Ek is ‘n woordvoerder vir Christus

I have long ago learned not to court the applause of the world, and have become hardened to the ingratitude of the many. — John Calvin

Ek is ‘n woordvoerder vir Christus

Is Christene net geloofwaardig as hulle oor godsdienstige sake praat? Het ons die reg om oor politieke of morele of ekonomiese sake te praat? Is ons nie almal woordvoerders vir ons geloof in die wêreld nie? Die antwoord is natuurlik ja. Die grootte van ons gehore mag verskil, maar nie die verpligting om te praat nie.

Hoe doen ons dit? Dallas Willard gee ‘n paar riglyne:

• My begeertes is altyd sekondêr tot dit wat goed is vir die gemeenskap. My eie persoonlike begeertes kan nie die enigste riglyn vir my optrede wees nie.
• Ek moet die goeie nuus wat God vir die wêreld bied in my optrede, karakter, woorde, besluite en verhoudings duidelik maak.
• As dit kom by ekonomiese en sosiale sake kan ek nie sê ek staan los van die politiek nie. Die lewe en my geloof is polities van aard. Ek gaan egter nie deur politieke speletjies die wêreld verander nie.
• Ek kan my nie beperk tot net ‘n deel van die evangelie nie. Die evangelie raak die hele skepping – nie net ons ewigheidsbestemming nie.
• Hoe meer tevrede ek is met my eie plek, hoe meer invloed sal ek hê. Voortdurende frustrasie, jaloesie en ontevredenheid met my lot in die lewe lei tot ‘n lewe van wanhoop en chaos en nie vreugde en duidelikheid nie
• Ek is in ‘n voortdurende proses om my roeping op aarde uit te werk en uit te leef.
• Omdat ek ‘n beelddraer van God is, moet ek daardie beeld weerkaats – ook teen armoede en verlies aan waardigheid.
• Ek moet die koninkryk van God soek en vertrou dat God alles wat ek nodig sal hê, sal voorsien.
• Ons moenie net teen immorele idees en waardes praat nie, maar ook teen immorele sisteme en prosesse wat lei tot ongeregtigheid en onderdrukking van die armes. Doen wat reg is.

‘n Paar riglyne, maar baie om oor na te dink.