Geloofsvrae: Die almag van God en sonde

Geloofsvrae: Die almag van God en sonde – Adrio König

Die almag van God, en sonde en lyding

Elders is al opmerkings gemaak oor die mag of die almag van God. Daar is dit gestel dat God se almag in elk geval nie kan beteken dat Hy enigiets kan doen nie. Hy kan nie dinge doen wat logies teenstrydig is nie, en Hy kan ook nie dinge doen wat in stryd met sy wese is nie, bv om sonde te doen.

Uit die geskiedenisse in die Bybel is dit ook duidelik dat God nie altyd dadelik kan regkry wat Hy wil nie. Die talle kere wat die profete die volk in die Naam van God oproep tot bekering sonder dat hulle luister, getuig hiervan. Die feit dat God nie wil hê dat ons sy wet moet oortree nie, maar dat ons dit tog doen, getuig ook daarvan, netsoos die feit dat Jesus in sekere omstandighede sekere dinge nie kan doen nie (Mark 6:5).

Ons sal moet probeer om hierdie fasette van ons geloof in ons siening van God se mag in te bou. Ons vra Hom om ons te bewaar, byvoorbeeld op ‘n lang reis. Soms kom ons tog in ‘n ongeluk, selfs ‘n fatale een. Hoe nou?

Mense wat sondermeer en probleemloos glo dat God se almag beteken dat Hy enige oomblik alles kan regkry wat Hy wil, beland soms in ernstige geloofsprobleme. Hulle kan eenvoudig nie verstaan waarom hulle in ‘n ongeluk beland nie. Hulle het Hom dan om bewaring gevra, en hulle glo sy beloftes.

Daar is ‘n paar uitweë wat taamlik algemeen is: óf ons het nie reg gebid nie, óf ons was in ‘n ander opsig ongehoorsaam aan Hom en nou straf Hy ons daarvoor, óf God het ‘n goeie, onbekende doel met ons ongeluk. Elkeen van hierdie uitweë het natuurlik weer sy eie probleme.

Is dit ook moontlik om soos volg op so ‘n situasie te reageer: God bewaar sy kinders sover as Hy kan, maar weens mense se sonde kan Hy nie altyd nie, netsoos Hy nie altyd daarin slaag om mense te oorreed om hulle te bekeer of sy kinders te oorreed om sy wil te doen nie? God kry dit nie altyd reg om te verhoed dat iemand ongehoorsaam aan Hom is en hom dronk drink en in ons vasry nie.

‘n Moontlike reaksie hierop sou wees dat ons nie meer op God sal kan vertrou as Hy nie dadelik alles kan doen wat Hy wil nie. As Hy ons wil beskerm maar Hy kry dit nie reg nie, sal dit nie help om tot Hom te bid nie.

Is dit regtig so? Ouers kan nie hul kinders altyd met al hul probleme help nie. Maar die kinders hou nie om daardie rede op om met hul probleme na hul ouers toe te kom nie. Selfs as die ouers die kinders nie met ‘n bepaalde probleem kan help nie, kom hulle nog altyd en bespreek dit saam en probeer ‘n uitweg kry. Hulle vertrou hul ouers nie omdat die ouers se hulp onfeilbaar is nie, maar omdat die ouers hulle liefhet en alles wat hulle kan, vir die kinders doen.

Kan ons hierdie analogie op ons verhouding met God toepas? Hoe kan God nou my gebed vir my dogter se bekering verhoor as sy haar nie wil bekeer nie en al die roepstemme van God weerstaan? Maar dit help nog altyd om met hierdie probleem na God te gaan. Daar is nog altyd troos en raad by Hom. Saam stry ons voort om haar te probeer oortuig.

Maar beteken dit dan nie dat ons in ‘n baie onveilige wêreld leef waar slegte dinge met ons kan gebeur nie? Natuurlik! En wie dit met die hulp van ‘n voorsienigheidsgeloof probeer ontken, steek sy of haar kop soos ‘n volstruis in die sand. Die klipharde werklikheid waarvan die Bybel vol is, is dat daar vreeslik baie dinge teen die wil van God gebeur, dinge wat God in Bybeltye probeer verhoed het (deur sy wet, die profete, en op baie ander maniere) maar nie altyd kon regkry nie omdat mense aan Hom ongehoorsaam was. En dit is nie net met ongelowiges wat daar vreeslike dinge as gevolg van hulle sonde gebeur nie. Ook God se kinders ly soms erg. Mense rig vreeslik baie ellende op aarde aan.

Hoe dit moontlik is dat mense aan God ongehoorsaam kan wees, is ‘n baie moeilike vraag wat elders bespreek is. Maar die feit dat dit oor en oor gebeur, is eenvoudig deel van die werklikheid waarin ons (tans nog! ) leef. Daar is oorweldigende getuienis hiervoor in die Bybel.

Dit was teen God se wil dat sy volk in Egipte verdruk is, maar dit het ‘n tyd geneem voordat Hy hulle daarvan kon bevry. God was fel teen Auschwitz, maar Hitler wou nie luister nie. God het apartheid van die begin af veroordeel, maar die verantwoordelike instansies wou nie luister na die talle roepstemme wat Hy na hulle gestuur het nie. As ons Hom vertrou omdat ons glo dat Hy alles altyd dadelik kan regkry, glo ons anders in Hom as wat die Bybel ons leer. En as ons probeer argumenteer dat al hierdie sonde en ellende tog maar eintlik deur Hom beskik is en dus sy verborge wil is, maak ons die Bybel ongeloofwaardig. Die profete kan nie in die Naam van God die volk tot bekering oproep maar al die tyd is dit tog die beskikking van God dat die volk so onbekeerlik moet bly nie.

Ons belydenis van God se almag is ‘n loflied op die wonderlike dinge wat Hy doen (waarvan die Bybel vol is en waarvan baie van ons kan getuig), nie ‘n resep wat beteken dat niks in die wêreld kan skeefloop nie.