Die Evangelie volgens Lukas: Die koninkryk van God en die kindertjies (Luk 18:15-17) – Francois Malan
Lukas verkort Markus 10:13-16. Die optrede van Jesus en die verhaal van die ryk jongman sluit aan by die gelykenis van die tollenaar en Fariseër en by Jesus se woord oor wie in die koninkryk van God ingaan, wie aangeneem en wie agtergelaat sal word, ’elkeen wat homself verhoog sal verneder word, maar hy wat homself verneder sal verhoog word.’
18:15 Ouers bring hulle klein kindertjies na Jesus toe. Lukas gebruik die woord brefos wat na ’n baba verwys, in plaas van Markus 10:13 en Matt 19:13 se paidion kind. Babas, wat nog geen verdienste deur goeie werke kon versamel nie maar heeltemal afhanklik is, word na Jesus toe gebring om hulle te seēn. In Luk 6:19 probeer die skare om aan Jesus te raak, omdat daar krag van Hom uitgaan om te genees, soos die vrou met bloedvloeiing wat die soom van sy bokleed aangeraak het (8:44). So bring die ouers hulle kinders na Jesus om ’n aandeel te kry aan die seën van sy aanraking (haptomai stewig aanraak, vashou; Matt 19:13: sy hande op hulle te lê en vir hulle bid).
Die dissipels berispe egter die mense wat hulle babas na Jesus toe bring. Soos die godsdienstige leiers, glo die dissipels skynbaar dat babas nog te onbelangrik is, nog geen verdienste uit goeie werke kan aanbied nie, en nog nie ryp is vir onderrig nie. Dié siening van die Fariseërs het Jesus juis met die gelykenis van die tollenaar en die Fariseër afgewys. Deur Jesus se aanvaarding van kinders in sy koninkryk het die kerk voortgegaan om seuns en meisies van gelowiges te doop, soos manlike babas in die ou bedeling besny is as God se teken dat Hy hulle in sy genadeverbond insluit (vgl. Gen 17:10-14; Hand 16:15, 31-34; 1 Kor 1:16; 7:14; Kol 2:11-12).
18:16 Vir Jesus behoort juis húlle aan Hom wat niks het om aan te bied nie, en hulle sonder voorbehoud aan Hom oorgee, soos die babas in sy arms. Daarom roep Hy die babas na Hom toe (proskaleō) deur te sê: ‘Laat die kinders na My toe kom, en moet hulle nie verhinder nie, want die koninkryk van God behoort aan mense soos hulle.’ Daarmee verseker Jesus ouers wat hulle kinders, selfs babas, in geloof na Jesus toe bring, dat hulle reeds aan God se gesin behoort as deel van sy koninkryk. Kinders behoort natuurlike modelle van dissipelskap te wees, hulle totale afhanklikheid, vertroue en vermoë om sonder verleentheid gretig te aanvaar wat aan hulle gegee word, wat met vreugde presente ontvang. Nie slegs babas nie, maar elke mens wat hom nederig en sonder voorbehoud aan Jesus oorgee en toevertrou, kan deel word van sy koninkryk en die vreugde daarvan smaak. Dit is die manier om in die koninkryk van God te kom, soos die tollenaar wat sê: ‘O God, wees my arme sondaar genadig.’
18:17 In hierdie negatiewe stelling word die positiewe stelling oor ingaan in die koninkryk van God beklemtoon en word dit ook met ’n sterk versekering ingelei ‘Amen (voorwaar), Ek sê vir julle: Wie die koninkryk van God nie soos ’n kind ontvang nie, sal beslis nie daar ingaan nie.’ Dit beteken dat jy nie ’n burger van God se koninkryk sal word sonder ’n kinderlike vertroue in die genadige God nie, wat jou uit liefde ontvang as jy deur geloof aan sy Seun behoort. So sal die Fariseër met al sy goeie dade nie aangeneem word nie, terwyl die sondige tollenaar se saak reggestel is omdat Hy hom op God se genade gewerp het.