Jesaja – Die nuwe bedeling (32:1-20) – Francois Malan
Tussen hoofstukke 28-31 en 33, wat telkens met ‘n ‘wee’ (ellende) begin, open hoofstuk 32 met ‘Kyk!’ wat aandag vra vir ’n belangrike aankondiging, vir die Here se nuwe begin: verse 1-8 met ‘n nuwe koning en daarmee ‘n nuwe sosiale lewe, verse 15-20 met die Gees van die Here wat ‘n vredevolle gemeenskap skep met God se geregtigheid. Tussenin is verse 9-14 ‘n ernstige waarskuwing dat die nuwe bedeling geen plek het vir die ou lewenswyse nie, en dat hulle die oue moet los.
32:1-8 ‘n Nuwe gemeenskap gekenmerk deur reg en geregtigheid
Die eerste twee sinne kondig aan wat die inhoud van die ware hoop van die volk is, ’n nuwe koning in Jerusalem wat soos Dawid met reg en geregtigheid sal regeer. Slegs daardeur kan ‘n nuwe wêreld van sjaloom (vrede en welwese) geskep word, soos reeds uitgespel is in Jes 5:7 en 9:6. Elke amptenaar (die koning en die amptenare onder sy bevel) sal vir die samelewing ‘n beskutting wees, soos vers 2 dit met met 4 beelde skets: ‘n skerm teen die wind en ’n skuiling teen die storm, twee beelde vir enige gevaar wat die samelewing bedreig, stroompies water wat laaf in dor streke, die skadu van ‘n rots in ‘n warm moeë wêreld. Na die slegte koning Agas, wat die beskerming van Assirië verkies het bo die Here se verlossing (Jes 7) verteenwoordig sy seun Hiskia ‘n goeie koning wat die Here dien (vgl hoofstukke 36-39). Hiskia is ’n skadubeeld van Christus, wat die hoop op ’n nuwe wêreld ten volle kom vervul.
Mense se oë en ore sal dan kan onderskei tussen slegtes en goeies en nie meer volgelinge wees van dwase hartelose leiers nie, wat boosheid verkondig, onreg bedink, skynheilig optree, teen die Here praat, en behoeftiges uitbuit; korrupte skurkagtige leiers wat, vir eie gewin, eenvoudiges en armes met leuens en bedrog ten onder laat gaan, ook in die hof. Eerbare en verantwoordelike mense en leiers eer egter die Here en hulle medemense en tree op met reg en geregtigheid wat met barmhartigheid toegepas word (vgl. Ps 112:4,5,8,9 se werke van die Here).
32:9-14 ‘n Waarskuwing aan ‘n bedwelmde gemeenskap
Die vroue en dogters, as verteenwoordigers van die welvarende gedeelte van die gemeenskap, wat veilig en gerieflik in weelde lewe, word aangespreek oor hulle selfversekerde onbesorgdheid met hulle ou lewe onder hartelose korrupte leiers (soos in Jes 3:16). Hulle dink nie hulle lewenswyse kan in ’n katastrofe verander nie. Waar Jes 3 oordeel oor hulle aankondig, is hierdie gedeelte ‘n oproep tot berou soos in ‘n roudiens: gee aandag, luister, bewe verskrik met rouklere aan oor die komende verval van die wingerde tot doringbosse, die paleis en die stad tot ruïnes, julle huise van julle vreugde tot vreugde van wildedonkies.
32:15-20 ‘n Nuutheid deur die gawe van die Gees
Die oproep tot rou word skielik onderbreek met ‘totdat,’ wat alles wonderlik positief verander. Daar is nie meer verlies en rou nie want ‘van Bo word ‘n gees op ons uitgestort,’ wat ‘n nuutheid bewerk – Johannes 14:26 noem die gees van Bo die Heilige Gees; in Genesis 1:2 is dit die Gees van God wat aan elke skepsel lewe gee. In Jes 32:15 verander die Gees van Bo die woestyn tot ‘n karmel ‘n ‘vrugte boord’ en die vrugteboord word so dig soos ‘n bos – om die oorvloed van lewe en vrug te beklemtoon, ‘n stad en land vol lewe, met reg, geregtigheid, vrede en veiligheid, die lewe van sjaloom, vrede en welwese van 5:7 en 9:6 waarna verlang is in 32:1 en wat die Here in 30:15-16 aangebied het, maar deur Juda verwerp is. Hier word dit egter nie deur die koning bewerk nie, maar is die nuutheid van die lewe ‘n geskenk van die Here self.
Vers 19 van die gedig is moeilik verstaanbaar of dit positief of negatief bedoel is. Dit kan nog verwys na die vroeëre verwoesting van die bos en die stad deur Assirië; letterlik staan daar: ‘die bos sal heeltemal verdwyn en die stad totaal afgebreek word’ of kan positief vertaal word as ‘dit (die huise in die nuwe stad) sal uitstrek tot in die diepte van die bos en vér af in die valleie.’
Vers 20 beskryf ‘n eenvoudige en gelukkige landelike bestaan met ‘n landjie langs elke stroom en ‘n os en ‘n donkie wat vry rondloop, soos in Ps 1:3 en 23:2 sonder die bedreiging deur wilde diere en rowers, sonder dat ’n groot leërmag nodig is om die stad en die mense se groot rykdom te beskerm (vgl. Jesus se woorde oor rykdom teenoor God se sorg, in Mat 6:19-34).
Skrywer: Prof Francois Malan