Hoe hanteer ek diegene wat van my verskil? (4)
The safest road to Hell is the gradual one — the gentle slope, soft underfoot, without sudden turnings, without milestones, without signposts – C. S. Lewis
Hoe hanteer ek diegene wat van my verskil? (4)
The Biologos Forum is ‘n webblad waar artikels oor die wetenskap-godsdiens dialoog verskyn. Roger Nicole (1915 – 2010), bekende teoloog, het hierdie kort reeks geskryf. Wat ons moet doen, is om sekere beginsels te ontdek wat ons verhouding met diegene wat van ons verskil sal bepaal. Nicole beantwoord drie vrae in sy artikel:
(1) Wat skuld ek die persoon wat van my verskil?
(2) Wat kan ek leer van die persoon wat van my verskil?
(3) Hoe hanteer ek die persoon wat van my verskil?
Hy voel sterk dat ons hulle in hierdie volgorde moet vra. Ons is so geneig om na die derde vraag te spring – hoe kan ek hom regsien! Jy sal nie baie van jou teenstanders op hierdie manier oortuig nie.
Argumente wat berus op die Christelike geskiedenis en tradisie.
Die geskiedenis stel ons in staat om die moontlike ontwikkelings wat mag voortspruit uit die leerstellings wat ons aanvaar, waar te neem. Die besluite van sinodes en belydenisskrifte help ons dikwels om teen verkeerde menings te waak. As ons hierdie kennis verwaarloos, mag ons dieselfde foute weer maak.
Konstruktief is dit belangrik dat ek moet probeer bewys dat ek geloofstellings wat algemeen aanvaar word, ondersteun. Dit is veral belangrik as die belydenisskrif of besluit juis aanvaar is met die doel om die siening wat deur die persoon van wie ek verskil gehandhaaf word, te weerlê. Alle mensgemaakte stellings kan hersien en reggestel word, maar dit is haas onmoontlik dat ‘n siening direk teenstrydig met die Geloofsbelydenis van Nicea reg sou wees. Hierdie belydenisse is immers deur die eeue deur Christelike denke getoets. Dit is egter belangrik dat ons alle faktore oorweeg en nie net dié wat ons siening ondersteun nie. Lesse uit die geskiedenis moet versigtig toegepas word.
Argumente van die persoon wat van ons verskil mag ook irrelevant wees, want dit hanteer nie werklik die probleem nie – hulle mag slegs perifeer verband hou met die saak onder bespreking.
Die Christen se doel
Die Christen moet te alle tye bewus wees van die doel wat hy wil bereik. Dit rig die hele debat. Die vraag is: Wil ons ‘n argument wen om sodoende ons meerdere kennis en argumenteringsvaardighede te bewys of probeer ons ‘n ander persoon, wat ons glo vasgevang is in ‘n verkeerde siening, te wen deur hom aan die lig en waarheid wat God aan ons geskenk het, bloot te stel?
As ons doel is om ons meerdere kennis en vermoë ten toon te stel, is ons pogings tevergeefs. Probeer ons egter die persoon wat van ons verskil wen, getuig dit van liefde. Dit vermeerder ook ons geduld as ons argumente geen onmiddellike effek het nie. Dit is ‘n uitdaging om te verstaan watter argumente die oortuigendste vir hulle sal wees. God het ons immers aangestel om van die lig te getuig. Hy maak ons getuienis doeltreffend.
God kan natuurlik selfs die mense wat die meeste weerstand bied, oortuig. Wie sou geglo het dat Stefanus die hart en denke van enigeen van die mense wat hom gestenig het, sou aanraak? Maar hy het Saulus se hart aangeraak. God het Stefanus se argumente gebruik om sekerlik die ywerigste en mees bekwame teenstander van die Christelike geloof te verander in die grootste apostel – Paulus.
‘n Christen wat sake bespreek met iemand wat van hom verskil, is nie ‘n bokser nie – hy wil nie die ander persoon ‘n uitklophou gee nie. ‘n Dienaar van die Here moenie rusie maak nie. Inteendeel, hy moet vriendelik wees teenoor almal, bekwaam om ander te leer en iemand wat onreg kan dra. Met vriendelikheid moet hy teenstanders teregwys. Dit kan wees dat God hulle bekeer en tot kennis van die waarheid bring (2 Timoteus 2:24 – 25).