Die verhaal van die donkie

“When I give food to the poor, they call me a saint. When I ask why the poor have no food, they call me a communist.” – Dom Helder Camara, Katolieke aartsbiskop van Olinda en Recife, Brasilië

Die verhaal van die donkie

Die donkie word wakker. Hy dink terug aan die opwindendste dag in sy lewe. Nooit tevore het hy so trots gevoel nie. Hy loop dorp toe en kry ‘n groepie mense by die put. “Ek sal myself aan hulle wys,” dink hy. Maar hulle sien hom nie raak nie. Hulle gaan maar voort om water te skep en gee geen aandag aan hom nie.

“Gooi julle klere neer,” sê hy. “Weet julle nie wie ek is nie?” Hulle kyk na hom in verbasing. Iemand slaan hom op sy boud en sê hy moet aanbeweeg. “Treurige heidene!” sê hy vir homself. “Ek sal na die markplein toe gaan waar al die goeie mense is. Hulle sal my onthou.”

Hy stap na die markplein. “Die palmtakke! Waar is die palmtakke?´skreeu hy. “Gister het julle palmtakke voor my gegooi.” Daar gebeur dieselfde ding. Niemand gee enige aandag aan hom nie.

Seergemaak en verward gaan hy huis toe – na sy ma. Sy sê vir hom: “Dom kind. Besef jy nie dat sonder Hom jy net ‘n gewone donkie is nie?”

[Hierdie is ‘n storie Palm Monday van Rice.]