Die karakter van die gelowige

The Lord dislikes the yawning mouth and folded arms, the signs of sleep, which commonly follow the careless man, who doth neglect the state and condition of his house and family – Henry Bullinger

Die karakter van die gelowige

God se karakter word gekenmerk daardeur dat Hy Homself gegee en verneder het. Daarom moet gelowiges verwag dat hulle eie reis Jesus Christus se karakter moet weerspieël – hulle moet hulleself gee en vrygewig wees. In sy Brief aan die Filippense vra Paulus dat Jesus se volgeling nie net aan die nou en hier moet dink nie, maar ‘n ewigheidsiening moet hê.

Paulus praat nie van voorspoed en sukses nie, maar oor vennootskappe in die stryd en lyding wat die lewe van ons Verlosser gekenmerk het. Paulus se nadenke oor sy eie lewe help die Filippense om sin te maak van hulle eie situasie.

Ons het die ware besnydenis, ons wat God deur sy Gees dien, ons wat ons op Christus Jesus beroem, en nie op uiterlike dinge vertrou nie (3:3). Paulus is vas oortuig dat Jesus se opstanding ‘n nuwe, veranderde lewe vir sy volgelinge beloof.

Jesus se storie vorm ons storie. Gelowiges se verlede, hede en toekoms kry nuwe betekenis soos Jesus se storie ons storie vul. Ons storie kry nou ‘n ewigheidsbetekenis, want Jesus se storie neem ons storie in sy storie van verlossingsliefde op. Jesus se verheerliking beteken dat die gelowige se verlede nie sy toekoms hoef te definieer nie. Ons is van ons sonde verlos en ons verhouding met God is herstel. Jesus se storie van gehoorsaamheid en lyding beteken dat ons ons huidige storie van stryd, pyn en hartseer moet herïnterpreteer. 

Jesus se storie herinner ons dat die finale oorwinning oor sonde en dood in die toekoms lê – al weet ons nou reeds wat die uitslag gaan wees. Jesus Christus se storie eindig nie by die kruis nie, maar by sy opstanding en verheerliking.