ŉ Ete saam met God (die Nagmaal)

Die aand voor Jesus gekruisig is, het Hy ŉ laaste maal saam met sy dissipels geëet. Hy het hulle toe gevra om as Hy weg is, gereeld saam te eet en dan aan Hom te dink. Hy het brood gevat en dit gebreek en gesê hulle moet die brood eet; dit is soos sy liggaam wat natuurlik vir hulle aan die kruis gebreek is. Hy het toe wyn gevat en gesê hulle moet dit drink; dit is soos sy bloed wat gevloei het om op die manier vir hulle vrede met God te maak. So moet hulle dus gedurig aan Hom en wat Hy vir hulle gedoen het, bly dink.

Die brood en wyn was natuurlik goeie tekens. Brood was destyds deel van elke maaltyd. Hulle het dit gebruik as lepels om die sous uit die bakke te skep, as servette om hulle hande mee af te vee… sonder brood kon ŉ mens kwalik eet. Om dit as teken te gebruik was ideaal, want dit was altyd deel van die ete. Net so was wyn ook gewoonlik deel van etes.

Die mense saam met wie jy geëet het, het ook destyds iets van jou gesê. Jy het nie sommer enigeen uitgenooi om saam met jou te eet nie. Jy het net jou vriende genooi. ŉ Mens kon dus sien wie jou vriende is deur te kyk saam met wie jy eet. Daarom was die Fariseërs dikwels ontsteld as hulle sien die sondaars eet saam met Jesus. Maar wat hulle nie verstaan het nie, was dat die sondaars natuurlik die mense was vir wie Jesus aarde toe gekom het. Daarom is nagmaal ook net vir gelowiges, ja, vir die familie van God.

Ons hou vandag nog nagmaal – dan dink ons spesiaal terug aan wat Jesus vir ons gedoen het. Ons doen dit as gelowiges saam, omdat ons sy vriende is.

Boek: Geloof in Aksie-Bybel
Skrywers: Prof Jan van der Watt, Dr Stephan Joubert, Dr Johan Smith
Uitgewers: Christelike Uitgewers Maatskappy