Die Openbaring aan Johannes – Die Ruiter op die wit perd (19:11-16) – Francois Malan

19:11-16 Johannes sien die hemel geopen, en nie slegs ‘n oop deur in die hemel, soos in 4:1 nie. Die hemel is oopgemaak vir die wit perd wat die leërs van die hemel uitlei. Die ruiter op die witperd is bekend vir sy getrouheid en waarheid, en dat Hy met regverdigheid oordeel en oorlog maak. Dit is die derde groot gestalte van Christus in Openbaring (1:13-20: Iemand soos die Seun van ‘n mens = ‘n menseseun, met ‘n menslike gestalte. 5:1-14 ‘n Lam wat geslag is maar wat en staan). Die soldate-gestalte op die witperd is ryk, misterieus en kompleks.

Johannes sien eers die perd dan die een wat daarop sit (soos hy eers die troon gesien het en dan die een wat daarop sit, 4:2). Die wit perd is simbool van oorwinning (teenoor die bose ruiter wat verwoes, op ‘n wit perd sit, in 6:1-2). Hierdie ruiter oorwin met ‘n swaard wat uit sy mond kom en ‘n kleed wat bevlek is met sy eie bloed. (19;13,15). Sy kleed is met bloed bevlek nog voor die geveg begin, en sy oorwinning is nie op die tradisionele manier van doodmaak met die swaard nie, maar deur die getuienis van die Lam wat geslag is uit liefde vir die wêreld.

In 3:14 was Hy die ‘getroue en ware getuie’; hier die ‘getroue en ware’ regter en krygsman, wat ‘n regverdige oorlog voer; teenoor die dier en sy bondgenote wat ‘n onregverdige oorlog met geweld voer.

Die ruiter se oë, wat die venster na sy innerlike self is, is soos ‘n vlammende vuur, soos die Seun van die mens beskryf is in 1:14; 2:18. Daarmee kan Hy dwarsdeur die valshede en leuens van mense kyk en die waarheid aan die lig bring – met regverdigheid oordeel. Hy voer juis oorlog teen die valshede, misleidings en leuens van die dier en sy geselskap, wat die waarheid van God se goeie skepping verwring. Die deurdringendheid van sy oë word in 5:6 beskryf as die Lam se sewe oë – die sewe Geeste van God, nl. die Heilige Gees se veelvuldige en omvattende werking. Waar die sewe oë van die Lam ‘n aanduiding is dat Hy alles kan sien, is die oë soos ‘n vlammende vuur Christus se vermoë om deur die pretensies en valshede van hierdie wêreld te sien.

Baie koninklike krone op sy kop is simbole van sy mag. In die Nuwe Testament word net drie maal na ‘n koninklike kroon (diadema) verwys, al drie in Openbaring (12:3van die draak se sewe krone; 13:1 van die dier uit die see se 10 krone; 19:12 van Christus se baie krone, wat die draak en die dier se pertensie van wêreldregering troef). Die ander dra ‘n stefanos, ‘n oorwinnaarskroon van lourier gevleg: die heiliges (2:10;3:11), die ouderlinge (4:4,10), die ruiter van 6:2, die bose sprinkane (9:7), die vrou van 12:1, en in 14:14 die Seun van die mens.

Christus het ook ‘n misterieuse Naam, wat slegs Hy ken (v12; vgl 2:17). In dié gedeelte word vier van sy karaktertrekke beskryf: ‘getrou en waar’ (v11; vgl. 1:5 en 3:7), met ‘n geheime naam (v12), ‘Die Woord van God’ (v13; Jn 1:1) en op sy heup, waar ‘n soldaat se swaard gewoonlik hang, en op sy kleed ‘Koning van die konings en Heerser van die heersers’ om sy wêreldwye heerskappy aan te dui (v16; soos die letterlike Deutr 10:17; Mt 28:18). Slegs Christus ken die misterie van sy wese, wat die menslike verstand te bowe gaan, maar waarvan Hy iets aan ons openbaar met dié name.

Die leërs uit die oop hemel volg Hom ook op wit perde (v14) in sy aanslag om alles op hulle regte plek terug te sit soos God dit bedoel het. Die ruiters is almal geklee soos die bruid, Christus se volgelinge (19:8). Hulle is waarskynlik die getroue gelowiges met wit rein linne klere wat gewas en gebleik is in die bloed van die Lam (7:13-14) om die Lam te volg waar Hy ook al gaan (19:14; 14:4). Hulle is egter nie vegtende soldate nie, maar oorwinnaars, want die stryd is klaar gewen deur die regverdige Regter-Soldaat vir wie hulle volg.

Soos hierdie geveg eienaardig is, is sy wapens ook eienaardig: ‘n vlymskerp swaard (19:16; soos in 1:16; 2:12,16; vgl. Jes 49:2), Christus se woord en getuienis, wat die valshede van hierdie wêreld verslaan, is ‘n kragtiger wapen as die dier se leuens en misleidings, wat ineenstort en verkrummel wanneer dit met die waarheid gekonfronteer word.

Die ysterstaf waarmee Hy die nasies regeer (die woord vir regeer poimainoo word ook gebruik vir oppas deur ‘n herder), verwys na Ps 2:9 wat reeds in Op 12:5 bespreek is: Die herderstaf met ‘n ysterpunt beskerm die skape teen wilde diere, daarmee word afgedwaaldes skape teruggebring, en dit word op reise gebruik vir verdediging (Mk 6:8). Die Griekse woord vir ‘n staf, hrabdos word ook gebuik vir ‘n septer, die simbool van regering, die teken van die heerser se gesag. Die ystersepter waarmee sy volgelinge beskerm en gelei word, spel die oordeel uit oor die ongelowiges, die heidennasies (ta ethne), soos oor die ongelowiges in Tiatire (Op 2:27, waar Ps 2:9 ook aangehaal word).

‘Hy sal ook self die parskuip van die geweldige toorn van God, die Almagtige, trap’ – Op 14:19-20 ; vgl. Jes 63:1-3 wat verwys na ‘n oorwinning oor Edom (beteken ‘rooi,’ Gn 25:25,30). Edom het die Jode aangeval, maar die Persiese goewerneur Megabusos het Edom, sonder die hulp van die Jode, met geweld onderdruk. Dit word as ‘n ingrype van die Here beskou. Edom word dan die verteenwoordiger van almal wat die Here as hulle God verwerp (Eseg 25:12-13; 32:29; hfs. 35-36; Amos 1:11-12; Obadja 8; Mal 1:4). Jesus het die toorn van God oor die sonde aan die kruis gedra, en wie in Hom glo het die ewige lewe, maar wie aan die Seun ongehoorsaam is, bly onder die toorn van God (Jn 3:36).

Skrywer:  Prof Francois Malan