Ek wil erken word
“Grace is not opposed to effort, it’s opposed to earning.” —Dallas Willard
Ek wil erken word
Mense wil graag deur ander erken en bewonder word. Jesus se dissipels is nie immuun teen hierdie neiging nie – hulle stry oor die beste posisies (Luas 9:46 – 48). Ons kry dit ook in Paulus se gemeentes: Moet niks uit selfsug of eersug doen nie, maar in nederigheid moet die een die ander hoër ag as homself (Filippense 2:3); Wees eensgesind onder mekaar. Moenie hooghartig wees nie, maar skaar julle by die nederiges (Romeine 12:16).
Hierdie beheptheid met eer kry ons deur die eeue en in alle kulture. Maar God se evaluereing van ons niche in sy koninkryk stem nie ooreen met ons eie evaluering van ons waarde nie.
Die gelykenis oor beskeidenheid en gasvryheid (Lukas 14:7 – 14) verwerp ‘n sisteem van dominansie geskep deur sosiale en godsdienstige instellings. Lukas se ideaal is dat verhoudings in die geloofsgemeenskap deur gelykheid gedefinieer moet word. Jesus verwerp ook diegene wat die sosiale leer klim en sosiale stratifikasie – iets wat baie algemeen in die antieke wêreld was.
Nature has made us … enthusiastic seekers after honour, and once we have caught, as it were, some glimpse of its radiance, there is nothing we are not prepared to bear and go through in order to secure it – Cicero.
Die aanvaarde gesindheid van gelowiges is egter een van nederigheid – in hulle verhouding met God, in hulle diens aan die behoeftiges en in hulle verhouding met ander.