Jesaja – In die Here se hand hoef jy nie te vrees nie (Jesaja 41:8-13) – Francois Malan
Die beeld van ‘n hofsitting word onderbreek en gaan voort in vers 21, met twee ‘wees nie bevrees’-toesprake tussenin (8-13; 14-20).
41:8 Die name Israel/Jakob word gebruik vir die oorblyfsel uit al twaalf die stamme in die ballingskap. Hulle word direk aangespreek as bewys dat die Here hulle ken en op hulle behoefte let, soos blyk uit hulle geskiedenis wat teruggaan na Jakob se ‘worsteling met God’ (Isra-el) by Pniël (ek het die ‘aangesig van God’ gesien) die naam wat Jakob vir die plek gegee het (Gen 32:28) voor sy terugkeer na Kanaän met elf van die toekomstige stamvaders.
Die Here het die volk wat nou nog in ballingskap sit, lank reeds uitgekies as sy ‘ebed slaaf /dienaar en aanbidder – die Here se eiendom wat Hom in alles met toewyding moet dien; omdat hulle die saad (nakomelinge) is van Abraham (ab=vader, raham=menigte, Gen 17:2-7); met Abraham het die Here ‘n verbond gesluit, en hom ‘my vriend’ genoem (vgl. 2 Kron 20:7; die vorm van die woord ‘my vriend’ kan ook beteken: vir wie Ek liefhet, aan wie Hy sy planne bekendmaak (vgl. Gen 18:17-19; Joh 15:13-14). So deel die Here nou sy reddingsplan aan Israel mee. Die verbond is ook met Abraham se nageslag, ‘n blywende verbond, met die land Kanaän as ‘n blywende besitting, en die Here as hulle God (Gen 17:7-8) – hulle is in ballingskap juis omdat hulle hulle rug op die Here gedraai het en nie hulle verantwoordeliheid as die Here se eiendom nagekom het nie (Jes 1:4; 5:13; 29:13).
Die ballinge behoort voor die Here as sy nederige dienskneg te lewe en op te tree, voor Hom wat hulle as sy eiendom versorg, in sy diens wil gebruik, en terugneem na die land wat Hy aan hulle as besitting gegee het. So het Jakob ‘n duisend jaar tevore uit dieselfde Mesopotamië (tussen die Tigris en die Eufraatriviere) teruggekom as die mank dienskneg van die Here, die sterk man vir wie die Here op die heup geslaan het om van hom sy dienaar te maak (Gen 32:31-32, vgl Paulus se doring in die vlees sodat hy nie hoogmoedig mag word nie, 2 Kor 12:7).
41:9 Vanuit die hele bekende wêreld van destyds, waarheen die Here vir Israel en Juda verstrooi het vanweë hulle sonde teen die Here en teen mekaar, soos in hoofstukke 1-39 uitgespel is, het die Here hulle weer gaan roep, hulle vasgegryp en sterk gemaak. Hulle is sy uitverkore diensknegte wat aan Hom verbind is met sy liefde, en geroep is om die Here met hulle hele lewe te verheerlik. Hy het hulle nie verwerp, soos hulle in Jes 40:27 gedink en gesê het nie! Die Here het Abraham, sy uitverkorene, ook geroep uit die verre land, uit Ur in die suide van die tweestroomgebied en later uit Haran in die noorde van Mesopotamië (meso-tussen potamoi-riviere) waar hulle, 1200 jaar na Abraham, in ballingskap swoeg en kla by die riviere van Babilon (40:27; Ps 137).
41:10 As gevange ballinge, onsekere geïntimideerde vreemdelinge in ‘n verre vreemde land, het Israel elke dag in vrees gelewe oor die dag van môre. Vir hulle sê die Here: Moenie vrees nie! (vgl. 40:1: die uitkoms is hier!). Dié bemoedigende versekering kom ook voor in Jesaja 40:9,41:13,14; 43:1,5; 44:2,8; 51:7; 54:4. Die rede waarom hulle by hulle ellende en angs verby kan kyk, is die Here se versekering: want Ék is by jou! Ék is jou God! (beide kere word ‘Ek’ dubbeld beklemtoon). Ek versterk jou; Ek help jou, Ek hou jou vas, met my regterhand (letterlik: my hand van geregtigheid, wat reg doen en die reg herstel). Die drie werkwoorde versterk, help, vashou, is voltooide werkwoorde oor die Here se voltooide werk in die verlede, hede en toekoms. Dit wat Hy nog altyd doen, selfs in die ballingskap, en nou met hulle uittog wat kom (vgl 41:4b Die HERE, Jahweh, die persoonlik aktiewe teenwoordige Ek is). Toe God vir Moses na Egipte en die farao teruggestuur het om Israel te bevry, het Hy ook gesê: Ek is met jou (Eks 3:12), en Jesus het vir sy klein groepie volgelinge, wat na al die nasies toe moet gaan met die evangelie, van sy teenwoordigheid verseker (Mt 28:20). Ek is jou God, (vgl. Eks 20:2; Deutr 5:6) wat my verbond met Abraham en sy nageslag gemaak het, (Gen 17:7); die afgode van Babel is nie julle god nie.
41:11-12 Let goed op! Almal wat teen die Here en sy uitverkore volk te kere gaan, sal beskaam word en verneder word, tot niks word, uitgeskakel word uit die gang van die wêreldgeskiedenis. So skakel die Here vir Babel uit deur die Meders en die Perse onder Kores, en daarom hoef Israel nie te vrees nie.
41:13 Want Ek, die Here, jou God vat jou hand. Die Here se versekerings word hier herhaal onder sy Naam Jahweh, die Here. Sy versekering van sy liefderike hulp en versorging moet Israel se vrees vir mense met hulle afgode oorwin deur op die Here te vertrou. Die voornaamwoord ‘Ek’ vir die Here kom 52 keer in Jesaja 41-54 voor as direkte spreke van die Here tot sy volk, wat in dié boek opgeneem is. Hy identifiseer Homself aan Israel as die Here jou God en belowe sy persoonlike hulp vir die take waartoe Hy sy dienskneg Israel geroep het.
Skrywer: Prod Francois Malan