Die Openbaring aan Johannes – Jesus kom vir seker (22:6-11) – Francois Malan
22:6 Die engel van 21:1 getuig dat die woorde van hierdie boek Openbaring betroubaar en waar is, soos Christus self (1;5; 3:7,14; 19:11), wat die bron van hierdie boek en sy beelde is. In mensetaal beskryf hierdie boek God se doel en plan met hierdie wêreld. Met simbole en beelde uit die Ou Testament skilder die skrywer vir gewone gelowiges wat God se plan vir hulle toekoms is. Soos die profete van ouds kry die skrywer sy boodskap deur die Heilige Gees. Soos ‘n engel vir Johannes die beelde wys en verduidelik, lei die Heilige Gees die gelowige leser om die betekenis van die beelde te begryp.
22:7 ‘Kyk, Ek kom gou!’ Die versekering kom van Jesus self. Dit verwys na sy wederkoms aan die einde van die mensgeskiedenis (3:11) en word herhaal in 22:12,20.
Die woord ‘wederkoms’ kom nie in Openbaring voor nie, maar reeds in Mt 24:3,27,37,39 word verwys na sy skielike en onverwagse koms (die woord wat daarvoor gebruik word, parousia verwys na ‘n koms en persoonlike teenwoordigheid); 2 Ts 2:1, 8: met die koms (parousia) van ons Here Jesus Christus…sal Jesus deur die asem van sy mond die wettelose mens uitwis – ja, Hy sal hom deur die glans van sy teenwoordigheid (parousia) vernietig; 1 Kor 15:23: wanneer almal in Christus lewend gemaak word; 1 Ts 5:23: dat God ons volledig na liggaam siel en gees vlekkeloos bewaar totdat ons Here Jesus Christus kom; 1Ts 2:19: dan sal die gelowiges vir Paulus tot roem wees; 1 Ts 3:13: sodat julle met die koms van ons Here Jesus…vlekkeloos in heiligheid voor ons God en Vader kan wees; 1 Ts 4:15: lewendes by die koms van die Here sal beslis nie gestorwenes voor wees nie; Jak 5:7: dat ons geduldig sal wees tot by sy koms; 2 Pt 3:4: wat het geword van die belofte van sy koms?; 1 Jn 2:28: bly in Hom, sodat ons vrymoedigheid kan hê wanneer Hy verskyn en nie met sy koms deur Hom in die skande gestel word nie. Die woord parousia verwys na die koms van Jesus om aktief teenwoordig te wees –hier om te oordeel.
In Mat 24:36 sê Jesus: Van daardie dag en uur dra niemand kennis nie, selfs nie die engele van die hemele nie en ook nie die Seun nie, net die Vader alleen. 2 Petrus 3:8-9 sê: By die Here is een dag soos duisend jaar, en duisend jaar soos een dag. Die Here stel nie die belofte uit, soos party mense dink nie. Inteendeel, Hy is geduldig met julle, omdat Hy nie wil hê sommige mense moet verlore gaan nie, maar dat almal tot bekering moet kom.
Op die versekering van Jesus se koms volg die sesde van die sewe seëninge in Openbaring. Soos die vorige vyf veronderstel die seën, vir dié wat vashou aan die woorde van die profesie van hierdie boekrol, geluk en vreugde deur God se genade (1:3; 14:13; 16:15; 19:9; 20:7). Dit vra volharding om Jesus te volg onder versoekings en verdrukkings, – die werk van ‘n profeet is om die woord en wil van God aan mense oor te dra.
Die hele boek word omraam met die seën van 1:3 en 22:7 aan hulle wat die woorde van hierdie boek vashou en daarvolgens lewe. Dit gaan oor Jesus se koms na die wêreld, die eindtyd wat naby is. Daarom moet ons God aanbid (22:9) en heilig, dit wil sê dat ons hele lewe aan Hom toegewy word (22:11).
22:8-11 Die engel se laaste woorde.
Hoewel die engel in 19:10 vir Johannes gesê het om hom nie te aanbid nie, is Johannes in vervoering oor al die dinge wat hy gesien en gehoor het, en hy val in aanbidding neer voor die voete van die engel wat hom begelei het. Hy word weer vermaan om nie soos die afgodsdienaars ‘n skepsel van God te aanbid en te vereer nie. ‘Val voor God in aanbidding!’
Daniël het opdrag gekry om die openbarings wat hy ontvang het geheim te hou en om die boek te verseël tot die eindtyd toe (Dan 12:4). Nou het die eindtyd aangebreek en is die opdrag aan Johannes om nie die woorde van die profesie van hierdie boekrol te verseël nie, want die bestemde tyd is naby. Dit moet dien as aanmoediging aan gelowiges om te volhard in geloof in Jesus, en as waarskuwing aan ongelowiges. Dit blyk uit die waarskuwings en opdragte aan die twee groepe:
Soos in Romeine 1:24,26, 28 gee God die mense, wat Hom nie wil aanbid nie, oor aan die begeertes van hulle harte, aan hulle verwerplike denkwyse, aan die lewe wat hulle gekies het. Solank as wat hulle die rug draai op God en sy verlossing in Christus word hulle al harder en al vaster aan hulle verkeerde lewenswyse: wie onreg pleeg, moet nog meer onreg pleeg; wie moreel onrein is, moet nog meer onrein word.
Die wat regverdig is – volgens wat God vereis nl. om deur Christus in die regte verhouding tot God te lewe – moet nog meer regverdig word – moet op dié pad voortgaan. Die Gees is juis besig om hulle al meer te verander om soos Christus te word (vgl. 2 Kor 3:18).
Wié heilig is – aan God toegewy lewe, moet nog meer heilig word – deur al meer te lewe in die liefde van God, deur die Heilige Gees wat met die onselfsugtige liefde van God in ons woon.
Skrywer: Prof Francois Malan