Matteus 24 – Francois Malan

Jan vra:

Mattheus se boek is vir die Jode geskryf op ‘n tydstip toe die heidene volgens Efesiërs 2: 12 nog uitgesluit was, soos Paulus dit stel: vervreemd van die burgerskap van Isarael en vreemdelinge ten aansien van die verbonde sonder hoop en sonder God in die wêreld — alhoewel ons insluiting in die liggaam van Christus ‘n “verborgenheid” was.
As Jesus dinge vir Sy dissipels voorhou praat Hy van “julle sal dit en dat ondervind”. Dit lyk vir my asof al die aspekte waarvan Jesus melding maak reeds gebeur het ofskoon daar steeds van hierdie dinge voorkom verwysende na aardbewings, pessiektes valse profete, ens.
Daar sal vir hulle, die Jode, groot verdrukking wees (ons in bekend daarmee).
Paulus sê iewers dat hy die evangelie tot aan die “eindes van die aarde” verkondig het wat vers 14 vervul?
Dan volg nog ‘n groter verdrukking met ‘n ongekende intensiteit, sodat God die dae verkort het om minstens nog vlees te red.
Dan volg besonderhede van wat na die verdrukking sal gebeur onder andere die teken van die Seun van die mens, die stamme (die Jode?) van die aarde wat rou bedryf en hulle sien Sy koms op die wolke van die hemel met groot krag en heerlikheid. Die engele wat uitgestuur word om die uitverkorenes (die Jode?) te versamel. Niks word gesê wat gebeur na die
versameling nie behalwe die gelykenis van die vyeboom.
Drie vrae: 1. Vers 34: Voorwaar Ek sê vir julle, hierdie geslag (julle met wie Ek nou praat?) sal sekerlik nie verbygaan voordat al hierdie dinge gebeur het nie. Wie is hierdie geslag?
2. Wat is die betekenis van die gelykenis van die vyeboom in die voorafgaande verband?
3 Hoe word die heiden (ons) geraak deur die inhoud van hierdie hoofstuk?

Antwoord

Prof Francois Malan antwoord:

1. Vers 34: Voorwaar Ek sê vir julle, hierdie geslag (julle met wie Ek nou praat?) sal sekerlik nie verbygaan voordat al hierdie dinge gebeur het nie. Wie is hierdie geslag?

Vers 33 se ‘wanneer julle al hierdie dinge sien…’ verwys in die eerste plek na vers 15 se ‘wanneer julle…die ding…sien’ wat o.a. verwys na die verwoesting van Jerusalem deur die Romeine in die jaar 70 n.C., wat in vers 2 voorspel is, toe baie van die geslag se Joode-Christene betyds uit die stad gevlug het na die nie-Joodse stad Pella oos van die Jordaan, in die lig van die waarskuwing in verse 15-16. Maar oor die tyd van Jesus se wederkoms om te oordeel sê vers 36 dat niemand van die engele in die hemel weet nie, nie eers die Seun nie, maar net die Vader.

2. Wat is die betekenis van die gelykenis van die vyeboom in die voorafgaande verband?

Wanneer die takke van die vyeboom, wat een van die min bome in Israel is wat sy blare in die winter verloor, begin sag word en hy blare kry, weet julle die somer is naby. So moet julle ook weet, wanneer julle al hierdie dinge sien wat in verse 4-26 genoem is, dat die tyd naby is, voor die deur, vir die wederkoms en oordeel, wat in verse 27-31 beskryf word. Wanneer die botsels begin wys op die takke van die vyeboom het die somer nog nie gekom nie, maar is dit naby, voor die deur. So moet gelowiges weet dat die wederkoms van Christus naby is, voor die deur, en altyd gereed wees daarvoor – soos in die volgende gelykenis van die sondvloed in die tyd van Noag, toe mense nie besef het wat aan die gang was tot die sondvloed gekom het nie (v39), en soos in die voorafgaande gelykenis in vers 27 van die koms van die Seun van die Mens soos ‘n weerligstraal, wat skielik en onverwags gebeur, maar waarvan die onweerswolke ‘n teken is van ‘n weerligstraal wat enige oomblik kan kom. Al die uitsprake in hoofstukke 24-25 dring by die gelowiges aan om elke oomblik van die dag gereed te maak en gereed te wees vir die Jesus se wederkoms. So ook die gelykenis van die vyeboom.

3 Hoe word die heiden (ons) geraak deur die inhoud van hierdie hoofstuk?

Alle ongelowige heidene en Jode, en alle Christus-gelowiges (Jode en nie-Jode) word deur hierdie hoofstuk gewaarsku om te enige tyd gereed te wees vir die koms van die Seun van die mens om te oordeel – vgl. ‘geen mens’ in vers 22 en telkens word van mense gepraat v5, 10, 11, nasies v7, al die nasies wat die getuienis moet hoor v14, die volke in v 30, die uitverkorenes uit elke uithoek van die aarde v31. Jesus se laaste opdrag aan die dissipels in Matteus 28:16-20 is om na alle nasies toe te gaan en die mense dissipels/leerlinge/volgelinge, van Jesus te maak en hulle te leer om alles te onderhou wat Hy die dissipels beveel het.

Die boek Matteus is nie uitsluitlik vir Jode geskryf nie, maar vir gemeentes wat bestaan uit Jodechristene en heidenchristene in ‘n Griekse omgewing, waarskynlik in Sirië, en waarskynlik ongveer die jaar 85 n.C. Die Evangelie is oorspronklik in Grieks geskryf, Joodse gebruike word as bekend voorgestel, maar Matteus gebruik Markus as bron en party van Markus se tipiese Semitiese vorme het hy vergrieks, en sy aanhalings uit die Ou Testament word gemaak uit die Griekse vertaling van die Ou Testament. Daarby word verwys na ‘hulle skrifgeleerdes’ en ‘hulle sinagoge (7:29; 9:35; 23:34) en nie na ‘ons skrifgeleerdes/sinagoge nie.

Paulus sê iewers dat hy die evangelie tot aan die “eindes van die aarde” verkondig het wat vers 14 vervul?

Die stelling is nie korrek nie. In Romeine 15:19 sê hy: En so kon ek van Jerusalem af verder tot in Illirikum my taak om die evangelie van Christus te verkondig, ten volle uitvoer. Daarmee het hy sy werk in die Ooste van die Romeinse ryk afgehandel en wou hy na Rome en die Weste tot by Spanje begin werk (Rom 15:23-24).

Mat 24:14 word ook nie deur Paulus alleen vervul nie. En die einde het nog nie gekom met sy verkondiging nie, soos vers 14 dit aandui nie: ‘En hierdie evangelie van die koninkryk sal in die hele wêreld verkondig word, sodat al die nasies die getuienis kan hoor. En dan sal die einde kom.’

Maar oor die vertraging van die wederkoms sê 2 Petrus  3:8-9: ‘vir die Here is een dag soos duisend jaar en duisend jaar soos een dag. Die Here stel nie die vervulling van sy belofte uit nie, al dink party mense so. Nee, Hy is geduldig met julle, omdat Hy nie wil hê dat iemand verlore gaan nie. Hy wil hê dat almal hulle moet bekeer.’

Skrywer:  Prof Francois Malan