Jesaja – Toorn teen die nasies, redding vir sy volk (34-35) – Francois Malan

In hoofstuk 34 is die Here besig om die terrein skoon te maak van Israel se vyande, dié nasies wat Hom teenstaan. Hy gaan nie die wêreld los soos dit is, in ballingskappe, droogte en onderdrukking nie, maar dit eers reg maak. Hoofstuk 35 beskryf die herstel van ontwortelde Israel en dat Hy hulle gaan terugbring. Die oordeel-genade patroon van die twee hoofstukke is ‘n overture tot hoofstukke 40-55 waar Babilon uitgeskakel word as ‘n bedreiging (soos Edom in hfs 34), sodat God se volk na hulle land kan terugkom. Die oorwinning oor die bose en die koms van die koninkryk van God is ook beslissend vir die hoop van Christengelowiges in die Nuwe-Testamentiese bedeling. Die Christene se groot verwagting van die nuwe hemel op die nuwe aarde is op die lippe van die digter in Jesaja (vgl. 1 Petr 1:10-12).

34:1-17 Die dag van vergelding

34:1 Al die volke en nasies van die aarde word opgeroep tot ‘n hofsaak waarin die Here as regter oor sy hele skepping gaan oordeel.

34:2-4 Want oor al die volke van die aarde en hulle leërs is sy besluit: cherem ‘toegewy aan totale vernietiging’ en ‘oorgegee om geslag te word’ – die term cherem word gebruik vir die banoffer wat totaal verbrand moet word (vgl. Josua 7:1,25) ; die hemelliggame verdof,  son maan sterre en die uitspansel word opgerol soos ‘n boek; en droogte laat die aarde sterf soos die druif en vy verdroog. In die nuwe Jerusalem is daar nie meer son en maan nie, ’n oorvloed water (Openb 21:23; 22:1) en geen plek vir sondaars nie (22:15) .

34:5-15 Edom is simbool van die magte wat teen God saamspan en só ook Juda se vyand geword het (Edom, afstammelinge van Esau, se oordeel is reeds in 21:11-12 kortliks aangeraak). Benewens botsings met Juda in die verlede (Amos 1:11; Eseg 35:5), het Edom uit wraaksug (Eseg 25:12) Babilon ondersteun  en die dag toe Jerusalem ingeneem is het die Edomiete aangehou sê: ‘Breek af, breek af  die stad, tot op sy fondamente’ Ps 137:7;  Obadja 8-15; nadat meeste van Juda weggevoer is, het Edom dele van die land vir hulle gevat (Eseg 36:4-5)  Die uitwissing van Edom word voorgestel as ‘n offerfees in Bosra wat as ‘n groot slagting van mens en dier in Edom voorgestel word. Die hoofstad Bosra, ‘oninneembaar,’ was geleë op ‘n uitloper van die berg met hoë loodregte rotswande (Jer. 49:16). Die Here gaan hulle vergeld vir wat hulle Juda aangedoen het (Eseg 35:11). Die vergelding word voltrek soos ‘n brandoffer in ‘n vuur wat nie deur die nag gedoof mag word nie (vgl. Lev 6:8-13), ‘n stroom brandende swael en teer (soos in Sodom en Gomorra, Gen 19:24-25) waarvan die rook vir ewig opstyg. Die land word leeg (tohu soos Gen 1:2 se chaos/vormloosheid) en deur wilde onrein diere oorgeneem (o.a. veldgode/ die harige sondebok en naggees/naguil). Die skepper God regeer self oor sy skepping en breek af waar Hy straf (Mal 1:4).

33:16-17 Die gedeelte sluit met ‘n uitnodiging om in die boek van die Here te lees oor wat sy mond bepaal het oor die wilde diere wat deur sy Gees bymekaar gemaak is (soos Hy in die begin met sy Woord geskep het en met sy Gees lewe gegee het, Gen 1:2-3). Die veronderstelling is dat hierdie en latere geslagte die boek sal lees oor wat die Woord van die Here gesê het en wat sy Gees gedoen het en dit as sy woord aanvaar – die wilde diere se plek is afgemeet, is deur die lot aan hulle toegeken, en met die Here se hand aan hulle gegee.

Sion se land en sy mense jubel oor God se redding (35:1-10)

35:1-2 Die hele land, verteenwoordig deur die drie beskrywings van doodsheid: woestyn, droë land, waterlose gebied, sal juig oor die glorieryke optrede van die Here ons God, en soos affodille oorvloedig blom. Met drie beskrywings van vrugbaarheid word die Here se heropbou geskilder: vol bome soos die Lebanon, met wingerde teen Karmel, en weivelde in die Saronstreek langs die Middellandse See (vgl. die straf van die Here in 33:9, wat nou omgekeer word). Die herstel van die skepping is tekens van God se heerskappy oor die land en sy mense.

35:3-7 Aan God se mense wat deur die ballingskap moedeloos geword het: swak hande, knakkende knieë, verontruste harte, sodat hulle, soos die droë land, nie hulle godgegewe potensiaal kan uitlewe nie, kom die boodskap: versterk julle hande om te kan werk, maak julle knie weer sterk om te kan loop, versterk julle harte sodat julle nie meer vrees nie, want ‘kyk! julle God kom met wraak (om wat verkeerd is reg te maak, vgl. Rom 12:19) en met God se vergoeding (vir julle ontberings); Hy kom om julle te verlos (uit die ballingskap).’ Die gebrokenheid van hulle lewe in ballingskap word verbeeld met blindes, dowes, lammes, stommes (soos die straf van die Here in 6:9-10 aan hulle opgelê is). Nou kan hulle sien, hoor, spring, en sing (vgl. Luk 7:22); en die landskap verander in ‘n waterryke tuin (teenoor 34:13) – Want julle God is hier! (35:4).

35:8-10 Die terugtog na die beloofde land word ‘n veilige en vreugdevolle reis op die Gewyde Pad  vir die mense wat aan die Here toegewy is; ’n reis sonder onreines, dié wat nie deur die Here gereinig is nie (Jes 4:4), sonder dwase, wat nie na die Here luister nie. Slegs dié mense wat juig omdat die Here hulle verlos het van hulle sonde teen Hom, om weer aan Hom as sy volk te behoort (Jes 43:1), hulle wat deur Hom losgekoop is uit hulle slaweskap van Babilon en sy afgode.

In vers 1-2 juig die land met plantegroei, bosse en blomme, in vers 6 juig die blind-doof-lam-stommes, in v10 almal wat verlos en losgekoop is. Sion is deur die Here herstel tot ‘n plek van pure onverminderde ongekwalifiseerde welsyn en vreugde in die Here, ’n voorafskaduwing van die nuwe hemel en die nuwe aarde.

Skrywer: Prof Francois Malan