Die Openbaring aan Johannes – Die nuwe Jerusalem is die bruid, die vrou van die Lam (21:9-22:5) – Francois Malan
21:9-11 Een van die sewe engele van 15:1 met die laaste plae (7 bakke) wat die einde van God se toorn kom aankondig, het Johannes deur die Gees vergesél na ‘n groot en hoë berg se uitsig op die neerdalende heilige stad Jerusalem, om die versierings van die bruid te sien (vgl. die berg Sinai met Moses by God, Eks 19:3; 34:4,5; berg Nebo vanwaar Moses die hele Kanaän gesien het, Deutr 34:1; Eseg 40:1 vanwaar Esegiël afgekyk het na Jerusalem).
Die versierings van die bruid Jerusalem is die teenpool van die prostituut Babilon se uiterlike versierings om mense daarmee te verlei en na haar toe te trek. Die bruid word die vrou van die Lam genoem (Jes 54:5-6), wat Hy deur sy selfopofferende liefdesoffer na Hom toe trek (Jn 12:32-33; Openb 1:5: aan Hom wat ons liefhet en ons deur sy bloed van ons sondes verlos het…kom die heerlikheid toe vir ewig; 3:9 ongelowige Jode sal erken dat Ek, die Seun van die mens, jou liefhet). Sy vrou word deur Hom beklee met sy liefde (Jes 61:10 soos ‘n bruid met haar juwele). Die vrou Jerusalem was vol van die heerlikheid van God wat daarin kom woon het. Sy heerlikheid het deur haar na buite gestraal met ‘n glans wat net soos dié van ‘n baie kosbare edelsteen gelyk het, soos kristalhelder jaspis (diamant). So is ook die Een op die troon in 4:3 beskryf. Die liefde van die God van liefde, wat in die gelowiges kom woon het, straal deur hulle uit. Hulle het mekaar lief soos Jesus hulle liefgehad het (Jn 13:34).
Die vrou van die Lam, sy kerk, wie se name in God se boekrol opgeskryf is, vertoon die karaktertrekke van die Lam wat uit liefde vir ons geslag is, en die onderlinge liefde van gelowiges straal uit (Op 12:11 hulle wat die aanklaer oorwin het op grond van die bloed van die Lam…het nie hulle eie lewens liefgehad nie, selfs nie in die aangesig van die dood nie). Die nuwe Jerusalem, die nuwe hemel op die nuwe aarde, waarin die God van liefde woon, word gekenmerk deur die liefde (in 20:9 word sy die geliefde stad genoem, wat die Lam as sy bruid so liefgehad dat Hy vir haar gesterf het, en dié liefde werk nou in en deur hulle voort – volgens die voltooide deelwoord vir liefhê). Dit is die heerlikheid van God (vgl. Jn 1:14 sy heerlikheid is vol van sy onverdiende genade oor mense en van die waarheid oor God se liefde vir die wêreld, wat in sy Seun gestalte gekry het, Jn 3:16).
21:12-14 Die perfekte ekstragroot mure en poorte verskaf ‘n veilige plek vir sy inwoners, en sy reusagtige grootte verseker dat niemand uitgesluit word nie. Veelvoude van die goddelike getal 3 x die skepping se getal 4 = 12 dui op die volheid en insluiting van die nuwe skepping.
By die 12 poorte staan 12 engele wag om te keer dat enige onreinheid daar inkom, soos die gerubs wat die tuin van Eden bewaak (Gen 3:24). Op die poorte is die name van die 12 stamme van Israel geskryf om die gelowiges van die Ou-Testamentiese-bedeling te verteenwoordig (soos in Eseg 48:30-35), en op die 12 fondamente van die stadsmuur die name van die 12 apostels van die Lam wat die gelowiges van die Nuwe-Testamentiese-bedeling simboliseer – die kerk is gebou op die fondamente van die apostels (Ef 2:20, die eerste getuies oor Jesus as die Lam van God wat die sonde van die wêreld wegneem, Jn 1:29; vgl. ook 1 Kor 3:10-11). Met die 3 poorte aan elk van die 4 kante van die stad het reisigers gelyke toegang tot die stad uit al vier rigtings van die aarde, Oos, Noord, Suid, Wes,
21:15-17 In Openb 11:1 het Johannes ‘n gewone meetstok soos ‘n staf gekry om die tempel te meet om daarmee aan te dui dat die stad aan God behoort. Die spesiale nuwe Jerusalem word deur ‘n engel gemeet met ‘n spesiale goue meetstok om die stad van suiwer goud te meet (21:21). Die stad is ‘n volmaakte kubus met 12,000 stadia (ongeveer2,200 km) in lengte, breedte en hoogte, om haar volmaaktheid te simboliseer. Ook die muur is 12×12=144 el hoog wat die OT en NT-gelowiges aandui, en dat hulle aan God gewy is (Eseg 42:20; Jer 31:39-40). ‘n Volmaakte kubus-stad is simbool vir die ideale ewige verblyf van God met sy volk. Die afstande is nie van belang nie maar hulle is simboliese getalle wat die volledige getal van die gelowiges van God en die ewige volmaakte saamwees van God en sy volk simboliseer,.
(Vgl die kubieke mate van die allerheiligste waarin die ark van die verbond staan, 1 Kon 6:20; as afbeeldings van die hemelse dinge, Hebr 9:23,28; as skaduwees van die toekomstige dinge, Hebr 10:1,14, van ‘n volmaakte bruid vir die Lam, Hebr 10:14).
Skrywer: Prof Francois Malan