Heiligmaking: Wat is dit?

‘n Ou rabbynse gesegde.

Heiligmaking

(1 Tessalonisense 4:3)

Oswald Chambers het ‘n leersame artikel oor heiligmaking geskryf.

 

In heiligmaking moet God ons hanteer beide aan die kant van lewe en dood. Heiligmaking vereis dat ons by die plek van dood uitkom. Baie van ons spandeer so baie van ons tyd daar dat ons heeltemal morbied word.

Daar is altyd ‘n stryd voor heiligmaking ‘n werklikheid word – iets in ons druk teen Christus se eise. Sodra die Heilige Gees ons wys wat heiligmaking is, begin die stryd dadelik. Jesus self het gesê: As iemand na My toe kom, kan hy nie my dissipel wees nie tensy hy afstand doen van sy eie vader en moeder en vrou en kinders en broers en susters, ja, selfs van sy eie lewe (Lukas 14:26).

In die proses van heiligmaking sal die Heilige Gees my stroop tot niks oor is nie behalwe net ekself – dit is die plek van dood. Is ek bereid om net myself te wees en niks meer nie? Geen vader en moeder en broers en susters – geen selfbelang nie? Dit is die voorwaarde vir heiligmaking. Geen wonder Jesus sê: Ek het nie gekom om vrede te bring nie, maar die swaard. Ek het gekom om tweedrag te bring (Matteus 10:34 – 35). Dit is hier waar die stryd kom en waar so baie struikel. Ons argumenteer dat God tog nie kan verwag dat ek my met die dood van Jesus Christus moet identifiseer nie.

Is ek bereid om my te stroop van alles wat my vriende van my dink? Ook wat ek van myself dink? Is ek bereid om my naakte self aan God te gee? As ek bereid is om dit te doen, maak Hy my heilig. Dan word my hele lewe deur God bepaal. Mag God, wat vrede gee, julle volkome aan Hom toegewyd maak en julle geheel en al, na gees, siel en liggaam, so bewaar dat julle onberispelik sal wees wanneer ons Here Jesus weer kom! Hy sal dit ook doen, want Hy wat julle roep, is getrou (1 Tessalonisense 5:23 – 24).

As ek bid dat God vir my moet wys wat heiligmaking vir my beteken, sal Hy vir my wys. Dit is nie iets wat Jesus in my sit nie: ons word met Christus Jesus verenig – Hy self is in ons (1 Korintiërs 1:30).

Betrokke by die kultuur

— Johannes Calvyn

Betrokke by die kultuur

As kerke die roeping van Jesus Christus – maak dissipels van al die nasies – wil uitvoer, moet hulle betrokke raak by die kultuur. Die kerk kan nie sy werk in ‘n lugleegte buite die kulturele milieu waarin mense woon, uitvoer nie.

 

Paulus se ondervinding in Atene (Handelinge 17) wys vir ons hoe om mense in ‘n spesifieke kultuur te benader. Paulus is in Atene, nie as gevolg van sorgvuldige beplanning nie, maar omdat hy in Tessalonika en Berea teenstand teen sy bediening ondervind het. God druk hom na ‘n unieke plek om die evangelie daar te verkondig – Atene, die wêreldstad. Hier is drie dinge van belang as ons let op Paulus se bediening soos hy by die kultuur betrokke raak.

Paulus word deur die verlorenheid en afgodery van die mense aangespoor

Paulus fokus op die oorkoepelende verhaal van God wat sy hoogtepunt in die werk van Jesus bereik

In Atene doen Paulus wat hy altyd doen: hy verkondig Jesus Christus as Here. Hy gaan eers na die sinagoge waar die Skrif beskikbaar was – om te lees en uit te lê. Hy het nie ‘n totaal nuwe benadering gevolg om betrokke te raak by die mense in hierdie wêreldstad nie. Hy gaan eenvoudig voort om sy roeping te vervul – hy verkondig die gekruisigde Christus. Toe die Ateners hierdie boodskap hoor, word hulle nuuskierig – hulle kon nie glo wat Paulus verkondig nie. Hulle staan verwonderd.

Paulus wys die Ateners hoe hulle kultuur en lewens verbind is met en tog nie verbind is aan die waarheid van God nie.

Hy kon dit doen, want hy het genoeg van die godsdiens en wêreldsiening van die Ateners verstaan om te beklemtoon dat hulle verlossing nodig het. Hy bring vir hulle die goeie nuus.

Betrokkenheid by die kultuur beteken nie die onkritiese aanvaarding van alle dinge in die kultuur nie. Dit beteken wel dat ons die wêreld van die mense wat in ‘n spesifieke kultuur woon, betree. Ons verstaan hulle wêreld, maar ons verstaan ook hoe die evangelie hulle gebrokenheid en vervreemding van God kan hanteer. Om by die kultuur betrokke te raak, is nie die doel van ons bediening nie. Dit is wel ‘n noodsaaklike element as ons getrou die evangelie wil verkondig. Dit beteken ons ken die waardes en afgode – en wat hulle glo en nie glo nie – van die mense. Ons weet hoe, waar en wat hulle aanbid. Ons werk dus om duidelik aan hulle te wys dat Jesus oor al hierdie dinge oppermagtig is. Dit beteken ons fokus op die roeping wat God vir die kerk gegee het.

