Die Evangelie volgens Lukas: Jesus se beoordeling van Johannes die Doper (Luk 7:24-35) – Francois Malan
7:24-26a Hierdie gedeelte stem grootliks ooreen met Matteus 11:7-19, wat wys op ’n gemeenskaplike bron vir die twee weergawes. Na die vertrek van Johannes se gesante vra Jesus die skare, wat saam met Hom is, uit oor hulle opinie van Johannes die Doper en sy bediening. Waarom het hulle na Johannes toe gegaan om in die woestyn deur hom gedoop te word?
Hulle het tog nie na ’n plooibare mens, wat soos ’n riet in die wind rondgewaai word, gegaan nie – nie soos die valse profete wat sê wat die mense wil hoor nie.
Hulle het tog nie na ’n weelderige rykman (met malakois himatiois sagte vroulike/weelderige klere gekleed) gegaan nie, maar na ’n man wat van sprinkane en wilde heuning leef en ’n kameelhaarkleed dra (Mark. 1:6; Matt 3:4).
Hulle het gegaan omdat hulle dink hy is ’n profeet (vgl. Matt 14:5; gekleed soos Elia met velklere en velgordel 2 Kon 1:8) – ’n man met ’n boodskap van God af, iemand wat die woord van die Here bring.
7:26b-27 Jesus sê Johannes is inderdaad ’n profeet, maar selfs meer as ’n profeet. Hy is die profeet wat die Here beloof het om te kom: ‘Kyk! Ek stuur my engel (malak = boodskapper/engel) voor jou aangesig wat jou pad voor jou sal voorberei.’ Hy, Johannes, is die voorloper van die Een wat die Verlossing bring, die voorloper van die Here self; in Maleagi 3:1 het die Here gesê dat hy die pad vir die Here (Jahweh, die ‘Ek is’ wat altyd teenwoordig is) se koms gereedmaak (vgl. ook Maleagi 4:5-6 en Mat 17:12). So het die Here ook sy Engel voor Moses uitgestuur op Israel se uittog uit Egipte (Eks 23:20), daarby is Moses die voorloper-profeet van die Here (Deutr 18:15). Die voorloper-profeet van Jesus is Johannes, die tweede Moses en Elia (vgl. Luk 9:30). Johannes dra die staf van Moses en die kleed van Elia. Johannes is die aankondiger van die koms van die Here self. Op die drumpel van die genadejaar van die Here (Luk 4:19) staan Johannes met die opdrag om mense te doop met die oog op die vergifnis van hulle sonde in die genadejaar (Luk 3:3). Hy is deur die Here gestuur en van sy geboorte af met die Heilige Gees toegerus om die volk op te roep tot ’n harts- en lewensverandering, sodat hulle gretig en gereed sou wees om Jesus te aanvaar en Hom te gehoorsaam as die beloofde Messias/Christus/Gesalfde van God (Luk 1:15-17).
7:28 Onder alle mense is Johannes die grootste met die belangrike roeping en werk wat die Here aan die Doper opgedra het as die verteenwoordiger van die Ou Verbond, van die Wet (Moses) en die Profete (Elia) om die koms van die Here aan te kondig. Maar in die koninkryk van God geld heeltemal ander maatstawwe (vgl. Luk 6:20: aan die armes behoort die koninkryk van God). Hier is die kleinste die grootste, die nederigste die beste voorbeeld van Jesus wat Homself verneder het deur mens te word en vir ons sonde aan ’n kruis te sterf (Flp 2:6-8). Hy het nie gekom om gedien te word nie, maar om te dien en sy lewe te gee as ‘n losprys vir baie (Mark. 9:33-37; 10:41-45).
7:29-30 Die hele volk wat gedoop is met die doop van Johannes en na Jesus kom luister het, selfs die tollenaars, is in die regte verhouding met God geplaas, deur hulle sonde te bely, deur Johannes gedoop is, en vir Jesus aanvaar het. Maar die Fariseërs, wat hulle juis aan God toegewy het, en die Skrifgeleerdes, wat hulle studies juis toegspits het op die bestudering van die wet en die profete, het God se doel met hulle verwerp, nie hulle sonde bely en deur Johannes laat doop met die oog op die vergifnis wat Jesus kom bewerk het nie.
7:31 Die twee vrae waarmee die gedeelte begin, soek eers na ‘n vergelyking tusen die mense van Johannes en Jesus se tyd – waarmee/met wie sal Ek die mense vergelyk?, en ten tweede na die punt van vergelyking – soos wie/wat is hulle?
7:32 Jesus vergelyk sy geslag met spelende kinders wat nie kan besluit wat hulle eintlik wil speel nie. Hulle sit op die markplein teenoor mekaar en een groep roep die ander op om te sing en te dans. As die een groep ’n danswysie/huwelikslied op die fluit speel, wil die ander groep nie dans nie. As hulle ’n treurlied/begrafnislied sing wil die ander groep nie huil nie.
7:33-34 Die besluitloosheid van die mense van sy geslag oor sy en Johannes se bedienings word met die verveelde spelende pretbederwer-kinders vergelyk. Johannes leef as askeet wat vas, geen brood eet of wyn drink nie, net water, sprinkane en wilde heuning, en Israel tot bekering oproep. Die mense is ongemaklik met die pretbederwer, beoordeel dit as besetenheid en maak dit daarmee af. Die Seun van die mens geniet wat Hom voorgesit word, en dit is vir die mense te onheilig. Hulle noem Hom ’n vraat en ’n wynsuiper (Deutr 21:20) en neem aanstoot aan sy optrede as Vriend van tollenaars en sondaars. Dankbaar geniet Hy van sy Vader se gawes aan die wêreld, wat van Hom ’n Broer van verlore mense maak, vir wie Hy na die Vader toe bring.
7:35 Die wysheid word as ’n moeder voorgestel. Slegs haar eie kinders uit haar gebore, kan haar reg beoordeel. Dié wat uit die vrou Wysheid gebore is (vgl. 7:28) is kinders van die Wysheid. In Luk 2:40,52 word geroem oor die wysheid van Jesus as kind en later as jongman. So is slegs dié mense geseënd aan wie Jesus geloof in Hom skenk (vgl. Luk 10:22). Die kinders van Wysheid, wat waarlik wys is, sal die wysheid van God in Johannes en in Jesus sien. Hulle sal nie krities bly lewe nie, maar sal tevrede en gelukkig wees, anders as die verveelde kinders op die markplein.