Die Ons Vader-gebed: Die laaste vier versoeke

In life, there are first things (God) and second things (everything else). If you put first things first, you’ll also get the second things. If you put second things first, you’ll not only lose the first things, but you’ll lose the second things too – C. S. Lewis

Die Ons Vader-gebed:  Die laaste vier versoeke

In 1984 het Prof David Bosch vyf Bybelstudie sessies by die jaarlikse konferensie van die Christian Medical Fellowship gehou oor hierdie gebed Die volledige sessies is op hulle webblad beskikbaar. Ons gaan in ‘n hele aantal blogs na kernidees uit hierdie sessies kyk.

Die gebed begin met ons. Die eerste drie versoeke gaan oor God – sy Naam, sy koninkryk, sy wil met geen vermelding van ons nie. Daarna verander die toneel. In die res van die gebed gaan dit oor ons – nie minder as agt keer lees ons ons nie.

  Ons het dus hier ‘n draaipunt in die gebed. Nou is die versoeke op die mensdom en sy behoeftes gerig. Dit verwys na kwellings wat ‘n integrale deel van die mens se lewe is. Daar is geen spanning tussen die twee dele van die gebed nie.

Ons word algemeen in Joodse gebede gebruik. Dan verwys dit na Israel – diegene wat die Joodse Messias verwag. Maar in die Ons Vader-gebed verwys ons na diegene wat Jesus van Nasaret volg . Hierdie gebed is nie eksklusief nie, maar verontagsaam alle onderskeidings – die ons staan bokant enige land on volk. Daar is geen grense tussen mense wat hierdie gebed bid nie.

Die versoeke wat nou volg, dek in beginsel ons menslike behoeftes, maar op so ‘n manier dat ons nie kan vra dat in ons behoeftes voorsien word in isolasie van ander nie. Ons kan nie bid: Gee my vandag my daaglikse brood nie … ‘n Opregte verhouding met God beteken dat ek ‘n verhouding met ander het. As ons praat van ‘n mens praat ons van verhoudings, wedersydse verantwoordelikhede. ‘n Mens is ‘n mens deur ander mense (Spreekwoord uit Afrika).