Is Christene te eksklusief?
Is Christene te eksklusief?
Die vroeë Christene, voor Konstantyn, was vervolg omdat hulle te eksklusief en vreemd was. Tog, terselfdertyd het die kerk baie vinnig gegroei. Dit is al beskryf as ‘n doeltreffende sending ontmoeting met die Romeinse samelewing. Daar was beide aanstoot en aantrekking, konfrontasie en oorreding, Die Christelike geloof het nie by die kultuur aangepas om meer volgelinge te wen nie. Dit het ook nie ‘n klein, afgesonderde groepie gebly nie. Die gelowiges het die kultuur gekonfronteer en gekritiseer en die gelowiges het daaronder gely. Daarteenoor is baie mense ook aangetrek daagliks is nuwe mense bygevoeg.
Wat kan ons hieruit leer? In die Westerse samelewing word Christen vandag weer as te eksklusief gesien en word toenemend uitgeskakel in akademiese en selfs regeringswerk. Hulle word op verskeie terreine gemarginaliseer.
Wat ons by die vroeë kerk kan leer, is dat ons steeds doeltreffende sending ontmoetings kan hê. Dit beteken nie noodwendig vinnige groei of stadige vordering met min of geen vrug op ons arbeid nie. Geliefdes, in die wêreld is julle vreemdelinge en bywoners. Daarom dring ek by julle daarop aan om nie aan sinlike begeertes toe te gee nie. Dit verwoes net ‘n mens se lewe. Gedra julle altyd goed onder die heidene sodat, al praat hulle kwaad van julle asof misdadigers is, hulle julle voorbeeldige lewe kan sien en God kan verheerlik op die dag van afrekening (1 Petrus 2: 11 – 12). Sommige mense buite die kerk sal gelowiges beskuldig en vervolg terwyl ander die goeie dade sal sien en God sal verheerlik.
Ons moet assimilasie of rigiditeit vermy. Daar is mense, in ‘n poging om meer mense te trek, die eise van die Christelike geloof aanpas, afwater, sterk veroordeel. Daar is ook mense wat enige poging om ons evangelistiese pogings aan te pas veroordeel.
Gregorius van Nyssa het reeds gesê dat jy nie ‘n heiden en ‘n Jood met dieselfde argumente kan oortuig nie Jy moet jou verduideliking van die evangelie verskillend aanbied in elke geval. Ons moet dit ook doen.
Wat mag so ‘n ontmoeting behels
- ‘n Openbare Apologetiek.
Die vroeë kerk het doeltreffende openbare apologetiek ontwikkel, Dink aan Tertullianus, Origenes, Augustinus as voorbeelde. Ons moenie ‘n suiwer rasionele apologetiek aanbied nie, maar ook ‘n kulturele een. Augustinus het die oortuigings wat eksklusief lyk soos volg verdedig:
“Our beliefs and lives do not in any way weaken the social fabric—rather they strengthen them. Indeed, you will never have the society you want if you maintain your polytheism.”
Maar ook op straatvlak moet daar apologetiek wees. Ons moet wys hoe die beloftes van sekularisme ten opsigte van bevrediging, betekenis, vryheid en identiteit nooit vervul kan word nie. Ons het deurdagte, toeganklike en diverse stories van mense wat Christus ontmoet het en wie se lewens verander het, nodig. Ons het ook boeke nodig wat die logika van die Christelike geloof op ‘n toeganklike wyse beskryf. Die kerk moet ook in die openbaar verskoning vra vir sy foute van die verlede en die hede.
- ‘n Alternatiewe kultuur
Soos die vroeë kerk moet ons ‘n alternatiewe gemeenskap wees met sekere kenmerke.
- Multi-etnisiteit Die Westerse kerk lyk nie multi-etnies vir buitestanders nie. Tog is die Christelike kerk die mees diverse godsdiens in die wêreld
- Ons moet brûe bou na diegene wat ons teenstaan. Die vroeë kerk is vervolg, maar het vergewe en nie vergeld nie. Ons ondervind nie vandag iets soortgelyk nie, maar die kerk reageer dikwels neerhalend en met aanvalle. Christene moet vredemakers wees.
- Christene moet bekend wees vir hulle vrygewigheid, versorging van die armes en ons toewyding aan geregtigheid. Die kerk moet dié instelling wees wat bekend is vir werk in arm en gemarginaliseerde gemeenskappe
- Ons moet ons toewy aan die heiligheid van lewe.
- Teenwoordigheid in die beroepe
Die kerk moet Christene toerus om hulle geloof en werk te kan integreer.
- ‘n Evangelistiese siening en benadering
Die evangelie vervul die kultuur se diepste verwagtings nie net deur die verwronge siening wat die wêreld aanvaar te weerspreek nie. Die basiese element van sonde en verlossing moet op ‘n omvattende manier gekommunikeer word.
Die kerk moet verskeie maniere ontdek om die evangelie te verkondig – nie net deur prediking nie, maar deur onderrig op elke lewensterrein.
- Christelike vorming in ‘n digitale tyd.
Die vroeë kerk het mense in lewenskragtige Christene verander in ‘n heidense kultuur. Sy lede het ander prioriteite gehad ten opsigte van seks en geld en baie ander dinge. Hulle het dit verkry deur drie jaar kategese, die krag van hulle gemeenskappe en deur aanbidding. Die kerk staan vandag voor dieselfde uitdagings. Te midde van ‘n sekulêre kultuur met sy narratiewe ‘jy moet waar aan jouself wees, Jy moet doen wat jou gelukkig maak, niemand het die reg om vir ander te sê hoe hulle moet lewe nie,” hoe vorm ons Christene deur die Bybelse narratief.
Die kerk staan ook voor ‘n ander probleem; kommunikasie tegnologie. Mense kom voor honderde idees te staan wat ondermyn dit wat in aangesig tot aangesig interaksie gebeur. Hoe vorm ons mense wat onderskeidend Christelik is?
- Nuwe instrumente vir kategese wat tenoor die verhale van die laat-moderne kultuur staan.
- Aanbidding wat antieke patrone van liturgie met kulturele vorme kombineer.
- Opleiding wat leiers in staat stel om hierdie soorte formatiewe praktyke te ondersteun.