Die strik van tradisie
Make no mistake: to be at peace with your sin is to be at war with God. —Kevin DeYoung
Die strik van tradisie
Tradition is the living faith of the dead, traditionalism is the dead faith of the living. And, I suppose I should add, it is traditionalism that gives tradition such a bad name – Jaroslav Pelikan
Jesus se kwaaiste woorde was vir die godsdiensleiers van sy dag. Van sy kwaaiste woord vir hulle was dat hulle tradisie bo God verhef het. Tradisie kan goed of sleg wees. Tradisie herinner ons aan belangrike gebeure en waarhede. Daar is sekere gesinstradisies wat baie doen om die verhoudings in die gesin te versterk.
Die probleem is wanneer tradisie sy betekenis verloor het. Dan kan tradisie ‘n negatiewe impak hê. Die boodskap is net te belangrik dat die metode van oordrag die betekenis daarvan ondermyn. Dieselfde geld vir die kerk en die evangelieboodskap wat aan ons toevertrou is.
Wat is tradisie? Daar is sekere tradisies – soos die liturgie in sekere kerke – wat goed is. Die probleem kom as ons tradisies nie op die fondament van die evangelie gebou is nie, maar op die kultuurmilieu, maar as die waarheid van die evangelie voorgehou word. Die probleem is dat as ‘n gemeente groei, word dit in daardie tyd vasgevang – dit hou aan om die kultuur van daardie tyd uit te druk. So mag ons glo dat ons Europese struktuur van kerkmusiek vereis word van alle ware Christene. Dit is tog nie reg nie.
Baie denominasies het vyftig jaar gelede gefloreer. Omdat sekere denominasie gefloreer het, hou hulle styf vas aan die tradisies van daardie tyd. Hulle word in daardie tyd vasgevang. As ons lief is vir ‘n besondere tyd wat vir ons van sosiale betekenis is, sukkel ons altyd met die huidige kultuur – dit verskil net te veel. As ons vasklou aan ons tradisies beteken dit dat ons meer waarde heg aan ons kultuuruitdrukkings as die mense wat God tans op ons pad plaas.
As gemeentes in hierdie strik trap, skep dit ‘n waardesisteem wat homself bevestig. As so ‘n gemeente planne maak vir die toekoms kyk hulle terug na wat in die verlede gewerk het. So byvoorbeeld sal so ‘n gemeente dieselfde liedere oor en oor sing. Daarom het gemeentes wat “suksesvol” was in een tydperk, probleme om aan te beweeg in ‘n nuwe tydperk. Hoekom? Hulle weet wat werk en weier om te verander.
Baie van ons gemeentes is ‘n sigbare herinnering dat ons meer waarde aan ons subkulture as aan die mense wat God tans op ons pad stuur, heg. Kultuur is altyd besig om te verander. As ons die boodskap van die evangelie op ‘n betekenisvolle manier wil oordra, moet gemeentes ook verander. Ons moet dieselfde boodskap oordra, maar op wyses wat relevant vir die huidige kultuur is. Die boodskap moet sin maak vir die kultuur om ons. Ons moet altyd getrou aan die boodskap bly. Ons moet geloofsgemeenskappe word wat God se koninkryk weerspieël vir die mense om ons.