Bonhoeffer (35)

– Bonnie Prudden

Bonhoeffer (35)

Ek wil enkele gedeeltes uit 40-Day Journey with Dietrich Bonhoeffer (Augsburg Books) hanteer.

Soos broers en susters in tye van nood bymekaar staan, mekaar se wonde verbind, mekaar se pyn verlig, moet liefde vir die vyand iets goed vir die vyand doen. Waar in die wêreld is daar groter nood, waar is daar dieper wonde as juis by ons vyande? Waar is om goed te doen meer noodsaaklik en geseënd as juis by ons vyande?

Bonhoeffer gee weer twee Bybelgedeeltes om ons te help:

  • (Psalm 119:98).

Is dit nie teenproduktief om goed te doen aan ons vyande nie? Hoekom is die behoeftes van ons vyande vir ons belangrik? Wat word van die woord “vyande” as ons hulle soos broers en susters behandel?

Here, U wat ons almal met ‘n ewigdurende liefde liefhet, laat my liefde vir my vyande meer as woorde en gedagtes wees, maar laat dit konkrete optrede wees. Amen.

Onderskeidingsvermoë

Gandhi

 

Onderskeidingsvermoë

Onderskeidingsvermoë beteken ek kan die waarheid van die leuen, die goed van kwaad onderskei. Geestelike onderskeidingsvermoë is ‘n noodsaaklike eienskap van Christene.

 

 

Na die oproer in Tessalonika stuur die gelowiges vir Paulus en Silas sodra dit donker was na Berea. Daar was die mense ontvankliker: Hulle het met groot belangstelling na die woord geluister en elke dag die Skrif ondersoek om te sien of dit is soos Paulus sê (Handelinge 17:10 – 11). Hoekom sê Lukas dat hulle ontvankliker was as die mense in Tessalonika?

  • Hulle bestudeer die Skrif. Hulle was studente van God se woord. Ons kan nie vir God ken as ons nie sy woord ken nie. As jy waarlik vir Jesus Christus liefhet, sal jy ‘n student van sy woord wees.
  • Hulle ontvang die evangelie met ‘n oop verstand. Die Bybel sê dat ons die Here met ons volle hart en siel en verstand moet liefhê.
  • Hulle toets dit wat hulle hoor aan  die Skrif.

 

Maar hoekom moet Christene onderskeidingsvermoë hê:

  • Dan sal ons nie meer kinders wees nie; ons sal nie meer soos golwe op en af en heen en weer geslinger word deur elke wind van dwaalleer as  vals leraars ons met hulle slinksheid en listigheid op dwaalweë wil wegvoer nie (Efesiërs 4:14).
  • Paulus sê dat daar ‘n dag sal kom wanneer die mense die gesonde leer nie meer sal verdra nie … Hulle sal die waarheid nie wil hoor nie en hulle tot verdigsels wend (2 Timoteus 4:3 – 4).
  • Om geestelik tot volwassenheid te groei (Hebreërs 5:11 – 14).

 

Daar is mense wat onderskeidingsvermoë kritiseer – dikwels met goeie rede. Hoekom?

  • Moenie oordeel nie. Moenie oordeel nie, sodat oor julle nie geoordeel word nie (Matteus 7:1).Hier word ons teen vals oordeel gewaarsku. Ons word gewaarsku om nie ander te oordeel vir iets wat ons self doen nie. As ons oordeel, moet ons dit binne die parameters van die Bybel doen. Ons lees gereeld in die Bybel van vals leraars. Dit is ons plig om hierdie vals leer aan die kaak te stel.
  • Dit is nie nodig om name noem nie. Paulus noem dikwels die dwaalleraars by hulle name. Maar dit is goed om nie sommer ligtelik name te noem nie.
  • Jy verdeel net. Dit is vals lering wat die kerk verdeel. Pas op vir dié wat verdeeldheid veroorsaak en die mense afvallig maak van die leer wat julle ontvang het (Romeine 16:17). Die waarheid verdeel – dit verdeel die skape van die bokke. In die liggaam van Christus verenig die waarheid ons.
  • Volg Gamaliël se voorbeeld. Petrus en Johannes verskyn voor die Joodse Raad omdat hulle voortgaan om die evangelie te verkondig. Die Raad was woedend en wou hulle doodmaak. Daarna sê Gamaliël vir die Raad dat hulle die apostels alleen moet laat. Hoekom? As wat hulle wil en wat hulle doen, mensewerk is, sal daar niks van kom nie. Maar as dit van God kom, sal julle hulle nie kan keer nie (Handelinge 5:38 – 39). Klink na goeie raad, maar dwaalleer is steeds daar.
  • Moenie God se gesalfde aanraak nie. Hierdie is buite konteks. In die Nuwe Testament word daar na gelowiges as God se gesalfdes verwys – nie net na leraars nie.
  • Jy is liefdeloos. Die waarheid is liefde. As ons iemand in geestelike gevaar sien en stilbly al weet ons wat die waarheid is, is dit nie liefdeloos nie? Maar jy moet hulle in liefde waarsku.
  • Hulle mag verkeerd wees, maar hulle is opreg. Opregtheid in nie waaroor dit gaan nie – dit gaan oor die waarheid

 

Onderskeidingsvermoë is noodsaaklik vir Christene. Ons moet ernstig kyk na die punte van kritiek wat mense teen onderskeidingsvermoë inbring. Maar: Stry vir die geloof wat een maal oorgelewer is aan dié wat God vir Hom afgesonder het (Judas :3).