Hoe bou ek ‘n verhouding? (Deel 2)
Hoe bou ek ‘n verhouding? (Deel 2) – Wynand de Wet en Anna Steyn
Ons kyk na blywende gemeenskaplikhede as ʼn gesonder alternatief vir emosionele gemeenskaplikhede. In so ʼn verhouding moet ek eers bepaal wie ekself is. Daarna kan ek soek na blywende gemeenskaplikhede.
In deel 1 van ons bespreking oor die tipe dinge wat ek moet vind om n’ verhouding met n’ lewensmaat te bou is uitgewys dat “emosionele gemeenskaplikhede” n’ moontlike hulpmiddel kan wees, maar tog ook heelwat gevare inhou. In hierdie gedeelte word na “blywende gemeenskaplikhede” as n’ gesonder alternatief gekyk:
Blywende gemeenskaplikhede is die dinge wat uit my wortels kom. Die dinge wat ek geleer het daar waar ek groot geword het en wat vir my lekker is. Ek hou dalk van kleinsaf van fliek, stap, kampeer, teater, bergklim, rugby, kerklike bedrywighede, ensomeer.
By die bou van ʼn verhouding of die keuse van ʼn lewensmaat moet ek eerstens bepaal wie ekself is, wat is die dinge waarvan ek hou en daarvolgens moet ek ʼn maat kies. Dit is nie selfsugtig nie. Blywende gemeenskaplikhede het ook op sy beurt slagysters waarop ek bedag moet wees. Só moet ek ook versigtig wees om nie net die dinge te doen wat vir my meisie belangrik is soos, swem, draf en gym nie. Ek kan my dalk verbeel dat dit ook my belangstellings is en ek is dalk vol ywer en entoesiasme om dit te doen, maar kort voor lank gaan al hierdie aktiwiteite nie meer vir my lekker wees nie, want dit is nie ek nie. Ek gaan nie meer só gelukkig wees nie en die verhouding gaan begin verflou en verwydering gaan intree. Ja, ek kan dalk met ʼn masker op daarmee volhou, maar met hoeveel spanning en konflik gaan só ʼn verhouding gepaard? Is dit wat ek regtig wil? Watter effek het só ʼn verhouding op my gesin en die mense om my? Soms tree ons ook so vinnig in die huwelik dat wanneer hierdie gemeenskaplikhede begin verflou, is ons reeds getroud en raak ʼn egskeiding die oplossing, omdat ons nie eerlik met onsself en met mekaar was nie.
Verder kan ʼn meisie dalk só beïndruk wees met die mooi jong man se sangtalent of sy posisie in ʼn sportspan of al sy besittings dat sy haarself totaal en al daarin inleef en heeltemal van gemeenskaplikhede en haar eie behoeftes vergeet. ʼn Verhouding of huwelik wat op sulke gronde gebaseer word, gaan van my baie opofferings vra en my eie menswees en belangstellings gaan waarskynlik nooit ter sprake kom nie? Gaan ons dalk maar net “saam wees” in die kalklig en nie regtig “gelukkig getroud” wees nie. Wanneer ʼn jong man ʼn mooi geboude meisie kies, met ʼn bepaalde haarkleur, gewig, ensomeer is ek weer besig met eienskappe van verbygaande aard en met verloop van tyd het hierdie eienskappe verdwyn en het ons niks meer in gemeen nie en is “ons maar net saam.” Ek moet dus baie versigtig wees met my motief in die keuse van ʼn lewensmaat.
As ek, as jongmens, vir ʼn tydperk bietjie wil wegbreek van my gesin van herkoms na ʼn nagklub en bietjie iets anders wil ondervind, kan ek dalk daar ook ʼn lewensmaat ontmoet. Die vraag is of ek my op die lang duur met hierdie aktiwiteite kan vereenselwig as ek nie so groot geword het nie? Is dit werklik ek of gryp ek tydelik hierna om anders te wees, om aanvaarding te kry of ʼn “statement” te probeer maak? Die gevaar is dat ek in hierdie tydperk ʼn verhouding kan aangaan wat ek lewenslank kan berou, omdat ek op die lang duur uitvind dat dit nie is wat ek regtig wil nie.
