Genesis 3 en die kruis

God has always saved the church, not by theological pacifists but by sturdy contenders for the truth.— Machen

Genesis 3 en die kruis

In ‘n vorige blog het ons na die vernietigende gevolge van die sondeval gekyk. Genesis 3 op sy eie is ‘n treurige storie.  As gevolg van Jesus moet alle gedeeltes in die Bybel in die lig van die kruis gelees word. Dit geld veral vir Genesis 3.

Die kruis gaan oor verlossing en versoening. Versoening beteken die herstel van stukkende verhoudings. Dit geld nie net vir ons verhouding met God nie, maar ook ons verhoudings met die hele skepping. Die kruis keer dus die impak van die sondeval om en open die moontlikheid om ‘n lewe te leef in ooreenstemming met die oorspronklike bedoeling van die skepping. Ons leef egter in ‘n tyd waar die volle herstal van alle dinge nog wag vir Christus se wederkoms. God sal egter sy oorspronklike doel bereik.

Kom ons kyk weer na die agt negatiewe gevolge van die sondeval en wat die kruis beteken in elke gebied.

• Van ongemaklik met ons liggame na leef in vrede met ons liggame. Dit beteken ons verander die manier waarmee ons na onsself kyk. Oë wat versoen is, sien oral skoonheid. Vra God dat jy die skoonheid wat reeds aan jou gegee is, sal raaksien. Sien dit ook in elke ander persoon raak.
• Van wegkruip vir God tot die omhelsing van sy teenwoordigheid. In die nuwe aarde wat kom, is ‘n groot bron van vreugde juis dat God by ons is. As Christus regeer, verdwyn die skeiding tussen hemel en aarde en God se teenwoordigheid is meer ooglopend.
• Van blameer na belydenis en aanvaarding van verantwoordelikheid. Adam en Eva blameer ander, want hulle het geen konsep van vergifnis gehad nie. In die herstelde wêreld sal ons verantwoordelikheid aanvaar. Hoekom? Ons het ‘n beeld van God wat ons roep vir verantwoording sodat vergifnis en versoening moontlik is.
• Van slange na ‘n wêreld met ‘n beter naam. Voor die sondeval was Adam nie bang vir slange nie – hy het immers hulle name vir hulle gegee. Met versoening kom ‘n opdrag om ‘n beter wêreld te bou, al verlang ons na ‘n nuwe hemel en aarde. Ons is immers op pad na daardie nuwe aarde.
• Van geboortepyn na die kerk as familie. Diegene wat in Christus versoen is, vorm nou ‘n nuwe familie – die kerk. Die kerk moet ‘n model wees van hoe ‘n familie werk. Die kerk se inklusiwiteit, aanvaarding van diversiteit en viering van elke lidmaat se gawes, sowel as sy staan langs mense in vreugde en hartseer, is ‘n teken van hoe families veronderstel is om te werk.
• Van dominerende manlik-vroulike verhoudings tot langs mekaar. Ons vergeet dikwels dat Adam wat oor Eva heers ‘n gevolg van die sondeval was. Ons moet weer aanspraak maak op die oorspronklike visie van sy-aan-sy verhoudings. Elke persoon moet weer volledig word waarvoor hy/sy geroep is.
• Van werk wat dorings produseer tot werk as roeping. Oorspronklik was werk ‘n vreugde. Na die sondeval word dit ‘n stryd teen dorings en dissels. Ons moet die oorspronklike visie van werk as ‘n roeping herwin. Ons moet ook verseker dat dit vir alle mense moontlik is.
• Van dood as die vyand na dood as die ingang na die ewigheid. As die gevolg van sonde die dood is, is God se gawe deur die kruis die toegang tot ‘n ewige lewe. Die bewustheid van hierdie sekerheid moet elke gebeurtenis omkeer – dit gee aan ons krag en hoop om in die lig van die ewigheid te leef.

Die kruis verander alles. Dit herstel wat verlore was; dit maak alles beter as wat dit vantevore was. Aan die kruis sien ons hoe diep God se liefde vir ons is – dieper as wat ons ooit verwag het.