Die Missie van die Kerk (5)

To bless God for mercies is the way to increase them; to bless Him for miseries is the way to remove them. —William Dyer

Die Missie van die Kerk (5)

Missie = belangrike opdrag; totaal van die doelstellings, oogmerke van ‘n instelling. Latyn: mittere = stuur – HAT).

Kevin Deyoung en Greg Gilbert het ‘n interessante boek (The Mission of the Church geskryf). Ek gaan ‘n paar blogs hieraan bestee.

Die missie: Wat dit beteken en hoekom dit saakmaak.

Die hulpbronne is beperk. Die kerk kan nie alles doen nie. Ons kan nie doeltreffend is ons missie wees as alles ons missie is nie. Ons kan ook nie ons missie uitvoer as ons nie seker is wat dit is nie. Die missie is belangrik, want fokus is belangrik.

Die Groot opdrag moet die gemeente se missie wees. Hoekom?

• Daar is iets erger as die dood. Dieparadoks wat ons moet verstaan, is dat die dood die laaste vyand, maar nie die ergste is nie. Die dood is die tragiese gevolg van sonde. Ons moet dit haat en verag. Maar die dood moenie gevrees word nie. Die dag as ek bang word, vertrou ek net op U. In God, wie se woord ek prys, in God stel ek my vertroue, ek is nie bang nie. Wat kan ‘n blote mens aan my doen? (Psalm 56:4 – 5). Paulus sê: Want om te lewe, is vir my Christus, en om te sterwe, is vir my wins (Filippense 1:21). Dood is nie die ergste ramp wat ons kan tref nie. Van die woorde wat Jesus dikwels vir sy dissipels gesê het, was: Moenie bang wees nie. Maar Hy sê: Vrees Hom eerder wat sowel die liggaam as die siel in die hel kan laat vergaan (Matteus 10:28).

Jesus het dikwels sy volgelinge  gemotiveer om sy boodskap te glo deur hulle van die oordeel wat sal kom, te vertel. Almal wat die Nuwe Testament met ‘n oop gemoed lees, moet tot die gevolgtrekking kom dat die ewige lewe na die dood die groot beloning is. Maar, ewige vernietiging is die aaklige oordeel waarvoor ons moet vrees en ten alle koste moet probeer vermy. Openbaring 20:11 – 15 praat Johannes van die tweede dood: as daar gevind is dat iemand se naam nie in die boek van die lewe geskrywe staan nie, is hy in die vuurpoel gegooi. Evangelisasie en dissipelskap is nie goeie opsies nie – dit is letterlik ‘n saak van lewe en dood.

Daar is iets erger as die dood. Net die evangelie van Jesus Christus verkondig deur Christene en bewaar deur die kerk kan ons vrymaak van dit wat ons moet vrees.

• Daar is iets beter as mense wat floreer. Ons vergeet dikwels die einde van die storie. Daar sal ‘n nuwe skepping wees; die hemel sal afdaal na die aarde; daar sal vrede en voorspoed wees. Dit is alles deel van die koninkryk van God wat reeds in ons wêreld ingebreek het. Die goeie lewe mag goed wees, maar dit is nie die Christelike missie nie. Aanbidding is die taak van diegene wat in die hemel hoort. Lees net Openbaring 4 en 5. Die volke is voor die troon vergader (Openbaring 7). Hulle het wit klere aangehad; in hulle hande was palmtakke en hulle roep hard uit: Ons redding kom van ons God, wat op die troon sit, en van die Lam! (7:10). Die einde is ‘n totale fokus op aanbidding en die heerlikheid van God in ons Here Jesus Christus. Die nuwe wêreld is niks sonder die vreugde in God nie. Die Christelike missie moet altyd wees om aanbidders te maak en te onderhou. As dit ons doel, passie en vreugde is, moet dissipelskap ons taak wees.

Ons word geroep, nie om ‘n stukkende planeer te herstel tot sy aanvanklike heerlikheid nie. Ons word geroep om stukkende mense terug na hulle Skepper te bring. Dit is nie die kerk se taak om alles wat verkeerd is te herstel of om in elke behoefte te voorsien nie. Natuurlik moet ons daarvan doen. Die kerk se unieke missie en prioriteit is dat ons die ongewilde en onpraktiese boodskap (in die oë van baie van vandag se mense) van die evangelie moet verkondig. Mense en volke moet weet dat Jesus Christus die Seun van God is en dat in sy Naam hulle die lewe kan hê.