Heiligmaking

What saves a man is to take a step. Then another step – C. S. Lewis.

Heiligmaking

J. C. Ryle het meer as ‘n eeu gelde sy klassieke werk – Holiness – geskryf. Hy definieer heiligmaking soos volg: An inward spiritual work which the Lord Jesus Christ works in a man by the Holy Ghost, when He calls him to be a true believer. Nadat hy die begrip gedefinieer het, noem hy die verskille tussen ware en vals heiligmaking.

Ware heiligmaking is nie:

• Praat oor godsdiens nie. Ons hoor so baie van die evangelie dat ons heel familiêr raak met al die woorde en sinsnedes.  Ons praat dikwels baie gemaklik oor leerstellings dat ons naderhand self glo dat ons Christene is. Maar Christus verwag dat ons meer as net ons tong vir sy diens gee.
• Tydelike godsdienstige gevoelens nie. ‘n Reaksie na vals godsdienstige opgewondenheid is ‘n dodelike siekte vir die siel. As die duiwel slegs tydelik in die hitte van ‘n herlewing uitgedryf word, en mettertyd terugkeer na sy huis, is dit erger as vantevore.
• Uiterlike vormdiens en uiterlike toewyding nie. Uiterlike godsdienstigheid dien dikwels as plaasvervanger vir innerlike heiligheid – maar dit skiet ver tekort van wat heiligheid werklik is.
• Doen nie af en toe die regte dinge nie. Heiligmaking is nie soos ‘n pomp wat net water spuit as dit deur iemand anders gepomp word nie. Heiligmaking is soos ‘n standhoudende fontein waarvan die stroom voortdurend vloei – spontaan en natuurlik.

Ware heiligmaking is:

• Respek vir God se woord en gereelde pogings om in ooreenstemming met sy wet te leef. Dieselfde Heilige Gees wat die gelowige van sonde oortuig en hom na Christus vir vryspraak lei, lei hom na die wet – ‘n gids in die najaag van heiligmaking.
• ‘n Voortgesette poging om die wil van Christus te doen – om te leef volgens sy praktiese voorskrifte. As ons glo dat Christus se voorskrifte, soos ons dit in die evangelies kry, nie bedoel is om te lei tot heiligmaking nie, is jy ‘n dom persoon. Die Christen moet daagliks in sy alledaagse lewe aan hierdie voorskrifte aandag gee.
• ‘n Voortgesette begeerte om te leef volgens die standaarde wat Paulus aan die kerke in sy briewe voorgehou het. In sy briewe kry ons ‘n reeks eenvoudige, praktiese rigtingwysers oor die Christen se plig ten opsigte van elke verhouding in sy lewe, sy daaglikse gewoontes, sy humeur en sy gedrag teenoor ander.
• Voortgesette aandag aan die gawes – veral die liefde. So ‘n persoon sal goed doen en probeer om die hartseer te verminder en die blydskap van ander om hom te vermeerder.
• Voortdurende aandag gee aan onderwerping aan God se wil. Heiligmaking word gekenmerk deur nederigheid, geduld en vergifnis.

Ten spyte daarvan dat dit so lank gelede geskryf is, bly dit steeds waar.