Jy kla dat jy nie kan glo nie. Niemand moet verbaas wees as hy nie kan glo so lank as wat hy doelbewus ongehoorsaam is nie – as hulle wegvlug van sekere aspekte van Jesus se opdrag.

Jy wil tog nie ‘n sondige passie of hoop of lewensplan onderwerp aan Jesus se opdrag nie. Moenie verbaas wees as jy nie die Heilige Gees ontvang nie – as jou gebede leeg bly nie. 

Bonhoeffer gee weer twee Bybelgedeeltes om ons te help: (Jakobus 2:14 – 17). (Psalm 106:24 – 25). Here, help my om te sien waar ek aspekte van u wil vir my verwerp. Help my om te gehoorsaam en te glo en te glo en te gehoorsaam. Amen. Ek is besig Ek is besig Tim Kreider het in die New York Times (30 Junie 2012) ‘n artikel (The Busy Trap) geskryf. Die moeite werd om te lees. Hy sê dat ons gedurig by mense hoor dat hulle baie besig is. Spog hulle of kla hulle? Maar dit is nie wat ons van die lewe verlang nie, maar dit is iets wat ons op mekaar afdwing. Meestal aanvaar mense werk en verpligtinge vrywillig. Hulle moedig hulle kinders aan om allerhande klasse en aktiwiteite by te woon.  Hulle is besig, want hulle is verslaaf aan besig wees. Dit is hulle eie ambisie wat hulle dryf. Vandag voel mense angstig en skuldig as hulle nie werk nie. Selfs kinders se skedules is oorvol. Dit is nie ‘n onvermydelike toestand nie – dit is iets wat ons self gekies het. Dikwels aanvaar mense dat dit hulle persoonlikheid is, maar dit is ‘n gevolg van die omgewing waarin ons woon. Hoekom doen ons dit? Dit is ‘n beskermingsmeganisme teen leegheid. Jou lewe kan tog nie sonder sin wees as jy so besig is nie – ons wil voel ons is onmisbaar. Eintlik mislei ons onsself. Baie van dit wat ons doen, maak nie werklik saak nie. Dit laat ons egter belangrik voel. Om soms niks te doen nie, is belangrik. Ons moet soms terugstaan van die lewe en dit in sy geheel sien. Dit is in hierdie “niksdoen tye” waar ons weer inspirasie kry. Baie van die wêreld se grootste ontdekkings het juis gekom in tye waar niks gedoen is nie. Die beste belegging wat jy kan maak, is om tyd met vriende te spandeer. Die lewe is te kort om besig te wees! Sekerlik ‘n bietjie tong in die kies, maar tog is hier heelwat waarheid in hierdie artikel. Om besig te wees, is ‘n keuse wat ons self maak, maar in die proses offer ons baie op – veral verhoudings … met ons eggenotes, kinders en vriende en veral met God. Ons kan maar ‘n bietjie minder besig wees. Psalm 119:36 . -Albert Schweitzer Psalm 119:36 (NAV) (OAV) (Die Boodskap). Ons sien hier drie verskillende vertalings van vers 36. Dit wys vir ons dat Bybelvertaling ingewikkeld is. Daarom is dit dikwels goed om na meer as een vertaling te kyk. Daar is veral drie punte waar vertalings (nie net Afrikaanse vertalings nie, maar veral Engelse vertalings) verskil: Die psalmis se gebed in hierdie vers is dat sy hy sy hart op die regte plek sal rig – na God se wet of verordeninge of getuienisse en weg van selfsugtige wins. Hy besef dat hy hulp nodig sal hê om gierigheid te vermy. Hy besef ook dat die beloning om sy hart op die regte dinge te rig die moeite werd is – meer winsgewend as selfsugtige wins. Stry vir die geloof Ah! if there be degrees in glory, they will not be distributed according to our talents, but according to our faithfulness in using them. —C.H. Spurgeon Stry vir die geloof Geliefdes, ek was vas van plan om aan julle te skrywe oor die verlossing waaraan ons almal deel het. Maar nou voel ek my verplig om julle met my brief aan te spoor om te stry vir die geloof wat een maal oorgelewer is aan dié wat God vir Hom afgesonder het (Judas :3). Baie van ons ouer mense het groot geword in ‘n kerk wat die tweede gedeelte van die vers baie ernstig opgeneem het: stry vir die geloof. Dit is wat Judas in die res van hierdie kort briefie doen – hy stel die vals leraars aan die kaak. So ons stry vir ons geloof; ons behou die goeie leer; ons waak oor ons teologie. Die opdrag kan ons nie sommer ligtelik opneem nie – ons moet dit gehoorsaam. Maar dit is nie wat Judas beplan het om te skrywe nie. Waaroor hy wou geskryf het, was iets wat hom en sy lesers verheug het – die verlossing waaraan ons almal deel het. Maar nou moet hy ‘n brief skryf wat nie so aangenaam is nie, maar vir die heil van sy lesers was dit belangriker. Nou ‘n vraag vir diegene van ons wat hou van ‘n gesonde leer: Is ons nie maar net ywerig om ander Christene se teologie te polisieer nie? Is ons nie stilweg bly as ons foute ontdek nie? Of is ons gretiger om te juig oor dit wat ons met ander Christene in gemeen het? Waar lê ons diepste vreugde?