Ek weet nie wat die antwoord is nie
Ek weet nie wat die antwoord is nie
Wat moet ons doen as iemand vir ons ‘n vraag vra en ons het geen idee hoe om dit te antwoord nie? Die beste is om reguit te sê dat jy nie weet nie. Maar jy kan dit nie daar los nie. Sê vir hom dat jy ‘n bietjie navorsing gaan doen en na hom terug sal kom. Dit is goed om hom te vra om self ‘n bietjie ondersoek in te stel oor die vraag.
Almal van ons sal op een of ander stadium moeilike vrae oor ons geloof moet beantwoord. Vroeër of later gaan ons ‘n vraag kry wat ons nie kan beantwoord nie. Daar is niks mee verkeerd nie, want niemand van ons ken die antwoorde op alle vrae nie. Lee Strobel sê dat die grootste probleem is om ‘n vraag te antwoord as jy nie weet wat die antwoord is nie. Daar is niks mee verkeerd om eerlik te erken: Ek weet nie. Daarna moet jy die antwoord gaan soek. Daar is baie goeie Christelike boeke wat jy kan raadpleeg.
Die probleem is dat Christene nie meer bereid is om hulle geloof met ander te deel nie, want hulle is bang mense vra moeilike vrae. Die grootste fout wat ons kan maak, is om hierdie mense wat moeilike vrae vra, te vermy.
Versoening: Wat beteken dit? In Levitikus 16 lees ons van die instelling van die jaarlikse versoendag (Yom Kippur). Nou word versoening na die res van die volk uitgebrei. Elke jaar sal die hoëpriester simbolies die priesters en tabernakel simbolies reinig deur diereoffers en die sondebok. Daarna doen hy dieselfde vir die volk. Die skrywer van Hebreërs verbind die dood van Jesus Christus met die ou verbond se konsep van versoening. Hy wys hoeveel groter Jesus se offer is: (Hebreërs 10:11 – 14).
Hoe hanteer ek lyding? (11) Lyding is sekerlik een van die ernstigste probleme waarmee ‘n Christen gekonfronteer word. Hoe kan ‘n liefdevolle God lyding toelaat. Ek gaan ‘n hele aantal blogs hieraan wy. In die proses gaan ek onder andere van Tullian Tchividjian (Billy Graham se kleinseun) se boek Glorious Ruin (2012) gebruik maak. Die teologie van die kruis nooi ons nie uit om oor die verborge dinge van God na te dink nie – waarom ek? Nee dit bring ons van aangesig tot aangesig met die lydende Dienaar self. Daarteenoor staan diegene wat elke dag probeer om hulleself te verbeter. Die teologie van die kruis beteken ons het altyd ‘n Verlosser nodig. Ons kom na God op ons knieë en met swaar harte, maar ons vind, tot ons verbasing, dat ons nie met advies of alledaagshede oor groei gekonfronteer word nie, maar met genade. Die hoekom-vrae oor lyding is ingewikkeld. Lees ons van Job dink ons dat al wat ons nodig het, is om ons koppe reg te kry – ons lyding is tog klein in vergelyking met dié van Job. Ons soek maniere om pyn te hanteer, medisyne, minimaliseer, moraliseer. Ons ontwikkel teorieë om te verstaan wat met ons aangaan. Al hierdie dinge mag tydelike verligting bring. Die pad deur lyding is vertroue in God … nie verduidelikings van God nie. Job se hoekom-vraag is nooit beantwoord nie. Hoekom nie? Sodat hy die Wie kon raaksien. Jesus + Niks = Alles. Nie Jesus plus ‘n verduideliking nie. Daar is niks soos lyding om ons te laat besef dat ons God nodig het nie. Lyding bring ons by die einde van onsself; dit bring ons by die plek van eerlikheid, die plek van desperaatheid wat die plek van geloof is wat die plek van vryheid is. Lyding breek ons afgode; ons sien dat God sy Seun gestuur het, nie om vir ons te ly nie, maar saam met ons. Hy mag ons dalk nie van pyn en lyding verlos nie, maar Hy stap saam met ons daardeur. Die Hoëpriester wat ons het, is nie Een wat geen medelye met ons swakhede kan hé nie; Hy was immers in elke opsig net soos ons aan versoeking onderwerp, maar Hy het nie gesondig nie. Kom ons gaan dan met vrymoedigheid na die genadetroon, sodat ons barmhartigheid en genade ontvang en so op die regte tyd gered kan word (Hebreërs 4:15 – 16) The worst kind of people are those who confuse kindness for weakness. -Werner