Meditasies en gebede uit Job se hart – deel 4
Meditasies en gebede uit Job se hart – deel 4
Job lewer in hoofstuk 10 ‘n pleidooi dat God hom asseblief alleen moet laat, en nie meer kasty nie:
“Wat baat U daarby om my te laat swaarkry?
Waarom verwerp U my, die werk van U hande, terwyl
U aan die kwaaddoener vreugde en voorspoed gee?” (10:3)
Klink dit bekend? Ja, onteenseglik! Hoewel die Heilige Gees ons weer lei na volkome vertroue op God, ten spyte van swaarkry, is hierdie uitroep gewoonlik ons eerste reaksie.
Sofar praat
Nou kom die derde vriend, Sofar, aan die beurt. Hy is sommer openlik aanvallend: “Wanneer jy God tart, moet iemand jou nie bestraf nie?”(11:3). En baie hoogheilig gee hy raad: “Raak ontslae van jou sondes, los alle ongeregtigheid agter jou”(11:14).
Sonder enige bewyse vind Sofar vir Job skuldig, en speel daarmee ook in die satan se hand.
Job begin perspektief kry
Job begin opstaan teen sy bevooroordeelde vriende. Hy begryp dat hulle “wyshede” nie op hom van toepassing is nie, daarom wend hy hom al meer na God. Eers antwoord hy egter vir Sofar.
Job antwoord Sofar
Job verwys sarkasties na sy vriende se “wysheid”:
“Wel, ek weet ook ‘n paar dinge.
Julle weet niks meer as ek nie.
Wie weet nie hierdie dinge wat julle nou kwytraak nie?”(12:3)
Hy besing God se ware wysheid en mag:
“Maar ware wysheid en mag is by God.
Raad en insig is syne”(12:13)
Job wend hom na God
Job rig nog woorde aan sy vriende, maar hy probeer moed bymekaarskraap om die Lewende God te nader.
Toe hy hom uiteindelik tot God wend, smeek hy op ‘n ontroerende wyse vir genade:
” O God! Daar is twee dinge wat ek van u wil smeek, dan sal ek voor U kan staan.
Vat net U hand weg van my en moet my nie verskrik met U ontsagwekkende
teenwoordigheid nie.” (13:20,21)
Dit laat my wonder oor my eie ontsag vir God – Hy is deur Jesus ook my Vriend, maar is dit nie tyd om terug te keer na ‘n heilige ontsag vir die Skepper van die heelal nie?
In die volgende studie sal verder gekyk word na Job se diskoers met God self.
Skrywer: Retha Pretorius