Suksesvolle verhoudings kom, soos reeds genoem, tot stand deur ʼn lewensmaat te kies aan die hand van wie ekself is en waar ek my bevind. As ek daarvan hou om te fliek, kan dit dalk ook die plek wees waar ek ʼn lewensmaat gaan vind, want dit is dalk ons albei se belangstelling van kleinsaf. Dit sal ek weet as ons oor ʼn tydperk mekaar telkens by die fliek raakloop en ons oor die verskillende flieks begin gesels en wat ons voor- en afkeure is en watter nuwe flieks eersdaags gaan vertoon. Só gaan ons oor ʼn tydperk agterkom watter ander gemeenskaplikhede ons ook het. As gelowige en op my geloofspad vind ek ook ʼn gelowige maat met wie ek ʼn klomp dinge ten opsigte van my geloof kan deel. Die gemeenskaplikhede bevorder ons kommunikasie, ons kennis van mekaar en ons begin om al meer dinge saam te doen en só word ons geesgenote en begin vir mekaar lief word en raak onafskeidbaar van mekaar.
Die samebindende faktore van ʼn suksesvolle verhouding is die blywende gemeenskaplikhede, dit wil sê die dinge wat uit my en my lewensmaat se wortels kom. Dit is ook belangrik dat ons na soveel as moontlik blywende gemeenskaplikhede moet kyk, want hoe meer sulke gemeenskaplikhede daar is, hoe meer het ons vir mekaar te sê en hoe meer saamdoen geleenthede is daar, wat ons verhouding al sterker maak. Ons moet ook aanvaar dat daar verskille sal wees, aangesien ons uit twee verskillende wêrelde kom. Ons moet ons verskille respekteer en met behulp van effektiewe, oop kommunikasie uitbalanseer. Ons moet altyd geleenthede effektief benut, waarvan die volgende ʼn voorbeeld is:
Meneer Y hou daarvan om te gaan rugby kyk, maar dit is nie sy vrou se belangstelling nie. Mevrou Y het ʼn vriendin, waarvan meneer Y nie hou nie. Só, as meneer Y gaan rugby kyk, kuier mevrou Y by haar vriendin. Vanaand gaan eet meneer en mevrou Y saam uit, waarvan albei hou en almal is gelukkig.
Dit is dus van uiterste belang dat ʼn verhouding oor ʼn lang genoeg periode moet strek om die nuwe besem wat só skoon vee werklik te beproef. Dikwels is die enigste gemeenskaplikheid van ʼn oorhaastige huwelik, die kinders wat daaruit gebore word. Sodra die kinders die huis verlaat, land die huwelik in die skeihof, want nou is die enigste gemeenskaplikheid nie meer daar nie en jou lewe het ver gevorder en jy is maar weer alleen, maar nou met baie vrae, bitterheid en verwyte.
Dus: gebruik jou TYD!!! Kyk net na hierdie interessante teksgedeelte in Deuteronomium 24:5,
“Wanneer ‘n man pas getroud is, mag hy nie saam met die leër optrek om te gaan oorlog maak nie. Hy mag ook nie met enige verpligting belas word nie. ‘n Jaar lank moet hy van alles vrygestel wees om sy vrou met wie hy getroud is, gelukkig te maak.”
Gegewe die destydse gebruike van “mans” en “vrouens” wat oor die algemeen sommer deur ouers aan mekaar toegeken is, is dit tog só opvallend dat hulle steeds besef het hoe belangrik dit is dat hierdie twee mense wat nou saamgevoeg is wel voldoende TYD moet hê om mekaar deeglik te leer ken, hul “gemeenskaplikhede” te ontdek en werklik “gelukkig” te wees!
Deesdae is dit uiteraard anders: ek en jy het die VRYHEID VAN KEUSE! Daarom is dit só belangrik om nou vóór die huwelik TYD te gebruik om mekaar reeds in hiérdie fase deeglik te leer ken, blywende gemeenskaplikhede te identifiseer en dus seker te maak dat ons mekaar wel sal aanvul en gelukkig maak!
Outeur: Dr Wynand de Wet en Dr Anna Steyn