Makowski, bankier Hoe hanteer ek lyding? (10) Lyding is sekerlik een van die ernstigste probleme waarmee ‘n Christen gekonfronteer word. Hoe kan ‘n liefdevolle God lyding toelaat. Ek gaan ‘n hele aantal blogs hieraan wy. In die proses gaan ek onder andere van Tullian Tchividjian (Billy Graham se kleinseun) se boek Glorious Ruin (2012) gebruik maak. Job het alles verloor – kinders, besittings. Wat doen hy? Hy skeur sy klere, hy skeer sy hare en hy gaan lê op die grond en aanbid. Ons glo ons kan net met ‘n glimlag op ons gesigte aanbid Die psalms is vol van klaagliedere en woorde van mislukking, pyn, verraad en gebrokenheid. Hartseer en aanbidding gaan hand aan hand. Hartseer is ‘n uitroep vir wat was en wat eendag weer sal wees – ‘n wêreld sonder pyn, siekte, konflik, gekenmerk deur vrede. God verwag nie van ons om in moeilike tye nie hartseer te wees nie. Dit kan lank neem om pynlike gebeure te prosesseer – en daar is niks daarmee verkeerd nie. Job se reaksie op sy verlies is een van rou oor sy verlies. Sy rou was ‘n werklikheid. Hoe kon hy soveel pyn absorbeer en steeds aanbid: Onder alles het Job nie gesondig of God iets verwyt nie. Die antwoord lê nie in die hoe nie, maar in die Wie. Job loop deur onder die morele aannames en aanklagte van sy vriende: “Job, ruk jou reg. As jy dinge regstel, sal God jou seën en dinge weer regstel.” Job weet daar is niks wat hy kan doen om hom voor God reg te stel nie: As jy ‘n saak teen Hom sou wou voer, sou jy Hom nie eers op een vraag uit duisend kon antwoord nie (9:3). Job besef dat al het hy dalk ‘n goeie argument is hy nie teen God opgewasse nie. As sy vriende dink dat hy deur sy prestasies weer guns by God sou kry, ken hulle nie vir God nie. Job se woorde herinner ons daaraan dat daar niks is wat ons kan doen om God se liefde of guns of goedkeuring te wen nie. Job hou vas aan die beloftes van God. Job was nie so bevoorreg soos ons om terug te kyk en Jesus Christus te sien nie. Ons het almal ‘n Verlosser nodig. Lyding stroop ons van ons hulpbronne. Al wat oorbly is die goedkeuring van God gegrond op wat Christus vir ons gedoen het. Midde in ons lyding, moet hierdie wonderlike nuus van die evangelie ons vasgryp. As God na ons kyk, sien Hy die geregtigheid van die Seun. Verwagting van toekomstige verlossing In 1 Korintiërs 16:22 skryf Paulus: Marana ta – kom Here. Paulus aanvaar dat daar gebrokenheid, pyn en lyding sal wees – dit is werklikhede van die lewe. Om hartseer te wees en te rou is nie iets om oor skaam te wees nie. Openbaring 21 beskryf die verlossing van die wêreld in ongelooflike woorde. Daar lees ons dat die woonplek van God by die mense sal wees. Dan: Hy sal al die trane van hulle oë afdroog. Die dood sal daar nie meer wees nie. Ook leed, smart en pyn sal daar nie meer wees nie. Die dinge van vroeër het verbygegaan. Wat doen Johannes hier? Hy koppel die werklikheid van hartseer aan die werklikheid van verwagting. Hy sien ons trane as ‘n teken dat ons verlang na ‘n plek waar kinders nie meer doodgaan as gevolg van voorkombare siektes nie, waar daar nie meer diefstal en geweld is nie. In light of heaven, the worst suffering on earth, a life full of the most atrocious tortures on earth, will be seen to be no more serious than one night in an inconvenient hotel (Moeder Teresa). Ons hoop is nie in hierdie tydelike lewe nie, maar in die lewe wat kom – die ewige lewe. Soms is dit al vertroosting wat daar is. Diegene wat God in hulle lyding vind se lyding is nie sonder betekenis nie. Miskien is die enigste vertroosting wat ons uit lyding kry die besef dat ons in werklikheid vir ‘n ander wêreld gemaak is. Al die swaarkry van die wêreld kan nie met die heerlikheid van die nuwe wêreld vergelyk word nie. Die Here is naby die gebrokenes, Hy help die moedeloses (Psalm 34:19)Versoening: Wat beteken dit?
Hoe hanteer ek lyding? (11)
Hoe hanteer ek lyding? (10)
Hartseer en aanbidding