Die Eerste Brief van Johannes: Die tweede vereistes vir kinders van God – wees gehoorsaam (3:21-24) – Francois Malan
Vrymoedig voor God (3:21-24)
3:21 In die brief waarin Johnnes, die apostel van die liefde, by sy gemeentes pleit om by die Here te bly, word hulle telkemale aangespreek as sy ‘geliefdes’ (2:7; 3:2,21; 4:1,7,11), sy geliefde ‘kindertjies’ (2:1,3,12,18,28; 3:7×2,18; 4:4; 5:21) om hulle liefdesband in die Here te onderstreep, hier veral om gelowiges wat bewus word van hulle tekortkomings te bemoedig.
‘as ons hart/gewete ons nie aankla nie’ – as ons nie langer met ‘n slegte gewete voortlewe nie omdat ons weet dat ons sondes deur Jesus se soenoffer vergewe is (1 Jn 2:2),
‘kan ons met vrymoedigheid voor God staan’ – in gemeenskap met God in plaas van in oordeel voor Hom, is een van die gevolge van ‘n gewete wat gerusgestel is deur die wete van God se groot genade aan ons in Christus. In 2:28 het dit gegaan oor ons vrymoedigheid voor God op die oordeelsdag, as ons in Christus bly, hier om die daaglikse vrymoedigheid van God se kinders in die teenwoordigheid van hulle Vader (vgl. Jn 16:26-27).
‘voor God’ (pros theon ‘tot God’) druk die gedagte uit van ‘n vriendelike verhouding tussen God en sy kinders, sowel as die rigting van die christen se vertroue. Die kind van God, wat God se liefdesgebod uitleef (1:7; 2:6,10), kan met vrymoedigheid in die teenwoordigheid van God lewe, soos die Seun van God voor sy Vader (vgl. Rom 5:1-5; 8:14-15; Hebr 4:16).
3:22 Die eerste seën van ‘n skoon gewete van iemand wat volgens die liefdesgebod leef, is in v21 gestel: ‘n vertrouensverhouding teenoor God. Die tweede word in hierdie vers uitgespel: God antwoord op ons gebede (in 5:14-15 word die twee seëninge ook saam genoem).
‘En wat ons ookal vra, ontvang ons van Hom…’ – vra en ontvang word in teenwoordige-tyd-werkwoorde as voortgaande handelings aangebied. Dit is die uitvloeisel van ‘n vertrouensverhouding tussen die kind van God en sy Vader met ‘n lewe in Hom, volgens sy woord, en Hy in ons (vgl. Jn 15:7-8; 16:24-27). Daar is egter niks meganies of magies in die gebed nie. Dit is ‘n uitvloeisel van die bidders se gehoorsame verhouding tot God en sy wil, wat alleen verkry word deur in Christus te lewe (Jn 15:7 as julle in My bly en my woorde in julle, vra dan wat julle wil, en dit sal met julle gebeur).
‘omdat ons sy opdragte gehoorsaam en doen wat vir Hom aangenaam is (die woord ta aresta ‘dinge wat aangenaam is’ kan ook met ‘dinge wat reg is’ of ‘dinge wat behoorlik is’ vertaal word, dit wil sê, volgens sy wil). Dit is vir God ‘n vreugde as mense na Hom luister en doen wat Hy vra. Gebed word positief beantwoord as dit volgens God se wil is, Hy gee graag goeie gawes aan dié wat dit van Hom vra (Mt 7:11).’ Nee’ is ook ‘n antwoord (vgl. Jesus se gebede in Getsemane, Mt 26:39,42,44; en die 2e bede van die Onse Vader, Mt 6:10).
3:23 Wat die gebooie van God is, word in verse 23-24 uitgespel – ‘en dit is sy opdrag:’ Dit behels twee dinge:
i ‘dat ons in die Naam van sy Seun, Jesus Christus glo…’ sy naam behels wie Hy is, sy karakter en gesag, dat Hy God se Seun is (self God), Jesus (‘Die Here is Verlosser’), Christus (‘Gesalfde’, gesalf as die beloofde Messias koning, wat oor ons lewe regeer, profeet, wat God aan ons geopenbaar het, priester, wat Homself vir ons geoffer het en nou vir ons intree by God. Om in sy Naam te glo beteken om in Hom as Persoon te glo, dat Jesus van Nasaret die Messias is wat deur God gestuur is, soos Hy Homself geopenbaar het, en om in gemeenskap met Hom te lewe (vgl. Jn 6:28-29).
ii ‘…en mekaar moet liefhet (teenwoordige tyd) volgens sy opdrag wat Hy an ons gegee het’ – die opdrag om mekaar lief te hê, het God deur Christus aan ons oorgedra (Jn 13:34; 15:12).
Geloof en liefde word in Gal 5:6 ook saam genoem: ‘Al wat van belang is, is geloof wat deur liefde in dade omgesit word.’ So ‘n lewe van geloof in die persoon Jesus as God en mens, en liefde vir mekaar, is die wyse om God te behaag, in vrymoedigheid in sy teenwoordigheid te lewe, en ons gebede tot Hom te rig (vgl. Hebr 4:16 vrymoedigheid dui ‘n oop vertrouensverhouding tot God aan, waarin ons met Hom kan praat).
3:24 Die afdeling oor gehoorsaamheid aan God se liefdesgebod as vereiste om in die gesin van God te lewe (10-24) word hier afgesluit met ‘n samevatting van die hoofsake: geloof in Christus, liefde vir die gelowiges, moreel reg lewe. Dit bewerk die Heilige Gees in ons met sy liefdeskrag en oortuiging (Jn 16:8) en is die bewys dat God in ons woon.
‘wie sy gebooie gehoorsaam…’ God se een gebod van geloofsliefde word op ‘n verskeidenheid praktiese maniere in ons lewe toegepas.
‘…bly in God en God in hom’ – gehoorsaamheid aan God se gebooie soos Jesus dit vir ons uitgespel het in die liefdesgebod en wedersydse inwoning, ons in Hom en Hy in ons, is onlosmaaklik aan mekaar verbind. Gehoorsaamheid aan sy gebooie op al die terreine van ons lewe is die vereiste om in konstante gemeenskap met God in Christus te lewe, en, gehoorsame liefde is die uitdrukking van die noue verhouding waarin God in ons en ons in God lewe.
‘Hieraan weet ons dat Hy in ons bly, uit die Gees wat Hy aan ons gege het’ – die Gees lei ons tot geloof in Jesus (4:1-3), stel ons in staat om reg te lewe volgens God se wil (2:29), in liefde (4:12-13). Die werkwoord ‘het gegee’ is in die voltooide tyd, wat aandui dat dit reeds plaasgevind het en die gevolge voortduur; nou lewe ons onder sy leiding en met sy krag, die krag van God se liefde. Dit alles is God se genadige gawe aan elke gelowige.
Skrywer: Prof Francois Malan