Hoe God se roeping van versoening ontvou

Zeal and sincerity and fervour are no proof whatever that a man is working for Christ, and ought to be believed – J. C. Ryle

Hoe God se roeping van versoening ontvou

C. Christopher Smith en John Pattison het onlangs ‘n boek, Slow Church, geskryf wat besig is om baie aandag te geniet. Ek gaan ‘n aantal blogs aan hierdie boek spandeer.

Dink net ‘n oomblik na oor die groot diversiteit van God se skepping. Die sending van God fokus op die verlossing en versoening van ‘n diverse skepping. Hoe gaan Hy dit regkry? Daar is nie universele oplossings nie. God is besig om die hele skepping te versoen, maar sy versoening gee aandag aan diversiteit – Hy ontken nie diversiteit nie. Dit word beliggaam in geloofsgemeenskappe van alle soorte wie se lede met God, met mekaar en met hulle naastes versoen word.

Na Jesus se kruisdood en opstanding het sy dissipels oor die hele wêreld versprei. Hulle vestig oral gemeentes – manifestasies van Christus se liggaam op spesifieke plekke. Hierdie geloofsgemeenskappe het mekaar ondersteun en saam volwasse geword. Dan sal ons, sy kerk, soos ‘n volgroeide mens wees, so volmaak en volwaase soos Christus (Efesiërs 4:13). Die menswording van Christus duur nog voort – in die liggaam van Christus – die kerk. Deur geloofsgemeenskappe gewortel in spesifieke plekke wat Christus op so ‘n wyse beliggaam dat Hy deur die mense in die gemeenskap ondervind en gesien kan word. God versoen die skepping plek vir plek deur ‘n geloofsgemeenskap wat by mense betrokke is. Die Benediktyne noem dit stabiliteit.

Volgende keer gaan ons na twee groot probleme kyk: hipermobiliteit en individualisme.