemand mag tyd mors nie. Ons het te veel om te doen; elke sekonde tel. Die Advent seisoen is ‘n seisoen van wag. Ons word herinner aan die eeue wat God se mense gewag het op die vervulling van sy belofte dat Hy ‘n Messias sou stuur – jare van onsekerheid en twyfel. Ons glo dat hierdie seisoen net te doen het met Jesus se geboorte. Dit is natuurlik waar, maar ons moenie die vooraf wagtyd vergeet nie.

Miskien is wag nie so sleg soos ons dink nie. Hou wag moontlik enige voordele in?

Ons word so vasgevang in ons eie planne; ons glo dat alles wat ons doen belangrik is. Daarom is dit so frustrerend om te wag. As ons moet wag, word ons daaraan herinner dat ander mense ook planne en prioriteite het. Ons is nie die fokuspunt van die heelal nie. Natuurlik moet ons beplan, maar ons moet dit net in perspektief sien.

As ons moet wag besef ons ten minste dat ons nie in beheer is nie. Dit is ‘n goeie geleentheid om na te dink oor wie nou eintlik in beheer is.

As ek moet wag, het ek ‘n keuse: ek kan murmureer en kla oor die verlies aan my kosbare tyd of ek kan myself daaraan herinner dat elke sekonde van my lewe ‘n gawe van God is sodat ek die geleentheid het om vir sy heerlikheid te lewe. Dit is nie wat ek beplan het nie, maar dit verander nie God se gawe nie.

Wag frustreer ons, want ons is toekoms georiënteerd – ons fokus altyd op wat volgende kom. Maar wat van nou? Volgende is in God se hande. Nou is wat ons het.

Elkeen van ons het beperkte tyd tot ons beskikking. Hoekom moet ons nou wag vir dinge om te gebeur? Maar natuurlik is ons tyd nie beperk nie – ons is immers bestem vir ‘n ewige lewe. Dit beteken nie ons kan maar gerus wees oor die tyd wat ons nou het nie, maar wag herinner ons dat hierdie lewe slegs deel is van ‘n groter geheel. As ons aan die ewigheid dink, is ‘n paar minute se wag nie so erg nie.

Die Adventseisoen is ‘n goeie tyd om weer nuut na tyd te kyk. God laat sy mense vir eeue wag voor Hy sy belofte vervul en die Messias stuur. Ons wag al weer eeue vir Jesus se tweede koms. Wag herinner ons daaraan dat hierdie God se storie is, dat Hy in beheer is en dat Hy die storie sal laat ontvou wanneer Hy wil. Dit gaan nie oor ons nie.

Heiligmaking: Wat sê die Bybel?

– Winston Churchill

Heiligmaking: Wat sê die Bybel?

Ons Vader, wat in die hemel is. Laat u Naam geheilig word. Dit is duidelik dat die omstandighede mag wissel, maar die algemene betekenis van die woord verander nie. Heiligmaking beteken om iets of iemand uniek te verklaar of om dit/hom af te sonder – om dit/hom heilig te maak.

In die Christelike teologie word die woord heiligmaking meestal gebruik om die afsondering (heiligmaking) van Christene te beskryf. Nadat Christene deur God vrygekoop en aangeneem is, begin hulle ‘n proses waardeur hulle, deur die krag van die Heilige Gees, verander word om meer en meer soos Christus te word.

Wat doen ons met stilte?

– Mark Twain

Wat doen ons met stilte?

Dit werk nie – dit werk net op ons senuwees. Ware stilte is feitlik onbekend in ons gejaagte lewe. As ons ware stilte wil hê, moet ons dit koop.

Woon ‘n stil erediens by. Mense raak ongemaklik en begin rondskuif. Baie kerke reël stil retraite waar lidmate hulle afsonder om na te dink en te bid. Daar is mense wat ‘n kamer in ‘n klooster vir ‘n nag huur. En dit alles net om stilte te ondervind. Maar mense is so gestruktureerd en gewoond om besig te wees dat hulle selfs by sulke plekke te-doen lysies maak. Hulle bekommer hulle oor wat om te dra en te eet – wat moet hulle saambring. So asof hulle na een of ander eksotiese land toe reis.

Michelle Harris-Love, ‘n neurowetenskaplike navorser, bespreek twee nagte in ‘n klooster. Toe die tyd nader kom dat sy moet gaan, bekommer sy haar oor hoe sy die tyd gaan omkry. Om twee dae net in stilte na te dink en te bid, is tog onmoontlik.

Wat doen ons met stilte? Dit is ‘n belangrike vraag. Dink ‘n bietjie daaroor na.

Die Laaste Avondmaal

(Midrash Rabbah 2:8)

Die Laaste Avondmaal

In 1977 kry Pinin Barcilon die opdrag van ‘n lewe – sy moes die restourasie van Leonardo da Vinci se Laaste Avondmaal lei. Hierdie taak sou haar 23 jaar lank besig hou. Da Vinci het hierdie skildery in 1498 op die muur van ‘n klooster in Milaan geskilder.

Hy was altyd besig om te eksperimenteer en hier gebruik hy ‘n nuwe formule vir sy verf. Hierdie verf het reeds voor sy dood begin afskilfer.

Al het die mense dit as ‘n meesterstuk beskou, is geen poging aangewend om dit teen besoedeling en humiditeit te beskerm nie. Toe Barcilon haar werk begin, het vyf eeue se stof, skimmel en roet die werk amper onherkenbaar verdonker. Die grootste uitdaging was egter om die vorige rampspoedige pogings om die werk te restoureer, ongedaan te maak. Lae vernis, gom en was is gebruik en elke poging maak die skildery net donkerder. Nog erger: amateurs het oor da Vinci se werk geverf. Die beelde was verwronge, detail is uitgeverf, want die amateurs het dit nie verstaan nie en hulle het hulle verbeelding gebruik om sogenaamde “gapings” in te vul.

Die kern van die toneel het nie verander nie. Da Vinci se skildery wys steeds die toneel nadat Jesus gesê het dat een van sy dissipels Hom binnekort sou verraai. Die restourasie het wel die oorspronklike skoonheid van die kunstenaar se meesterstuk uitgebring – die gesigsuitdrukkingS en liggaamstaal van Jesus en sy dissipels.

Net soos Barcillon da Vinci se oorspronklike meesterstuk blootgelê het, het ons nuwe instrumente ontwikkel om die beeld van Jesus wat die evangelieskrywers eerste vir ons gegee het, bloot te lê. Ons dink aan argeologie, die ontdekking van antieke tekste, ens. Is dit nie tyd om al die aanpaksel van die evangelie te verwyder en weer nuut en met bewondering na die evangelie te kyk nie.