Kan die Kerk agente vir verandering wees?

 “Our death died at the cross. It did not faint. It died.” Conrad Mbewe

 Kan die Kerk agente vir verandering wees?

Gemeentes kan hulle nie net bekommer oor hoe om met hulle eie gemeenskap te verbind nie. Hulle moet buite hulle mure beweeg. Die vraag is: Hoe? Dit is nie maklik nie, want baie gemeentes word vasgevang in die manier waarop hulle dinge doen. Dan gaan dit oor behoud van die gemeente en nie oor transformasie van die omliggende gemeenskap nie.

 Ons model kry ons in die Bybel. Paulus besoek Atene (Handelinge 17). Dit is duidelik dat Paulus hulle kultuur verstaan. Hy haal Epikureërs en Stoïsynse filosowe aan. Daarna bou hy doelbewus ‘n brug na die evangelie. Ons sal nou nie meer hierdie filosowe sommer aanhaal nie, maar dit wat Oprah en ander sê, is dieselfde. Dit is deel van die wêreldsiening wat sê dat die waarheid relatief is en dat die doel van spiritualiteit persoonlike vrede is.

Gemeentes mag van mekaar verskil, maar hulle moet steeds getrou aan die Bybel wees. Waar ons is, mag die manier waarop ons oor Jesus praat, beïnvloed, maar die gesprek gaan steeds oor Jesus. Hoekom moet ons ‘n brug bou? Om by die mense aan die oorkant uit te kom. Jy kan nie die brug bou net sodat mense aan die oorkant die gemeente kan kry nie. Die doel is meer dissipels vir Jesus en nie ‘n groter skare nie.

Ons kan nie die gebroke wêreld omverwerp deur subtiele ondermyning nie, maar wel deur diegene wat seerkry, te dien en dié wat in nood is van Jesus te vertel. Nou is ons agente van transformasie in ‘n wêreld wat dit desperaat nodig het. Jesus vergelyk ons immers met suurdeeg en klein saadjies wat ingaan, meng, groei en alles verander. Paulus was nie skaam om vir die Ateners te sê: Nou ja, wat julle aanbid sonder om daarvan kennis te hê, verkondig ek aan julle (Handelinge 17:23).