Die Barmhartige Samaritaan
If you are going to walk with Jesus Christ, you are going to be opposed … In our days, to be a true Christian is really to become a scandal. – George Whitefield
Die Barmhartige Samaritaan
Ons brein vergader stukkies inligting en as dit bekende stukkies herken, poog dit om die legkaart wat ons reeds ken, te voltooi. Die probleem hiermee is dat ons dikwels die moontlikheid dat God iets nuut met ons wil deel, uitsluit, want ons gaan onmiddellik na die einde van die storie.
Die primêre boodskap van die barmhartige Samaritaan is ingebed in die wetgeleerde se opvolgvraag: En wie is my naaste? (Lukas 10:28). Die storie is nie ‘n katalis vir ‘n nuwe program of uitreikprojek nie. Hierdie wetgeleerde het in ‘n gemeenskap gewoon waar almal min of meer soos hy gelyk het, soos hy opgetree het en soos hy geglo het. Jesus daag hom uit om nuut te kyk na wie sy naaste is. Vir Jesus is die hart van die saak ‘n saak van die hart.
Ons word gereeld uitgedaag met hierdie vraag: En wie is my naaste? Dit is die kinders wat nie hulle skoolopleiding voltooi nie; dit is die gesinne waar die vader afwesig is; dit is die mense wat onder die armoedevlak leef; dit is die mense wat nie Jesus Christus as Here bely nie.
Hierdie gemeenskappe is ryk vir die ontplooiing van God se hulpbronne om die werk van transformasie te begin. Ons soek graag afgeleë plekke om gemeenskappe wat swaarkry te identifiseer. Maar ons sit midde in sulke gemeenskappe. Ons moet verander op vier gebiede:
- Dit vereis ‘n dorp/stad
Daar is ‘n ou spreekwoord uit Afrika: It takes a village to raise a child.” Die nood is so dat een organisasie beslis nie aan al die behoeftes kan voldoen nie. Alle gemeentes moet saamwerk om die probleem op te los.
- Sluit aan by die werk wat God reeds besig is om te doen
Ons het die absurde idee dat ons God ba die gemeenskappe moet neem – God is reeds daar. Hy wag net vir sy medewerkers om saam met Hom die stryd te stry. As daar gevestigde bedienings in hierdie gebiede is, sluit by hulle aan en bemagtig die plaaslike leiers.
- Bemagtig die jeug
Blywende gemeenskapsontwikkeling neem 10 tot 20 jaar om vas te staan. Daarom moet ons jongmense in hierdie bediening betrek. Ons moet doelgerig ons leiers vermeerder.
- Dink weer oor die voorsiening van hulpbronne
Tipies ondersteun organisasies hierdie werk vir twee tot drie jaar. As ons egter daaraan dink dat gemeenskapsontwikkeling ‘n baie lang proses is, moet ons langer ondersteuning bied.
Ons moet ophou om pleistertjies op te plak om dinge tydelik aan die gang te hou. Wat nodig is, is ‘n hartoorplanting.